Sam Raimi'nin Evil Dead serisi, özellikle de komedi korku karışımı olan Evil Dead 2 filmi, tadına yenmeyen çerez filmler arasında ön sıralarda. Evil Dead 2 filmini çok iyi hatırlıyorum.
Drag Me to Hell, yönetmenin Evil Dead 2'ye de küçük selamlar gönderdiği küçük bir film. Yer yer çok iyi anlar yakalayan film, en etkileyici yanlarını yine küçük gerilimler kurarken yakalıyor. Korkutucu ve insana çığlık attıran sahneler de sayıca az değil ama onların etkisi hemen geçiyor. Örneğin bankadaki lanet sahnesinden başlayıp parktaki sekansın sonuna dek dört dörtlük bir gerilim kuruluyor. Sam Raimi ne yazık ki anlık korkutucu sahneleri de sık sık kullanmış filmde, açıkçası izlerken bu sahnelerin hemen eskimiş olduğunu ve filme aslında yakışmadığını görüyoruz. Bu tür anlık korkutucu sahneler veya çığlık attıran sahneler filmin gerilim kalitesini düşürüyor çünkü yönetmen aslında bu sahnelerin birkaç level üstünde bir gerilim çıtası yakalıyor.
Filmde yine hedeflenen gerilimin veya niteliğin ıskalandığı bir sekans da iblis Lamia ile karşılaşılan, büyü çıkarma diyeyim adına artık, o kısım. Burada yönetmen Evil Dead 2'ye sempatik göndermeler yapıyor evet ama sekansın tamamı göz boyayıcı gerilimine rağmen sadece komik kalıyor. Komik olmakla gerilim filmi olmak arasında veya korku filmi olmak arasında gelip giden sahnelerle filmi tamamlıyoruz. Diğer filmlerinden farklı olarak burada yönetmenin baş karakterinin çizgilerini çok iyi çizdiğini söyleyebiliriz, taşralılığı, art niyetsiz oluşu ile Chris masum bir korku filmi karakteri. Gerçekten de başına gelenleri hiç hak etmiyor. Filmin tamamına baktığımızda parktaki sahneleri de içeren açılış sekansı, evde Chris tek başına iken yaşadığı gerilimli anları içeren sahneler, ve mezarlık sekansının tamamı dört dörtlük bir çizgide. Ancak garip bir şekilde film erken bitmiş ve numaralarını biraz israf etmiş de görünüyor.
Drag Me to Hell, yönetmenin Evil Dead 2'ye de küçük selamlar gönderdiği küçük bir film. Yer yer çok iyi anlar yakalayan film, en etkileyici yanlarını yine küçük gerilimler kurarken yakalıyor. Korkutucu ve insana çığlık attıran sahneler de sayıca az değil ama onların etkisi hemen geçiyor. Örneğin bankadaki lanet sahnesinden başlayıp parktaki sekansın sonuna dek dört dörtlük bir gerilim kuruluyor. Sam Raimi ne yazık ki anlık korkutucu sahneleri de sık sık kullanmış filmde, açıkçası izlerken bu sahnelerin hemen eskimiş olduğunu ve filme aslında yakışmadığını görüyoruz. Bu tür anlık korkutucu sahneler veya çığlık attıran sahneler filmin gerilim kalitesini düşürüyor çünkü yönetmen aslında bu sahnelerin birkaç level üstünde bir gerilim çıtası yakalıyor.
Filmde yine hedeflenen gerilimin veya niteliğin ıskalandığı bir sekans da iblis Lamia ile karşılaşılan, büyü çıkarma diyeyim adına artık, o kısım. Burada yönetmen Evil Dead 2'ye sempatik göndermeler yapıyor evet ama sekansın tamamı göz boyayıcı gerilimine rağmen sadece komik kalıyor. Komik olmakla gerilim filmi olmak arasında veya korku filmi olmak arasında gelip giden sahnelerle filmi tamamlıyoruz. Diğer filmlerinden farklı olarak burada yönetmenin baş karakterinin çizgilerini çok iyi çizdiğini söyleyebiliriz, taşralılığı, art niyetsiz oluşu ile Chris masum bir korku filmi karakteri. Gerçekten de başına gelenleri hiç hak etmiyor. Filmin tamamına baktığımızda parktaki sahneleri de içeren açılış sekansı, evde Chris tek başına iken yaşadığı gerilimli anları içeren sahneler, ve mezarlık sekansının tamamı dört dörtlük bir çizgide. Ancak garip bir şekilde film erken bitmiş ve numaralarını biraz israf etmiş de görünüyor.
