Destiny's Child

bullvar_katip · 25 Mayıs 2024

Destiny's Child, son ve en etkin döneminde Beyoncé Knowles, Kelly Rowland ve Michelle Williams'tan oluşan Amerikalı kız grubu. 1990 yılında Houston, Teksas'ta kurulan grup, müzikal girişimlerine Girl's Tyme adıyla, Knowles, Rowland, LaTavia Roberson ve LeToya Luckett dörtlüsü olarak başladı. Kısıtlı başarılardan sonra 1996 yılında Columbia Records'a Destiny's Child adıyla kaydolan grup ana akım piyasadaki başarısını ise 1999 çıkışlı en çok satan albümü The Writing's on the Wall ile elde etti. Bu albümden "Bills, Bills, Bills" ve "Say My Name" gibi bir numara tekliler yayımlandı. Eleştirel ve ticari olarak başarılar devam ederken, grup, üyeleri arasındaki kavgalar ve yasal sürtüşmelere sahne oldu. Bu dönemde Roberson ve Luckett, menajer Mathew Knowles'ın Knowles ve Rowland'ı kayırmasını gerekçe göstererek menajerle yollarını ayırmayı talep etti. Roberson ve Luckett ayrıldıktan kısa bir süre sonra Williams ve Farrah Franklin gruba dahil edildi. Ancak 2000'de kısa bir süre sonra Franklin gruptan ayrılarak üçlüyü yalnız bıraktı. Üçüncü stüdyo albümleri Survivor, grubun bu süreçte yaşadıklarını yansıtan bir eser olarak görüldüğü gibi "Independent Women", "Survivor" ve "Bootylicious" gibi uluslararası başarıda şarkılara yer vermekteydi. 2002'de grup kariyerine ara verdi. Daha sonra, solo albüm girişimlerini takip eden iki yılın sonunda tekrar birleşerek dördüncü ve son albümleri Destiny Fulfilledi (2004) yayımladı. Destiny's Child, dünya çapında günümüze kadar 60 milyondan fazla albüm sattı. Billboard dergisi, grubu gelmiş geçmiş en başarılı üçlülerden biri olarak göstererek, onu 2000'lerin en başarılı dokuzuncu oluşumu olarak addetti. Grup, 2008'de aynı derginin "Gelmiş Geçmiş En Başarılı Hot 100 Sanatçıları" listesinde 68. sırada kendisine yer buldu. Kariyeri boyunca ve sonrasında birçok ödüle aday gösterilen Destiny's Child, ikisi "En İyi İkili veya Grup Vokal R&B Performansı" olmak üzere üç Grammy ve "En İyi Uluslararası Grup" dalında bir BRIT Ödülü kazandı. Kariyer geçmişi 1990–97: Erken dönem ve Girl's Tyme Beyoncé Knowles 1990 yılında bir kız grubu seçmesinde rapçi LaTavia Roberson ile tanıştı. Houston'da ilk adımlarını atan ikili, rap söyleyip dans etmeye başladı. Aile sorunları nedeniyle Knowles'ın yanına taşınan Kelly Rowland da bu gruba 1992'de dahil oldu. İlk başta Girl's Tyme olarak anılan grup, en sonunda Támar Davis ve Nikki Nina Taylor kardeşleri de içeren altı kişilik bir gruba dönüştü. Girl's Tyme ulusal bir ilgi uyandırdı ve west-coast R&B müzik yapımcısı Arne Frager, grup üyelerini görmek adına Houston'a geldi. Onları, Kuzey Kaliforniya'daki The Plant Kayıt Stüdyosu'na getirdi ve özellikle yeteneğinin ve ses kişiliğinin olduğunu düşündüğü Knowles'ın sesini ön plana alan kayıtlara öncülük etti. Girl's Tyme'ı büyük bir kayıt anlaşmasına tabii tutmak isteyen Frager, onları Star Search adlı bir yetenek şovuna dahil etme girişiminde bulundu. Ancak grup yarışmayı kaybetti. Knowles'a göre şarkı seçimleri yanlış yapılıyordu; ona göre aslında şarkı söylemeyip rap yapıyorlardı. Bu yenilgiden sonra, Knowles'in babası Mathew, gönüllü olarak zamanını gruba menajerlik yapmaya adadı. Mathew Knowles, üye sayısını Davis ve Taylor kardeşleri çıkartarak ve 1993'te LeToya Luckett'i katarak dörde indirdi. Zamanlarını Houston'da kilisede geçirmenin yanında, Girl's Tyme, evin arka bahçesinde ve Knowles'in annesi Tina'nın sahip olduğu Headliners Salon adlı kuaförde sıklıkla pratik yapmayı sürdürdü. Grup üyeleri bazı zamanlarda, salon Montrose Bulvarı'nda bulunduğu sıralarda, kuafördeki performanslarıyla müşterilerden bahşiş topladılar. Bunu yaparak müşterilerden yorum almayı amaçlıyorlardı. Okul günlerinde Girl's Tyme bazı yerel konserlerde sahne aldı. Yaz geldiğindeyse Mathew Knowles bir "acemi birliği" kurarak onları dans ve vokal konusunda eğitti. Bu sıkı çalışmalardan sonra dönemin bilinen R&B grupları SWV, Dru Hill ve Immature'ın konserlerinde açılışta sahne aldılar. Tina Knowles ise bu performanslar için kıyafet tasarımları yaptı. Kariyerlerinin erken dönemi boyunca Girl's Tyme ismini "Something Fresh", "Cliché", "The Dolls" ve "Destiny" gibi isimlerle değiştirdi. Elektra Records ile Destiny ismiyle anlaşma imzalamalarından kısa süre sonra, herhangi bir albüm yayımlayamadan listeden çıkarıldılar. Kayıt şirketi arayışları Knowles ailesini de etkiledi. 