keşke tüm hayatımı iki bira içtikten sonraki tatlılıkta yaşayabilsem. Atarinin meşhur olduğu dönemlerde bizim de atarimiz olmuştu. Uydurup bi türlü televizyona bağlayamadık. Gidip gelip kutusunu açıp öylece bakardım içindekilere. Sonra büyüdük, atariyi attık çöpe. "Annenden başka kimse seni karşılıksız sevmeyecek" lâfına sinir oluyorum. Sen birini karşılıksız sevebilecek misin peki? Ki annem de beni doğurduğu için seviyor. Doğurmasa sevmezdi. Burada yazdığım bir entry yüzünden davalık oldum. Birilerini şuayip’e benzettim diye suçlu bulundum ve avukat parası ödeyeceğim. Hayır, ilk defa bu kadar haklı olup da böyle dokuz köyden kovulduğumu hatırlamıyorum. O yüzden beş yıl boyunca kavgaya çağırsanız da gelmem. Eşcinsellerden nefret eden insanlardan nefret ediyorum. Hayatta en sevdiğim şeylerden biri, çalan şarkıya gitarımla eşlik etmek. Ama onu bile yapacak moral ve motivasyonum artık olmadığı için sattım gitarı da anfiyi de. Hayat damarlarımdan biri daha koptu. Kimi insanlar ne kadar naif olursa olsun ezilenin yanında olamıyor. Bu başlıkta sürekli mutsuz olup intihardan bahsedenleri gördükçe çok üzülüyorum. Bazen ben de aynı şeyleri hissettiğim için daha da üzülüyorum. Hayatıma seçerek aldığım insanları asla kaybetmek istemiyorum. Gül yüzlü ve alçakgönüllü birini gördüğüm zaman hiç tanımasam da boynuna sarılasım geliyor. Artık ülke gündemi sikimde değil. Ülkeye ne olacağı umrumda değil. Bizden bi bok olmaz, hak ettik her şeyi. Bence siktir olup gidebilen kazanır. Hap yutamıyorum. Intiharı düşündüğüm zamanlarda bu şıkkı direkt elemiştim. Hatırlıyorum da küçükken büyümeyi hiç istemezdim. Büyüdüm, yine istemiyorum. Bazen de babamı çok özlüyorum.