Dış Uzay Anlaşması

[bullvar_katip]

Dış Uzay Andlaşması, resmi adıyla Ay ve Diğer Gök Cisimleri Dâhil, Uzayın Keşif ve Kullanılmasında Devletlerin Faaliyetlerini Yöneten İlkeler Hakkında Andlaşma, uluslararası uzay hukukunun temelini oluşturan antlaşmadır. 27 Ocak 1967'de ABD, Birleşik Krallık ve Sovyetler Birliği'nde imzaya açılan antlaşma 10 Ekim 1967'de yürürlüğe girmiştir. 2015 yılının Eylül ayı itibarıyla 104 ülke sözleşmeye taraftır. 24 ülke ise antlaşmayı imzalamış ancak onaylama işlemini tamamlamamıştır. Antlaşmanın bazı maddeleri ise 1. Dış Uzayın keşfi ve kullanımı tüm ülkelerin yararı ve çıkarları gözetilerek yürütülür. 2. Dış Uzayın keşfi ve kullanımı hususunda tüm ülkeler özgürdür. 3. Dış Uzay bakımından egemenlik, işgal ve benzer iddialarda bulunulamaz. 4. Devletler hem yörüngeye hem de dış uzaydaki gök cisimlerine veya istasyonlarına; nükleer silah ya da diğer kitle imha silahları yerleştiremez. 5. Dünya'nın uydusu Ay ve diğer gök cisimleri yalnızca barışçı amaçlarla kullanılabilir. 6. Devletler, ulusal uzay faaliyetlerinden ve bu faaliyetler esnasında verdikleri zararlardan dolayı sorumludurlar. Aynı ilkeler doğrultusunda hazırlanan “AY ANTLAŞMASI“ nın 11 nci maddesinde açıkça Ay ve diğer gök cisimlerinin İnsanoğlunun ortak mirası olduğu ve Ay yüzeyinde hiçbir mülkiyet iddiasında bulunulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Türkiye de bu antlaşmaya 2012 yılı itibari ile katılmıştır. Sonuç olarak ne gerçek kişilerin ne de devletlerin gök cisimlerini bu tür sahiplenmeleri uluslararası hukuk açısından mümkün değildir. Sonuç olarak ne gerçek kişilerin ne de devletlerin gök cisimlerini bu tür sahiplenmeleri uluslararası hukuk açısından mümkün değildir. Buna ek olarak 21 Birleşmiş Milletler üyesi tarafından tanınan Çin Cumhuriyeti (Tayvan), Birleşmiş Milletler Genel Kurulu'nun 1971 yılında Çin'in üyeliğini Çin'e aktarmasından önce onaylamıştır. Kaynakça