Özel hastanelerde doktorlara dayak yedirilmemesi, toplumsal normların ve beklentilerin bir yansımasıdır. Özel hastanelerde genellikle daha üst düzey hizmet, daha iyi koşullar ve daha seçkin bir müşteri kitlesi mevcuttur. Bu durum, doktorlara karşı saygının ve güvenin daha yüksek bir seviyede olmasına yol açabilir. Devlet hastanesinde ise farklı bir tablo oluşur. Hizmet kalitesi, kaynakların yetersizliği ve yoğun hasta trafiği nedeniyle doktorlar, bazen zorlu ve stresli bir çalışma ortamında bulunurlar. Ayrıca, devlet hastaneleri daha çok düşük sosyoekonomik statüde hastaları karşılar ve bu da farklı bir iletişim ve davranış kalıplarına yol açabilir. Bu faktörler, doktorlara karşı şiddet eylemlerinin daha olası hale gelmesine katkıda bulunabilir.