1995'te tıbbi ekipman satışı üzerine olan işinden istifa eden Mathew Knowles, aile gelirini yarıya indirerek çifti ayrılma noktasına getirdi. 1996'da grup son olarak Yeşaya kitabında da geçen "Destiny's Child" adını aldı. Mathew Knowles, Columbia Records ile bir kayıt anlaşması yapmaya çalıştı ve aynı yıl içinde anlaşma imzalandı. Columbia ile anlaşma öncesinde grup, Tony! Toni! Toné! grubundan D'wayne Wiggins'in de yardımıyla Oakland, Kaliforniya'da çeşitli şarkılar kaydetmişti. Bunlardan "Killing Time", kayıt şirketinin grubun "kendine has bir kaliteye" sahip olduğunu kabul etmesine yol açmıştı ve 1997 filmi Siyah Giyen Adamların soundtrack'ine dahil edildi. 1998–2000: Çıkış ve grup değişiklikleri [[Dosya:Wyclefjean (300dpi).jpg|küçükresim|upright|sol|Wyclef Jean, grubun ilk teklisi "No, No, No"yu remiksledi.]] Destiny's Child, aynı adı taşıyan ilk stüdyo albümünü ABD'de 17 Şubat 1998'de yayımladı. Albümde Tim & Bob, Rob Fusari, Jermaine Dupri, Wyclef Jean, D'wayne Wiggins ve Corey Rooney gibi isimlerin prodüksiyonları vardı. Destiny's Child, Billboard 200 listesinde 67, Billboard R&B/Hip-Hop Albümleri listesinde 14 numarayı gördü. Yıllar içinde bir milyonu aşan satışlar neticesinde Recording Industry Association of America (RIAA) tarafından platin plak ile ödüllendirildi. İlk tekli "No, No, No"nun remiks sürümü Billboard Hot 100 listesinde 3 numaraya kadar yükseldi. Bir sonraki şarkı "With Me Part 1" ise önceki şarkının yakaladığı başarıya erişemedi. Bu sıralarda "Get on the Bus" adlı şarkıları, romantik drama Ahmaklar Neden Aşık Olur? filminin soundtrack'ine dahil edildi. Ancak şarkı Avrupa ve diğer marketlerde kısıtlı bir satış grafiği çizdi. 1998'de grup "No, No, No" adına En İyi Yeni Sanatçı ödülü de dahil olmak üzere üç Soul Train Lady of Soul ödülü elde etti. Beyoncé Knowles, bu çıkışlarını başarılı olarak addetse de bu başarının yeterli olmadığını ekledi ve grubun böylesi neo soul kayıtlar için yeterince olgun olmadığı sonucunu çıkardı. İlk albümlerinin başarısından sonra, grup hemen stüdyoya girdi ve Kevin "She'kspere" Briggs ve Rodney Jerkins dahil olmak üzere yeni yapımcılarla anlaştı. 27 Temmuz 1999'da yayımlanan The Writing's on the Wall, Billboard 200 listesinde 5 numaraya kadar yükselerek grubun kariyerinde kırılma noktası yaratan albüm oldu. 1999'da yayımlanan ilk tekli "Bills, Bills, Bills", Amerikan müzik listesi Billboard Hot 100'de bir numaraya çıkarak grubun bu ülkedeki ilk bir-numara eseri oldu. The Writing's on the Wall, grubun geniş kitlelerce tanınmasını sağlayarak kariyerlerine bir ivme kazandırdı. Albümün teklileri arasında en büyük başarıyı "Say My Name" elde etti. Amerikan müzik listesinde üç hafta boyunca bir numarada kalarak albümün satış oranlarını ivmeyle yükseltmeyi başardı. Tekli, ABD'de sekiz milyon kopya satarak RIAA tarafından 8 kez platin plakla ödüllendirildi. The Writing's on the Wall, albüm bazında dünya çapında 11 milyon kopya sattı ve 2000'li yılların en çok satan albümleri arasındaki yerini aldı. [[Dosya:Michelle Williams - The Drama League (PNG).png|küçükresim|upright|Michelle Williams, gruba Luckett ve Roberson yerine girdi.]] Aralık 1999'da Luckett ve Roberson, grubun gelir paylaşımında yaptığı haksızlıkları gerekçe göstererek grup menajerleriyle yolları ayırmayı talep etti. Her ne kadar hiçbir zaman grubu terk etmeyi düşünmemiş olsalar da, ikili Şubat 2000'de "Say My Name" şarkısına çekilen müzik videosunda iki yeni üyenin kendilerinin yerine ve kendilerinden habersiz gruba dahil edildiğini fark etti. Video gösteriminden önce Knowles, TRLde Luckett ve Roberson'ın grubu terk ettiğini açıkladı. Bu ikili yerine Monica'nın arka vokallerini yapan Michelle Williams ve şarkıcı-aktris Farrah Franklin alındı. Monica ile