Derin Deniz Delme Projesi

[bullvar_katip]

küçükresim|upright=1.36|Glomar Challenger Derin Deniz Sondajı Projesi (DSDP), 1968'den 1983'e kadar işletilen bir okyanus sondaj projesidir. Program, sonuçlandırdığı birçok veri ve yayınlarla başarılı bir proje olarak sayıldı ve şu anda Texas A & M Üniversitesi tarafından desteklenmektedir; San Diego California'daki Scripps Oşinografi Enstitüsü tarafından koordine edilmektedir.. DSDP, deniz tabanı yayılma hipotezini desteklemek için önemli veriler sağladı ve plaka tektoniği teorisini kanıtlamaya yardımcı oldu. DSDP, 40 yılı aşkın süredir faaliyet gösteren üç uluslararası bilimsel okyanus sondaj programının ilkiydi. Tarihi Derin Deniz Delme programı (DSDP) küresel bir iklim kronolojisi kurulması amacıyla NSF ve üniversiteler tarafından 1968 ve 1983 yılları arasında yürütülen projenin ismidir. Glomar Challanger isimli araştırma gemisi ile yürütülmüştür.Bu proje sonucunda denizel çökel kayıtları sondajlar yardımıyla çıkarılmış ve çalışılmıştır. Böylelikle değişen proxy’ler kullanılarak kesintisiz olarak özellikle O18/16 izotop oranları (izotop katları) gibi küresel iklim değişikliklerinin anlaması ve kronolojisi için önemli bilgi birikimi elde edilmiştir.1985 -2003 yılları arasında Ocean Drilling Program(ODP) adıyla devam etmiştir. NSF, Ortak Oşinografik Kurumlar (JOI) ile yapılan sözleşmeler sayesinde projenin bilimsel danışmanlık yapısını destekledi ve jeofiziksel saha araştırmalarını finanse etti. Bilimsel planlama, Derin Toprak Örneklemesi Ortak Oşinografik Kurumlar (JOIDES) himayesinde yürütülmüştür. JOIDES danışma grubu, dünyanın dört bir yanından akademik kurumlardan, devlet kurumlarından ve özel sektörden 250 seçkin bilim adamından oluşuyordu. Glomar Challenger 1.067m (3500ft) su derinlikli alanlardan birinde, çekirdek örnekleri tuz kubbelerinin varlığını ortaya koydu. Petrol şirketleri, analizlerini yayınlayacakları bir anlaşmadan sonra örnek aldı. Derin okyanus tuz kubbelerinin altındaki petrol potansiyeli günümüzde ticari gelişim için önemli bir yol olmaya devam etmektedir. Bilimsel araştırmanın en önemli başarısı Güney Amerika ve Afrika arasındaki okyanus sırtı boyunca 10 farklı bölgesinden 17 sondaj yapılmasıyla gelmiştir.Elde edilen çekirdek numuneleri, çatlak bölgelerinde kıtasal sürüklenme ve deniz tabanı yenilenmesi için güçlü bir kanıt sağlamıştır. Alfred Wegener'in kıtasal sürüklenme teorisinin bu teyidi, Pangea adlı tek, eski bir toprak kütlesinin teklifini güçlendirdi.Örnekler, o sırada dağ sıraları, depremler ve okyanusal siperler oluşumunu açıklamaya çalışan plaka tektoniği teorisini desteklemek için daha fazla kanıt ortaya koydu.Bir başka keşif ise, okyanus tabanının Dünya'nın jeolojik geçmişiyle karşılaştırıldığında ne kadar genç olduğu idi. Örneklerin analizinden sonra, bilim adamları okyanus tabanın muhtemelen 200 milyon yıldan daha eski olmadığı sonucuna varmıştır. 1985 yılında başlayan ODP, 1968'de ABD tarafından başlatılan, son derece başarılı Derin Deniz Sondaj Projesinin doğrudan ardılıydı. ODP, Avustralya, Almanya, Fransa, Japonya, Birleşik Krallık ve 12 başka ülkeyi kapsayan Okyanus Sondajı (ECOD) gerçek anlamda uluslararası bir çabaydı. Glomar Challenger Toplam Deniz Tabanından Sondaj Uzunluğu 525,548 m Toplam Karot Uzunluğu 170,043 m Kullanılan Karot Uzunluğu 97,056 m Toplam sondaj sayısı 624 m Toplam sefer sayısı 96 Okyanus Tabanında en derin sondaj 1,741 m Bazaltik kabuk içerisinde en derin sondaj uzunluğu 1,080 m En derin Su kolonu 7,044 m Seyir uzunluğu 695,670 m DSDP İlk Raporları Kaynakça Kategori:Jeofizik Kategori:Okyanus bilimi