Geçenlerde birkaç dilim antrikot almak için kasaba girdim. Küçük bir parça çıkartıp dilimlemeye başlayınca, çocuk fark etmiş olmalı ki hayvan baya ufakmış. "Süt dana abi dedi." Minnacık dana gözümün önüne geldi, sirince bir şey. Önce duygulandım bir kaç saniye, sonra hayvanın korpe olması beni sevindirdi, eti yumuşak lezzetli olurdu. Ama sonra da hayvanın hasta olduğu için kesilme ihtimali geldi aklıma. Olur mu olurdu. Sonra güldüm bir parça et insani bu kadar mı tribe sokar dedim kendi kendime. Neticede insan yeryüzünün tartışılmaz en adi varlığı. Ama onu adi yapan şey diğer hayvanları yemesi, doğayı katletmesi, zor şartlarda yaşayanları ve türlerini bile yemesi, sikmesi, satması, öldürmesi veya kolektifleştirmesi değil. Belki sempanzeler falan da buna yakın şeyler yapıyorlardır. İnsani adi yapan ve beni en çok tiksindiren şey 31 cinin birinin çıkıp ahlak falan diyip yargı dağıtması. Çok sinirlendiriyor beni artık sosyal medya. İnsanlar normal hayatta söylemeyecekleri şeyleri burada yazıp başkalarının sinirlerini ziplatiyorlar. Normal hayatta bu başlığı açan adam bu hikayeyi en fazla üç cümleyle, ya çocuğun öyle hassas bir durumu varmış, yazık olmuş ya. Aile de aldirma kararı almış diye anlatabilir. Diğer türlü ayıp olur, ters teper. Sen nasıl bir o.c'sun sana ne kardesim, anasından babasından çok mu seviyorsun cenini der buna dinleyici.