olan süresi dolunca Williams, grupla koreograf Braden Larson, veya bilinen adıyla "Peanut Orlando", tarafından tanıştırıldı ve Houston'a uçarak Knowles ailesinin yanına yerleşti. Mart 2000'de Roberson ve Luckett, Mathew Knowles'a karşı, partnerlik ihlallerini ve itibarı gerekçe göstererek dava açtı. Davadan sonraki süreç boyunca iki taraf da karşılıklı olarak medyada birbirlerine karşı kötüleyici demeçler verdi. Katılmasından beş ay sonra Franklin de grubu terk etti. Geriye kalan üyeler bunun yetersiz tanıtım ve konserler yüzünden olduğunu belirtse de Williams, Franklin'in stresle başa çıkamadığını iddia etti. Ancak Franklin, ayrılmasına sebep olarak çevresindeki kavgalardan kaynaklanan negatifliği ve karar vermede yaşadığı zorlukları gösterdi. Onun ayrılması medyada diğerleri kadar skandal yaratmadı. Williams ise gruba katılarak özgüven sorunları yaşamaya başladığını belirtti: "Kendimi diğer üyelerle karşılaştırıyordum ve baskı benim üzerimdeydi." 2000 sonlarında Roberson ve Luckett, ödeşme karşılığında açtıkları davanın Rowland ve Knowles'ı kapsayan kısmını düşürse de menajere açtıkları davayı sürdürdüler. Anlaşma gereği her iki taraf da halk önünde konu hakkında konuşmama kararı aldı. Roberson ve Luckett bir başka kadın müzik grubu olan Anjel'i kursa da, kayıt şirketiyle yaşanan sorunlar nedeniyle proje rafa kaldırıldı. Bu yaşananlardan grup üyeleri fazlaca etkilense de Destiny's Child'ın başarıları devam etti. Devam eden yıllar boyunca grubun satış grafikleri olumlu devam ederken, başarıları onları bir "pop kültür fenomeni" haline getirdi. "Say My Name", grubun en çok satan teklisi olarak kaldı. The Writing's on the Wall albümünden dördüncü tekli "Jumpin', Jumpin'" de ABD'de ilk beşe girme başarısı gösterdi. Bu süre boyunca grup, Britney Spears ve Christina Aguilera gibi isimlerin konserlerinin açılışında sahne aldı. Williams ile beraber Destiny's Child, Charlie'nin Melekleri filmi için Ekim 2000'de tekli olarak yayımlanan "Independent Women Part 1"ı kaydetti. Şarkı Amerikan müzik listelerinde on bir ardışık hafta bir numarada yer alarak, hem grubun hem de o senenin en uzun süre bir numarada kalan şarkısı oldu. Bu başarı, Charlie'nin Melekleri soundtrack albüm satışlarında artışa yol açtı ve albüm 2001 sonuna kadar 1,5 milyon sattı. 2000'de grup Soul Train's Sammy Davis Jr. Yılın Eğlence İnsanı ödülü elde etti. 2001–03: Survivor, sonraki kayıtlar, geri çekilme ve yan projeler 2001 Billboard Müzik Ödülleri'nde Destiny's Child, Yılın Sanatçısı ve Yılın Grubu da dahil olmak üzere birçok ödül kazandı. Eylül 2000'de altıncı Soul Train Lady of Soul Ödülleri'nden iki ödül daha elde etti. Destiny's Child, üçüncü stüdyo albümleri Survivorı 2000 sonu ve 2001 başları arasında kaydetti. Yapım aşamasında Knowles, neredeyse bütün şarkıların prodüksiyon ve yazımında görev alarak daha büyük bir kontrol sahibi oldu. Survivor, 2001 başlarında piyasaya sürüldü ve Billboard 200 listesine ilk haftada 663.000 kopyadan fazla satarak bir numaradan giriş yaptı. İlk üç tekli "Independent Women Part I", "Survivor" ve "Bootylicious" Amerikan listelerinde ilk üçte yer alırken uluslararası birçok listede üst sıralarda yer aldı. Bunlardan ilk ikisi Birleşik Krallık'ta bir numarayı gördü. Albüm ABD'de dört kez, Avustralya'da iki kez platin plakla ödüllendirildi. 27 Temmuz 2001 tarihine kadar toplamda altı milyon sattı. 11 Eylül saldırıları gerçekleşince grup Avrupa konserlerini iptal ederek kurbanların yararına bir konsere katıldı. Ekim 2001'de ise meşhur Noel şarkılarının yeni uyarlamalarını içeren 8 Days of Christmas adlı bir Noel albümü piyasaya sürdü. Albüm Billboard200 listesinde 34 numaraya kadar yükseldi. Şubat 2001'de grup "Say My Name" ile "En İyi Grup R&B Vokal Performansı" ve "En İyi R&B Şarkısı" dallarında iki Grammy ödülü kazandı. Bunun yanında "Favori R&B Grubu" dalında da Amerikan Müzik Ödülü elde etti. Yine 2001'de grup Solange Knowles'in Disney Channel'daki The Proud Family serisindeki tema müziği arka vokallerinde yer aldı. Mart 2002'de bir remiks derlemesi olan This Is the Remix yayımlandı. Bu