küçükresim|right Edison–Lalande pili Thomas Edison tarafından Felix Lalande ve Georges Chaperon tarafından daha önceki bir tasarımda geliştirilen bir çeşit alkalin pili idi. Bir potasyum hidroksit solüsyonunda bakır oksit ve çinkodan oluşan tabaklardan oluşuyordu. Hücre voltajı düşük (yaklaşık 0.75 volt) idi, ancak iç direnç de düşük olduğundan bu hücreler büyük akımlar verebiliyordu. Tarihi 1880'de, Paris'te bulunan De Branville ve Company adlı 25 rue de la Montagne Sainte-Geneviève firması, Lalande ve Chaperon'un patentini kullanarak bakır oksit pilleri üretti. 1887'de Fransız denizaltısı Gymnote (Q1) yapıldı. Tekneye başlangıçta Coumelin, Desmazures ve Baillache tarafından üretilen potasyum hidroksit elektrolit ile çinko ve bakır oksit elektrotları kullanılan 540 Lalande-Chaperon alkalin hücresi takıldı. Edison, toz halindeki bakır oksitin bakır oksit briketlerinin yerine geçerek Lalande-Chaperon hücresinde geliştirildi. Lalande tipi hücrenin bir başka modifikasyonu, 1905 yılında İngiliz patent GB190416751'de Heinrich Poerscke ve Gustav Wedekind tarafından patentlendi. Bu hücrede bakır oksit depolarizörü bir dökme demir potanın içine yapıştırılmıştır. Depolarizer bittiğinde, hücre sökülmüş ve sıvı dökülmüştür. Ardından pot, bakır okside bakırın tekrar oksitlenmesi için havada ısıtıldı. Siemens'in Neotherm hücresine benzerdi. Kaynakça Kategori
iller
iller