Şiddetin fiziksel ya da psikolojik olarak her türlüsüne karşıyım ve bunun böyle olması gerektiğine inanıyorum. Neden "insanlar" yerine "erkekler" dediğime gelince, kadına şiddete karşı özel bir duyarlılığım var. Bu konuda asla taviz vermemeliyiz. Başlığın ilk kelimesi "hayatında" olmasa da, anlamını kaybetmemesi önemli. Şiddete karşıyız, bu net. Ancak hayatta kaza faktörü de var; bazen kontrol edilemeyen durumlarla karşılaşabiliriz. Akıllı ve saygılı biri olsanız bile, beklenmedik bir anda bir kavganın içinde bulabilirsiniz kendinizi. Bu tür durumlar, her yerde mevcut maalesef.
Dayak atmanın belirli bir disiplini olduğu gibi, dayak yemenin de bir şekilde bir disiplini vardır. Fiziksel acıyla tanıştırır insanı, beynin ürettiği acıyı somut bir şekle dönüştürür. Bu durum farkındalığı artırır, çaresizlikle yüzleşmeyi sağlar. Başka sığınacak bir şey olmadığını kavratır insanı. Bazı insanlar için bu deneyimler gereklidir, hayata bakışlarını değiştirir.
Dayak yemiş erkekler toplumda farklı maskeler takabilirler. Ağırbaşlı, mazbut, haddini aşmayan adamlar gibi görünebilirler. Ancak gerçekten dayak yememiş erkekler de var. Empati yoluyla dayak yemenin etkilerini anlayanlar da mevcut. Hiç dayak yememiş erkekler ise tipik bir "avşak" olarak nitelendirilebilirler.
Bu erkekler genellikle hantal bir tavır sergilerler ve kendilerini beğenmiş bir şekilde davranırlar. Sürüdeki lider olmaya çalışırlar, halleri hareketleri ile kendilerini ele verirler. Bu tipler genellikle karşısındakine dik çıkışlar yaparlar, sonra da mırıldanarak kankalarına yanaşırlar. Hepsi lider olma hayali kurarlar.
Sonuç olarak, hiç dayak yememiş erkekler genellikle hantal ve kibirli bir tavır sergilerler. Kendilerini beğenmişlikleri ve diğerlerini küçümsemeleri dikkat çekicidir.
Dayak atmanın belirli bir disiplini olduğu gibi, dayak yemenin de bir şekilde bir disiplini vardır. Fiziksel acıyla tanıştırır insanı, beynin ürettiği acıyı somut bir şekle dönüştürür. Bu durum farkındalığı artırır, çaresizlikle yüzleşmeyi sağlar. Başka sığınacak bir şey olmadığını kavratır insanı. Bazı insanlar için bu deneyimler gereklidir, hayata bakışlarını değiştirir.
Dayak yemiş erkekler toplumda farklı maskeler takabilirler. Ağırbaşlı, mazbut, haddini aşmayan adamlar gibi görünebilirler. Ancak gerçekten dayak yememiş erkekler de var. Empati yoluyla dayak yemenin etkilerini anlayanlar da mevcut. Hiç dayak yememiş erkekler ise tipik bir "avşak" olarak nitelendirilebilirler.
Bu erkekler genellikle hantal bir tavır sergilerler ve kendilerini beğenmiş bir şekilde davranırlar. Sürüdeki lider olmaya çalışırlar, halleri hareketleri ile kendilerini ele verirler. Bu tipler genellikle karşısındakine dik çıkışlar yaparlar, sonra da mırıldanarak kankalarına yanaşırlar. Hepsi lider olma hayali kurarlar.
Sonuç olarak, hiç dayak yememiş erkekler genellikle hantal ve kibirli bir tavır sergilerler. Kendilerini beğenmişlikleri ve diğerlerini küçümsemeleri dikkat çekicidir.