albüm de ABD'de 29 numaraya erişti. İlk tekli "Survivor"ın, bazılarınca eski grup üyeleriyle yaşanan kavgaları hedef aldığı iddia edilse de Knowles bu şarkıda kimsenin hedef gösterilmediğini belirtti. Bu durumun her iki tarafın birbirini halk önünde yermesinin önüne geçen anlaşmayı ihlal ettiğini öne süren Roberson ve Luckett, remiks albümünün yayımlanmasının hemen ardından tekrar Destiny's Child ve Sony Music'e dava açtı. Haziran 2002'de geriye kalan davalar sonuçlandı. [[Dosya:Solange Knowles at the Ruby Lounge.jpg|küçükresim|upright|Knowles'ın kız kardeşi Solange. Grupla beraber pek çok kayıtta yer aldı ve gruba yeni üyeler alınırken gruba dahil edileceği iddia edildi. Ancak bunun sadece dinleyicilerin nabzına bakmak maksatlı bir testten ibaret olduğu belirtildi.]] 2000 sonlarında Destiny's Child, menajerleri tarafından ortaya atılan ve solo albüm projeleri başta olmak üzere çeşitli yan projeler için dağılma fikrini açıkladı. 2002'de Williams, modern gospel müziği türünde bir derleme olan Heart to Yours adlı solo albümünü yayımladı. Albüm Billboard Top Gospel Albums listesinde bir numarayı gördü. Heart to Yours piyasaya sürülürken Destiny's Child da resmî otobiyografileri Soul Survivorsı yayımladı. Rowland, bu sıralarda hip hop sanatçısı Nelly ile "Dilemma"yı yayımladı. Şarkı ABD'de bir numaraya yükselip uluslararası başarılar elde ederken sene sonunda Rowland'a En İyi Rap/Sung İş Birliği dalında da Grammy ödülü kazandırdı. Aynı yıl Knowles, Mike Myers ile Avanak Ajan: Altın Kuş filminde yer aldı. Bu sırada da filmin soundtrack albümüne de dahil edilen ilk solo teklisi "Work It Out"ı piyasaya sürdü. "Dilemma"nın başarısından ötürü Rowland'ın ilk albümü Simply Deepin yayımlanma tarihi 2003 başından Eylül 2002'ye çekildi. Bu albüm İngiliz albüm listesinde bir numaraya kadar yükseldi. Rowland aynı sene korku filmi Freddy vs. Jasonda yer aldı. Knowles ise bu sıralarda "The Fighting Temptations" ile ikinci filminde rol aldıktan sonra o zamanki erkek arkadaşı Jay-Z'nin "'03 Bonnie & Clyde" teklisine konuk oldu. Bu şarkı Knowles'ın ilk albümünün de habercisi oldu. Rowland'ın "Dilemma" ile gelen başarısı nedeniyle Knowles'ın ilk albümü Dangerously in Loveın çıkışı Haziran 2003 gibi geç bir tarihe ertelendi. Knowles'ın albümü üç üyenin arasında en büyük başarı göstereni oldu. Dangerously in Love, 317.000 kopyayla Billboard200 listesine bir numaradan giriş yaptı. Albümden "Crazy in Love" ve "Baby Boy" bir numaraya yükselirken "Me, Myself and I" ve "Naughty Girl" ilk beşte yer aldı. ABD'de dört milyonun üzerinde satarak RIAA tarafından dört kez platin plakla ödüllendirildi. Albüm, Temmuz 2009 itibarıyla ABD'de 4,9 milyon satarak Knowles'ın şu ana kadarki en çok satan albümü olarak kaldı. Albüm dünyada ise 11 milyonun üzerinde sattı. Albüm eleştirmenlerden övgüler almasının yanı sıra, sene sonundaki Grammy Ödülleri'nde beş ödül birden alarak Norah Jones, Lauryn Hill ve Alicia Keys gibi kadın sanatçılarla eşdeğer bir başarı sergiledi. Kasım 2003'te Williams, Broadway'deki Aida müzikalinde yer aldı. Ocak 2004'te ise Do You Know adlı ikinci gospel albümünü yayımladı. Destiny's Child'ın erken dönem kayıtlarında prodüktörlük yapan Dwayne Wiggins, 2002'de eski dava vekillerine dava açarak (Bloom, Hergott, Diemer & Cook LLP) 15 milyon dolar talep etti. Gerekçe olarak da grupla yaptığı anlaşmanın değerinin kendisine sorulmadan azaltılması olarak gösterildi. Bu dava açıklanmayan bir tutar ödemesiyle kapandı. Haziran 2003'te Mathew Knowles, grubun Solange'ın da dahil olduğu bir dörtlü olarak birleşeceğini öne sürdü. Destiny's Child daha önceden Solange ile kayıt çalışmaları yaptığı gibi, Solange'ın bizzat Rowland ayak parmaklarını kırdığı zamanlarda onun yerine sahneye çıktığı bilinmektedir. Ancak menajer, bu önerinin sadece halkın ne düşündüğünü görmek adına yapılan bir deneme olduğunu belirtti. Ağustos 2003'te Knowles bizzat kardeşi Solange'ın gruba katılmayacağını onayladı ve Solange'ın Ocak 2003'te yayımlanan ilk stüdyo albümü Solo Starı tanıttı. 2004–05: Destiny Fulfilled ve #1's [[Dosya

