Bu aralar hep şu soruyu soruyorum kendime; ben ne yapıyorum? Zamanı katletmekten, ölüme bir gün daha yakınlaşmaktan başka? Her ne kadar her dakikam bunun acısı ile geçse de harekete geçemiyorum. Zaman ve gençliğim ellerimden kayıp gidiyor, ben sadece izliyorum. Aldığım basit kararları bile uygulayamıyorum. Tembelim, düzensiz bir hayatım olmasa da her şey zihnimde karışık gibi. Bu duyguyu biliyorum ama. Ben gelecekte pişman olacağım günleri yaşıyorum. Boşa yaşamış olmak beni korkutuyor. Bir hiç olarak ölmek. Ne istiyorum? Ne hayalim var? Neyi seviyorum ben? Biliyorum, bu sorular için bile çok geç. Ancak bir insanı hiçbir şey heyecanlandırmaz mı? Amaçsız bir yaşam mı olur? Bazen utanç duyuyorum. Kepaze bir yaşam. Bir yaşamın kepaze olması için bir başkasına zararı olmasına da gerek yoktur. Kalı ki benim dışımda herkes varlığımdan memnun. Ya ben?