Eklemeli diller, veya Bitişken diller sözcük köklerinin değişmeyip sonlarına veya başlarına ekler konarak farklı sözcük türetilebildiği diller. Bu tür dillerde her bir hece, sözcük anlamını değiştiren bir görev görebilmektedir. Türkçe, Fince, Japonca, Korece, Macarca gibi diller biçimbilimsel olarak bu gruba dahildir. Dillerin biçimbilimsel bakımdan sınıflandırılmasında bu terim, 1836 yılında Wilhelm von Humboldt tarafından tanıtılmıştır. Eklemeli dillerde sözcük köklerinin çekimi olmadığı için düzensiz fiiller ve sözcüklerde kuraldışılıklar çok nadirdir . Türkçede göz-gözlük-gözlükçü-gözlükçülük farklı anlamdadırlar; ancak sözcük yapısında değişim olmaz. Örnek diller Amerika'nın yerel dilleri Algonkin dilleri Krice (Polisentetik olarak da sınıflandırılır) Karaayakça (kısmen kaynaşmalı) Siyu dilleri Lakotaca Yuçice Atabask dilleri Maskoke dilleri Keçuva dilleri Aymara dilleri Tupi dilleri Araukanya dilleri Saliş dilleri Mezoamerikan dilleri Nahuatl Vastekçe Avustronezya dilleri Tagalogca Malayca Endonezce Cava dili Nijer-Kongo dilleri Bantu dilleri İgbo dilleri Ganda Berberi dilleri Dravid dilleri Tamilce Kannada Teluguca Malayalamca Tulu Eskimo - Aleut dilleri Aleutça İnuitçe Yupik Güney Kafkas dilleri Türk dilleri Türkçe Azerice Özbekçe Kazakça Uygurca Türkmence Kırgızca Tatarca Yakutça Başkurtça Çuvaşça Tunguz dilleri Japonca Korece Moğolca Kafkas dilleri Kuzeybatı Kafkas dilleri Kuzeydoğu Kafkas dilleri Tibet-Birman dilleri Tibetçe Mizoca Lai Ural dilleri Laponca Macarca Fince Estonca Munda dilleri Santali Antik Yakın Doğu halkları tarafından konuşulan birçok dil eklemeliydi: Elamca Hattice Hurrice Sümerce Urartuca Kimi yaygın bilinen yapma diller eklemelidir: Esperanto Klingon dili Quenya Kara Lisan Kaynakça