estiny's Child Tour (cropped).jpg|küçükresim|Destiny's Child son üyeleriyle 2005'teki Destiny Fulfilled... and Lovin' It konser turunda canlı performans sırasında.]] Dağılmalarından üç yıl sonra Destiny's Child tekrar birleşerek dördüncü ve son stüdyo albümleri Destiny Fulfilledi kaydetti. Albüm diğer albümlere nazaran daha sert ve "urban" kalıyordu ve şarkılar birbirleriyle kavramsal olarak ilintiliydi. Destiny Fulfilled ile üçlü arasında bir eşitlik göze çarptı: her üye şarkıların yazımı için eşit görev aldı ve menajerlerinin dışında baş prodüktör olarak yer edindi. 15 Kasım 2004'te yayımlanan Destiny Fulfilled 497.000 kopya satarak iki numaradan Amerikan albüm listesine giriş yaptı. ABD'de üç kez platin plak elde eden albüm dünya çapında sekiz milyondan fazla sattığı gibi 2005'in en çok satan albümleri arasında yer aldı. Grup bu albümle o senenin en çok satan kadın müzik grubu ve Amerikan grubu oldu. Albümden dört tekli piyasaya sürüldü: "Lose My Breath", "Soldier", "Cater 2 U" ve "Girl". Bunlardan ilk ikisi ABD müzik lisesinde ilk üçte yer aldı. "Soldier" ve "Cater 2 U" 2006'da RIAA tarafından platin plakla ödüllendirildi. Albümün tanıtımı adına grup, Destiny Fulfilled... and Lovin' It Tour adlı dünya turunu başlattı. Sonrasında 11 Haziran 2005'te Barselona'daki Palau Sant Jordi'de 16.000 kişinin önünde resmî olarak dağıldığını açıkladı. Albümü Destiny Fulfilled adıyla yayımlamanın bir rastlantı olmadığını eklediler. Albümün kayıtları sırasında kişisel çalışmalara yönelmek adına grubun on dört yıllık kariyerini tamamlaması gerektiğine karar verilmişti. Knowles bunun üzerine "kaderlerinin yerini bulduğunu" (Destiny Fulfilled, Türkçe: Kader Yerini Buldu) belirtti. Grup özel olarak MTV'ye karar üzerine bir mektup yolladı: Destiny's Child, 25 Ekim 2005'te #1's adlı derleme albümlerini yayımladı. Albümde üç yeni şarkı yer almaktaydı. Bunlardan "Stand Up for Love", Dünya Çocuk Günü tema şarkısı olarak bestelenirken "Check on It", Knowles tarafından Pembe Panter filminin soundtrack'i için kaydedildi. Kayıt prodüktörü David Foster, kızı Amy Foster-Gillies ve Knowles "Stand Up for Love"ı her yıl dünya çapında düzenlenen ve çocukların sorunları için ödenek/farkındalık oluşturmaya çalışan Dünya Çocuk Günü adına besteledi. Buna paralel olarak üç yıl içinde, Ronald McDonald House Charities için 50 milyon dolardan fazla bağış toplandı. Destiny's Child, bu şekilde 2005 yılında küresel elçi olarak sesleriyle ve yardımlarıyla programın destekçisi oldu. #1's albümü, aynı zamanda DualDisc formatında yayımlandı. Bu sürümde şarkıların yanında seçilen yedi video ve Destiny's Child: Live in Atlanta DVD'sinden bir tanıtım filmi yer aldı. Bu DVD, grubun Destiny Fulfilled... and Lovin' It turnesi dahilinde Atlanta'dayken çekildi ve 28 Mart 2006'da satışa sunuldu. Bu da bir milyondan fazla satarak RIAA tarafından platin plakla ödüllendirildi. Derleme albümünün adı, içinde barındırdığı bir numara hitler nedeniyle verilmişti ancak her şarkı bir numaraya erişmiş değildi. Ayrıca albüm kâğıtlarında şarkıların ticari başarılarıyla ilgili bir bilgi yer almadığından ötürü Billboard yazarı Keith Caulfield, bu ismin bir "pazarlama kurnazlığı" olduğunu öne sürdü. Bunlara rağmen MTV'den Chris Harris, albümün "ismine sadık olarak var olduğunu" belirtti. Dağılma ve sonrası Destiny's Child, 19 Şubat 2006'da Houston'da 2006 NBA All-Star Maçı müsabakalarında veda gösterisi maksadıyla konser vermek üzere birleşti. Knowles bunun üzerine "Bu son albüm olabilir ama son gösteri değil" dedi. Televizyonda yayımlanan son gösterileri de bundan birkaç gün sonra New York'ta düzenlenen Fashion Rocks yardım konserine katılmak oldu. 28 Mart 2006'da Destiny's Child Hollywood Walk of Fame'e dahil edilerek bu sıfatı elde eden 2035. isim oldu. 2006 BET Ödülleri'nde En İyi Grup ödülü elde ettiler. Aynı ödülü daha önce 2001 ve 2005'te de elde etmişlerdi. Resmî dağılmanın ardından LeToya Luckett da dahil olmak üzere tüm üyeler solo projelere devam etti. Luckett'in Temmuz 2006'da yayımladığı LeToya albümü Billboard 200 listesinde bir numarayı gördü. Knowles, 2006 komedi filmi Pembe Panterde konuk oyuncu olarak yer aldı ve bu filmin müzikleri arasında yer alan "Check on It" şarkısı ABD'de bir numaraya yükseldi. Bunun yanı sıra 1960'larda The Supremes benzeri bir Motown kadın müzik grubunu canlandıran ve 1981'deki müzikal aslının uyarlaması olan Rüya Kızlar filminde sahne aldı. Burada Diana Ross-benzeri karakter Deena Jones'u canlandırdı. Buradaki rolünden etkilenerek, 4 Eylül 2006'da yayımlanan bir sonraki albümü B'Dayi yayımladı. Knowles'ın "Get Me Bodied" müzik videosunda Rowland, Williams ve Solange yer aldı. Video bunun yanında Nisan 2007'de B'Day Anthology Video Albume dahil edildi. 