# Dostluğun Cenaze ve Düğünde Belli Olması Saçmalığı
"Dost dediğin, iyi günde ve kötü günde belli olur" sözünü hep duyarız. Ancak bu durum bana oldukça saçma geliyor ve kendi gözlemlerimle bu söylemi eleştirmek istiyorum.
Kendi cenazelerimde ve çevremdeki insanların cenazelerinde gördüklerime dayanarak söylemek isterim ki, bazı insanlar gerçekten de sahte ve ikiyüzlü davranıyorlar. İnsan yaşarken bir kere bile hal hatır sormayan, yanında olmayan kişiler, cenazede birden görünüyor ve ulvi bir görev üstleniyor gibi yapıyorlar. Bu sahte yüzler, taziye evlerini doldurup taşıyor, ah vah edip duruyorlar. Peki, nerede bu insanlar yaşarken? Neden adamın yanında olmadılar da öldükten sonra gelip gösteriş yapıyorlar?
Ailenin yanında olmak, desteklemek önemlidir, ama bu sahte dostlar cenazede bile samimiyetten uzak, sadece görüntü vermekle meşguller. Ölen kişinin ailesi ve yakınları için bu durum daha da acı verici olmalı.
Düğün meselesi de benzer bir durum. Yılda bir bayramda veya özel günlerde gördüğünüz, hatta hiç görmediğiniz insanlar düğününe geliyor ve mutlu gününde yanında olduğunu söylüyor. Oysa bu kişiler sadece görüntü vermek istiyorlar, ulvi görevlerini yerine getirdim diye düşünüyorlar. Düğünden sonra ise kaybolup gidiyorlar, bir daha görülmüyorlar. Belki bir sonraki düğün veya cenazede karşılaşacağınız tipler... Sözde dostluklar, akraba ziyaretleri...
Bence bu durumların çoğu, toplumun sahte ve ikiyüzlü yüzünü yansıtıyor. İnsanlar vefalı olduklarını göstermek istiyorlar, ama bu vefa genellikle sahte ve gösteriş amaçlı oluyor. Gerçek dostluk, iyi günde ve kötü günde yanmakta, desteklemekte yatar. Sahte dostlar ise yalnızca görüntü vermekle yetiniyorlar.
Bu sahte dostluk anlayışı bana göre dostluğun özünden uzaklaşıyor ve dostluğun cenaze veya düğün gibi özel günlerde belli olması gerektiği düşüncesini saçma hale getiriyor. Dostluk, günlük hayatta da kendini göstermeli, kötü günde de iyi günde de yanilmalı.
"Dost dediğin, iyi günde ve kötü günde belli olur" sözünü hep duyarız. Ancak bu durum bana oldukça saçma geliyor ve kendi gözlemlerimle bu söylemi eleştirmek istiyorum.
Kendi cenazelerimde ve çevremdeki insanların cenazelerinde gördüklerime dayanarak söylemek isterim ki, bazı insanlar gerçekten de sahte ve ikiyüzlü davranıyorlar. İnsan yaşarken bir kere bile hal hatır sormayan, yanında olmayan kişiler, cenazede birden görünüyor ve ulvi bir görev üstleniyor gibi yapıyorlar. Bu sahte yüzler, taziye evlerini doldurup taşıyor, ah vah edip duruyorlar. Peki, nerede bu insanlar yaşarken? Neden adamın yanında olmadılar da öldükten sonra gelip gösteriş yapıyorlar?
Ailenin yanında olmak, desteklemek önemlidir, ama bu sahte dostlar cenazede bile samimiyetten uzak, sadece görüntü vermekle meşguller. Ölen kişinin ailesi ve yakınları için bu durum daha da acı verici olmalı.
Düğün meselesi de benzer bir durum. Yılda bir bayramda veya özel günlerde gördüğünüz, hatta hiç görmediğiniz insanlar düğününe geliyor ve mutlu gününde yanında olduğunu söylüyor. Oysa bu kişiler sadece görüntü vermek istiyorlar, ulvi görevlerini yerine getirdim diye düşünüyorlar. Düğünden sonra ise kaybolup gidiyorlar, bir daha görülmüyorlar. Belki bir sonraki düğün veya cenazede karşılaşacağınız tipler... Sözde dostluklar, akraba ziyaretleri...
Bence bu durumların çoğu, toplumun sahte ve ikiyüzlü yüzünü yansıtıyor. İnsanlar vefalı olduklarını göstermek istiyorlar, ama bu vefa genellikle sahte ve gösteriş amaçlı oluyor. Gerçek dostluk, iyi günde ve kötü günde yanmakta, desteklemekte yatar. Sahte dostlar ise yalnızca görüntü vermekle yetiniyorlar.
Bu sahte dostluk anlayışı bana göre dostluğun özünden uzaklaşıyor ve dostluğun cenaze veya düğün gibi özel günlerde belli olması gerektiği düşüncesini saçma hale getiriyor. Dostluk, günlük hayatta da kendini göstermeli, kötü günde de iyi günde de yanilmalı.