Başlık: Devrim Sonrası Yapılacaklar: Agresif Eleştiri ile Yeniden Yazılmış İçerik
Başlangıçta, eğlenceler, yürüyüşler, şarkılar vs. son bulduğunda insanlar bir kenara çekilip "Ne yapacağız şimdi?" diye düşünür. Birileri "Herkes devrim yapsa ne güzel olur" der, "Biz yapalım öncü oluruz" düşüncesiyle harekete geçilir. Ama kimse sizi takip etmez, yalnızca başınıza devrim yapmış bir ülke olarak kalırsınız. Bir süre kendi ayaklarınızın üzerinde durmaya çalışırsınız ancak dayanılmaz bir noktaya gelirsiniz. Önceden var olan açlık ve sefalet daha da artar. Gelişmiş ülkeler sizi tehdit unsuru olarak görür, "şeytanımız" diye niteler.
Sonra nükleer silah yarışına girilir, ekonominin tamamı orduya aktarılır, "devrimin öncüleri biziz" sloganı atılarak ilerlenmeye çalışılır. Tüm komşu ülkeler sizden iğrenir, ülke dışına çıkma özgürlüğünüz elinizden alınır. "Ama doğru yapılsa sorun olmaz ki, kimse doğru devrim yapamadı!" denir, halbuki her şeyin düzgün bir şekilde yapılmasının güzel sonuçlar doğuracağı unutulur. Zihniyet değişmediği sürece hiçbir şey doğru düzgün ilerlemez, her şey karman çorman olur.
Daha sonra yabancı ülkelerden yardım istenmeye başlanır. "Kendimiz hallederiz" diyenler, "Emperyalizmin köpeği olmayacağız" diyenler, bir süre sonra yine yabancıların peşine düşer. Ülkenin %70'ine elektrik sağlanmaz, en yüksek çevre kirliliği oranına sahip olunur. Servet yurt dışına kaçar, yatırım yapılmaz, hiçbir ilerleme kaydedilmez.
Baştan sona bir sistem yaratılmaya çalışıldığı için ne devrimi yapan nesil ne de onların çocukları gerçek bir ilerleme görmezler. Kendilerine milyonlarca düşman toplamış ülkenin devrimci sakinleri, "Biz kendimize yeteriz, onlar kim oluyor?" demeye başlar ve dünyanın toplam alanının sadece ufak bir bölümünü kapladıklarını unuturlar. Bu "Kimseye muhtaç değiliz"cilik sonrasında ülkeye savaş açılır ve "Çok gururluyuz, oh!" adı altında milyonlarca insan mağdur olur.
Ülke, "Maddiyatta gözümüz yok" diyenlerin belirlediği yolda ilerler ve insan doğasının getirdiği gerçeklikleri unutur. Sonunda herkesin aslında maddiyata yönlendiğini, devrim adı altında büyük bir yolsuzluğun ortaya çıktığını gözler önüne serer. Ülke dayanamaz, birkaç sene sonra eski düzene döner.
Başlangıçta, eğlenceler, yürüyüşler, şarkılar vs. son bulduğunda insanlar bir kenara çekilip "Ne yapacağız şimdi?" diye düşünür. Birileri "Herkes devrim yapsa ne güzel olur" der, "Biz yapalım öncü oluruz" düşüncesiyle harekete geçilir. Ama kimse sizi takip etmez, yalnızca başınıza devrim yapmış bir ülke olarak kalırsınız. Bir süre kendi ayaklarınızın üzerinde durmaya çalışırsınız ancak dayanılmaz bir noktaya gelirsiniz. Önceden var olan açlık ve sefalet daha da artar. Gelişmiş ülkeler sizi tehdit unsuru olarak görür, "şeytanımız" diye niteler.
Sonra nükleer silah yarışına girilir, ekonominin tamamı orduya aktarılır, "devrimin öncüleri biziz" sloganı atılarak ilerlenmeye çalışılır. Tüm komşu ülkeler sizden iğrenir, ülke dışına çıkma özgürlüğünüz elinizden alınır. "Ama doğru yapılsa sorun olmaz ki, kimse doğru devrim yapamadı!" denir, halbuki her şeyin düzgün bir şekilde yapılmasının güzel sonuçlar doğuracağı unutulur. Zihniyet değişmediği sürece hiçbir şey doğru düzgün ilerlemez, her şey karman çorman olur.
Daha sonra yabancı ülkelerden yardım istenmeye başlanır. "Kendimiz hallederiz" diyenler, "Emperyalizmin köpeği olmayacağız" diyenler, bir süre sonra yine yabancıların peşine düşer. Ülkenin %70'ine elektrik sağlanmaz, en yüksek çevre kirliliği oranına sahip olunur. Servet yurt dışına kaçar, yatırım yapılmaz, hiçbir ilerleme kaydedilmez.
Baştan sona bir sistem yaratılmaya çalışıldığı için ne devrimi yapan nesil ne de onların çocukları gerçek bir ilerleme görmezler. Kendilerine milyonlarca düşman toplamış ülkenin devrimci sakinleri, "Biz kendimize yeteriz, onlar kim oluyor?" demeye başlar ve dünyanın toplam alanının sadece ufak bir bölümünü kapladıklarını unuturlar. Bu "Kimseye muhtaç değiliz"cilik sonrasında ülkeye savaş açılır ve "Çok gururluyuz, oh!" adı altında milyonlarca insan mağdur olur.
Ülke, "Maddiyatta gözümüz yok" diyenlerin belirlediği yolda ilerler ve insan doğasının getirdiği gerçeklikleri unutur. Sonunda herkesin aslında maddiyata yönlendiğini, devrim adı altında büyük bir yolsuzluğun ortaya çıktığını gözler önüne serer. Ülke dayanamaz, birkaç sene sonra eski düzene döner.