2007'de Rowland Ms. Kelly adlı ikinci albümünü yayımladı. 26 Haziran 2007'de ise BET Ödülleri'nde tekrar bir araya geldiler. Beyoncé Knowles burada özel konukları Williams, Solange Knowles ve Mo'Nique ile beraber "Get Me Bodied"i seslendirdi. Performanstan sonra Knowles, Eve ile "Like This" şarkısını seslendirmek üzere Rowland'ı sahneye davet etti. 2 Eylül 2007'de The Beyoncé Experience turnesinin Los Angeles ayağında Knowles, Rowland ve Williams ile beraber "Survivor" şarkısının bir kısmını söyledi. Bu onların Destiny Fulfilled ... and Lovin 'It turnesinden sonra beraber sahne aldıkları ilk gösteri oldu. Daha sonra diğer üyeler Knowles için "Happy Birthday" şarkısını seslendirdiler. Bu performans Knowles'ın 2007 çıkışlı turne DVD'si The Beyoncé Experience Liveda yer aldı. 2008 başında Rowland, 2007 albümünü tekrar düzenleyerek ve eklemeler yaparak Ms. Kelly Deluxe adıyla piyasaya sürdü. Bu yeni albümden Travis McCoy eşliğinde, aslen Bobby Womack şarkısı olan "Daylight" piyasaya sürüldü ve İngiltere'de ilk yirmide yer aldı. 2008'de Knowles, Billy Joel uyarlaması olan "Honesty" şarkısını Destiny's Child albümünün onuncu yılı şerefine kaydetti ve sadece Japonya'ya özel bir Mathew Knowles/Music World CD'si şeklinde piyasaya sürdü. Williams ise Ekim 2008'de gospel olmayan, hızlı tempolu Eurodans benzeri üçüncü stüdyo albümü Unexpectedi piyasaya sürdü. Bir sonraki ay Knowles üçüncü albümü I Am... Sasha Fierceı, 2009 yazında Luckett ikinci albümü Lady Loveı yayımladı. Aynı yaz Williams, Chicago müzikalinin Londra ayağında müzikal kapsamında katil Roxie Hart'ı oynayan ilk Afrika kökenli Amerikalı oldu. Haziran 2010'da Rowland, "Commander" teklisini yayımlayarak Here I Am albümünün gelişini haber verdi. Ekim 2012'de Associated Press, Playlist: The Very Best of Destiny's Child adlı ikinci derleme albümünün yayımlanmasından sonra, 3 Şubat 2013'te gerçekleşecek olan Knowles'ın Super Bowl XLVII devre arası gösterisi performansında Destiny's Child'ın potansiyel iş birlikçi olabileceğini öne sürdü. Bu albüm aslında dört şarkı dışında öncekinin hemen hemen aynısı olup yeni şarkılar eklenmiş bir haliydi. 10 Ocak 2013'te Beyoncé, bir üçüncü derleme olan Love Songsun yayımlanacağını haber verdi. Bu albüm önceki iki derlemeden farklı olup daha çok albüme özel şarkılar ile "Nuclear" adlı yeni bir şarkıyı içermekteydi. "Nuclear", 2005'ten sonra grubun yayımladığı ilk yeni şarkı oldu. Super Bowl XLVII devre arası gösterisi sırasında grup üyeleri tekrar bir araya gelerek "Bootylicious", "Independent Women" ve "Single Ladies (Put a Ring on It)" şarkılarını seslendirdi. 4 Haziran 2013'te ise Destiny's Child Video Anthology adlı video antolojisi yayımlandı. 16 müzik videosu bulunan bu antoloji grubun Legacy etiketiyle yayımlanan üçüncü eser oldu. Üçlü en son Haziran 2014'te bir araya gelerek Williams'ın "Say Yes" şarkısına konuk sanatçı olarak katıldı. Sanatçılık Tarz ve temalar Destiny's Child, genel olarak urban, contemporary ve dance-pop ögelerini birleştiren bir R&B tarzıyla şarkılar ortaya koydu. Destiny's Child üyeleri, Janet Jackson'ın eserlerinden etkilendiklerini belirtti. The New York Times gazetesinden Ann Powers, grubun müziğini "taze ve duygusal... bu kızlar en iyi mikslere, en aklı başında sample'lara ve özellikle de en olay yaratan beat'lere sahip," şeklinde yorumladı. Aynı yayından Jon Pareles, "Knowles'ın sesinin yanı sıra grubun başarısının koşar adım sıçrayan ezgilere, kırılganlığın üzerindeki senkoplu parçalara, hızlı tempoyla aranje edilmiş geçişlere ve yumuşak nakaratlara da bağlı olduğunu" belirtti. Grup genel olarak, özellikle yavaş tempolu şarkılarda vokalleriyle armoni gözeterek uyum sağlar. Pek çok örnekte, grup üyeleri teker teker belli bölümleri söyler. Survivor albümündeki çoğu şarkıda grubun tüm üyeleri ana vokal olarak görev alır: "...herkes müziğin bir parçasıdır... Herkes her şarkıda ana vokal olarak görev alır ve bu vokal ve mental olarak grubun olması idealize edilen yerdir." Ancak Knowles, "Brown Eyes" ve "Dangerously in Love" gibi eserlerde ana vokali tek başına eline alır. Grubun şarkı sözleri, genel olarak kadın-erkek ilişkileri, kadın dayanışması ve kadının gücü temaları etrafında şekillenir. Survivor albümündeki bazı temalar grubun yaşadığı iç kavgalara gönderme olarak yorumlanır. "Survivor" şarkısının sözlerinde geçen "Radyolarda seni bombalamayacağım... Sen veya ailen hakkında atıp tutmayacağım... Dergilere senin adına nefret dolu demeçler vermeyeceğim" sözleri, Roberson ve Luckett'in yaptığı sessizlik anlaşmasını ihlal ettiği gerekçesiyle mahkemelik oldu. Bir röportajında Knowles "Şarkının sözleri grubun hikayesi hakkında, çünkü biz çok badireler atlattık,... bütün bunlar 10 yıllık beraberliğimizde bizi daha sıkı ve daha iyi hale getirdi." yorumunu yaptı. Aynı albümdeki bir başka şarkı "Fancy"de "Hep benimle yarışmaya çalıştın kızım... kendi kimliğini bul" sözleri, eleştirmen David Browne tarafından Entertainment Weekly dergisindeki yazıda davalar üzerine yazıldığı şeklinde yorumlandı. AllMusic'ten Stephen Thomas Erlewine Survivorı, "grubun iç karmaşadan sağ kaldıklarını ve sanatsal açıdan meziyetlerini vurgulamak maksadıyla şekillenen, kararlı, inatçı bir kayıt,... Bu amacı gösterebilmek adına sert olmaya çalışan bir kayıt ancak sonunda zorlama ve yapay bir his veriyor," şeklinde yorumladı. Albüm her ne kadar olumlu eleştiriler alsa da, Knowles'ın olaya yakın dahiliyeti eleştirildi. Knowles Survivor albümünün büyük bir kısmını yazıp yapımını üstlendi. Browne bu yardımın Survivor albümüne "prematür ama kaçınılmaz bir şekilde büyüme ağrısı çeken" bir atmosfer kazandırdığını öne sürdü. İmaj [[Dosya:Nobel Peace Prize Concert 2008 Diana Ross1.jpg|upright|küçükresim|sağ|Knowles, The Supremes grubunun ana vokali Diana Ross'u idölleri arasında gösterdi.]] Destiny's Child sıklıkla Amerikalı 1960'lar kız grubu The Supremes ile mukayese edildi. Böylesi kıyaslamalarda Knowles'a, Supremes'in ana vokali Diana Ross rolü biçildiyse de Knowles bu yakıştırmayı hiçbir zaman kabul etmedi. Rastlantısal bir biçimde Knowles, 1981 çıkışlı Broadway müzikalinin uyarlaması olan Rüya Kızlarda Diana Ross ile özdeşleştirilen Deena Jones karakteri olarak rol aldı. Buna Survivor albümüne yaptığı geniş çaptaki katkıları eklendiğinde MTV'den Gil Kaufman, "Beyoncé'nin grubun su götürmez lideri ve halka açılan yüzü olduğu aşikardır," yorumunu yaptı. Bu albümdeki yoğun katkılarının ise albümü "neredeyse Beyoncé'nin kendi kişisel işi" kıldığı belirtildi. The New York Times gazetesinden Lola Ogunnaike, "Destiny's Child aslında Beyoncé'nin kaçınılmaz solo kariyerinden önce kullandığı bir atış rampasından biraz fazlasıydı," yorumunu getirdi. Knowles'ın Dangerously in Love albümü gündeme geldiğinde grup üyeleri solo kariyerlerinde başarılara imza attıktan sonra grubun tamamen dağılacağı söylentileri yaygındı. Bu durum Justified albümünün büyük başarılarından sonra grubu 'N Sync'ye geri dönmeyi reddeden Justin Timberlake ile mukayese edildi. Rowland bu söylentilere, o dönem tekrar beraber stüdyoda olduklarını belirterek yanıt verdi. Gruba göre tekrar bir araya gelmek "alın yazısı"ydı ve yakınlıkları onları bir arada tutan etmendi. Suede dergisinin sanat editörü Margeaux Watson, Knowles'ın davranışını "önceki partnerlerine sadakatsiz davranmak istemeyen bir yıldız" şeklinde yorumlayarak, bu kararı "hayırsever bir davranış" olarak nitelendirdi. Knowles'ın annesi Tina, 2002'de modanın grup kariyerinde etkisini ortaya koyan Destiny's Style: Bootylicious Fashion, Beauty and Lifestyle Secrets from Destiny's Child adlı kitabı yayımladı. Knowles'ın Ross'a benzetilmesinin yanında Kelly Rowland da yine The Supremes'ten Mary Wilson ile mukayese edildi. Wilson bizzat bu durumu "Bizim durumumuzla aynı," şeklinde yorumladı ve grubun ikincil üyesinin sahip olabileceği solo kariyeri hakkında "Bu çok zor ama yapılabilir. Bunun gerçekten hakkını vermelisiniz, ancak bu şekilde işler," eklemesini yaptı. Rowland, Wilson ve diğer Supremes üyesi Cindy Birdsong ile Motown'ın 2004'teki 45. yaş gününde sahne aldı. "Dilemma" ve "Stole" gibi uluslararası başarılar gösteren şarkıların ardından müzik eleştirmenleri Rowland hakkında "özgür ve Beyoncé'den farklı bir sanatçı" yorumunu yaptı. Grubun ilk üç albümünde Rowland pek çok yerde kendine ait solo geçiş ve köprü kısımlarını tek başına söyledi ("Bills, Bills, Bills", "Independent Woman", "Survivor" ve "Bootylicious"), nakarata katıldı ("Say My Name") ve Knowles'a vokal armoni sağladı ("No, No, No" and "Jumpin' Jumpin'"). Ancak Destiny Fulfilled albümüyle beraber daha büyük bir sanatsal alana sahip oldu. Miras [[Dosya:Star of Destiny's Child.jpg|küçükresim|Destiny's Child'ın Hollywood Bulvarı'ndaki yıldızı.]] Destiny's Child, medyada R&B ikonu olarak addedildi ve dünya çapında 60 milyon sattı. Grubun dağılışından sonra MTV'den James Montgomery, grubun "tarihteki en çok satan kadın pop vokal gruplarından biri" olarak "oldukça geniş hacimde başarılar elde ettiğini" belirtti." Billboard, Destiny's Child'ın "girişken feminist marşlarıyla, muazzam koreografilerle ve imrenilesi moda anlayışıyla tanımlanabileceğini" söylerken, Essence dergisi grubun "armonik müziği ve modern tarzıyla trendleri çizdiğini" belirtti." 2015 yılında Dazed Digitaldan Daisy Jones, grubun R&B müziğine nasıl bir kayda değer etki bıraktığını anlatan bir makale yayımladı ve şunları söyledi: "Su götürmez bir biçimde Destiny's Child meşru olarak R&B sound'unu ebediyen değiştirdi... onların ayırt edilen etkisi Tinashe'den Ariana Grande'ye günümüzün pop müzik manzaralarına serpilmiş olarak bulunabilir." The Cut dergisinden Nicole Marrow, 1990'larda ve 2000'ler başında R&B müziğinin "kadınlığı kucaklayan ve kişiselliği kutlayan güçlü söylemlere sahip TLC ve Destiny's Child gibi forvet oyuncularının başarıları sayesinde yeniden tanımlandığını" söyledi. Forbesdan Hugh McIntyre, 2000'ler ortasında müzik sahnesine çıkan The Pussycat Dolls ve Danity Kane gibi isimlerden önce Destiny's Child'ın kız grubu alanında "saltanat süren kraliçeler" olduğunu belirtti. Destiny's Child'ın son halindeki üyeleri grubun en tanınan üçlüsü olarak gösterilir. Billboard onları gelmiş geçmiş en iyi müzik üçlüleri arasında gösterdi. Aynı derginin müzik listelerine göre Destiny's Child, TLC ve The Supremes'ten sonraki gelmiş geçmiş en başarılı üçüncü kız grubudur. Grubun tekli olarak yayımladığı "Independent Women" (2000) şarkısı, Billboardun "Billboard Hot 100 Liste Tarihindeki En Başarılı 40 Kız Grubu Şarkısı" listesinde yer aldı. ABD'de on bir hafta bir numarada yer alan "Independent Women" şarkısı, en uzun bir numarada kalan kız grubu şarkısı dalında Guinness Rekoru kırdı. "Bootylicious" terimi ("booty" -kalça- ve "delicious" -lezzetli- sözcüklerinden türetilmiştir) grubun aynı addaki teklisi ile geniş çapta kullanılmaya başladı ve 2006'da Oxford İngilizce Sözlüğü'ne dahil edildi. Aynı terim yine Beyoncé'nin yuvarlak hatlı vücudunu tanımlamak için 2000'ler boyunca kullanıldı. VH1, 2011'de "Bootylicious" şarkısını "2000'lerin En İyi 100 Şarkısı" listesine, sonraki sene de grubu "Müzikteki En İyi 100 Kadın" listesine dahil etti. "Independent Women" şarkısı da NMEnin "2000'lerin En İyi 100 Şarkısı" listesinde kendine yer buldu. 2005 Dünya Müzik Ödülleri'nde Destiny's Child "Dünyanın En Çok Satan Kız Grubu" ödülünü aldı ve aynı törende grup adına Patti LaBelle, Usher, Babyface, Rihanna, Amerie ve Teairra Marí'den oluşan 17 dakikalık övgü performansı icra edildi. 2006'da grup Hollywood Bulvarı'nda bir yıldız sahibi oldu. Billboard dergisi, grubu gelmiş geçmiş en başarılı üçlülerden biri olarak göstererek, onu 2000'lerin en başarılı dokuzuncu oluşumu olarak addetti. Grup, 2008'de aynı derginin "Gelmiş Geçmiş En Başarılı Hot 100 Sanatçıları" listesinde 68. sırada kendisine yer buldu. Destiny's Child, Rihanna, Fifth Harmony, Little Mix, Girls Aloud, Haim, Jess Glynne, Katy B, ve RichGirl gibi müzik oluşumları tarafından bir ilham kaynağı olarak gösterildi. Ciara, Destiny's Child'ın televizyondaki canlı performansını izledikten sonra müzik kariyerine adım atmaya karar verdi. Ariana Grande, Destiny's Child'ı vokal ilham kaynakları arasında göstererek, grubun şarkılarını dinleyerek sahip olduğu vokal aralığını fark ettiğini; armonileri, tekrarları ve doğaçlama şarkı söylemeyi onlardan öğrendiğini ifade etti. Meghan Trainor, "No" (2016) adlı şarkısının 1990'lar sonu, 2000'ler başı Destiny's Child, NSYNC ve Britney Spears sound'undan esinlendiğini belirtti. Fifth Harmony, Destiny's Child'ı en büyük ilham kaynakları olarak gösterdi ve hatta grubu övgü amacıyla "Say My Name", "Independent Women", "Bootylicious" ve "Survivor" şarkılarından oluşan dermeceyi Greatest Hits adlı TV programında icra etti. Fifth Harmony ayrıca "Brave, Honest, Beautiful" (2015) şarkılarının girişine "Bootylicious"ın girişinden ögeler iliştirdi. Grup üyeleri Diskografi Destiny's Child (1998) The Writing's on the Wall (1999) Survivor (2001) 8 Days of Christmas (2001) Destiny Fulfilled (2004) Turneler Ana sanatçı olarak 1999 Avrupa Turu (1999) 2002 Dünya Turu (2002) Destiny Fulfilled... and Lovin' It (2005–06) Yan sanatçı olarak Total Request Live Tour (3LW, Dream, Jessica Simpson, City High, Eve ve St. Lunatics eşliğindeki Nelly ile) (2001) Açılış sanatçısı olarak SWV World Tour (SWV'nin açılışı) (1996) Evolution Tour (Boyz II Men'in açılışı) (1998) FanMail Tour (TLC'nin açılışı) (1999) Introducing IMx Tour (IMx'in açılışı) (2000) Christina Aguilera in Concert (Christina Aguilera'nın açılışı) (2000) (You Drive Me) Crazy Tour (Britney Spears'in açılışı) (2000) Ödüller ve adaylıklar Kaynakça Dış bağlantılar Kategori:Beyoncé Kategori:1997'de kurulan müzik grupları Kategori:Amerikalı pop müzik grupları Kategori:BRIT Ödülü sahipleri Kategori:Kadın müzik grupları Kategori

ünya Müzik Ödülü sahipleri Kategori:Grammy Ödülü sahipleri Kategori:Müzikal üçlüler Kategori:Columbia Records sanatçıları Kategori:Amerikalı R&B grupları Kategori:Feminist müzisyenler

Ara

Ara

Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi

Destiny's Child

bullvar_katip

Administrator

Tema özelleştirme sistemi

Tam ekran yada dar ekran

Izgara yada normal mod

Forum arkaplan resimleri

Sidebar blogunu kapat/aç

Yapışkan sidebar kapat/aç

Radius aç/kapat

Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi