ekşi itiraflar: Sırlarını Açığa Vur!

[ipekbozkurtw32g]

Yıllar boyunca bu sayfaya göz attım, belki de biri "aslında siz kardeş değilsiniz" gibi şok edici gerçekleri açıklar diye umdum. Ancak bu platform, dertlerimizi anlattığımız bir günlük haline geldi, adeta bir iç dökme yeri. Günlük tutmaya heves etmediğim biriyimdir (hiç erkek günlük tuttuğunu görmedim zaten), ne yazacaklarım varmış gibi düşündüm birkaç yıl boyunca (ortaokulda Türkçem 2'di, anlayacağınız), ne de çok sorunu olan bir insanım. Olsa bile paylaşmam, benim böyle bir alışkanlığım var. Bir defasında, nadir bir şekilde sıkıntılı bir zamanımda yüzüm asık olan bir arkadaşım, birileriyle derdimi paylaşmadığımı söylemişti. Gerçekten de paylaşmam, zihnimde bir şeyler döner ve geçer. Ama bu sefer durum biraz farklı, ciddi ciddi düşüncelere daldım. Nickimi bilen bazı arkadaşlarım var ama artık umursamıyorum. Yıllar öncesine gittiğimiz sayısal sınıfımızda, ne mühendis olmak ne de doktor olmak gibi hayallerim vardı. Biyoloji, kimya bana göre değildi. Aslında ilkokuldan beri ilgilendiğim tek konu astronomiydi, ama bununla hiçbir şekilde meslek sahibi olamayacaktım. Peki ya olmasaydım ne yapardım, o konuda da hiçbir fikrim yoktu. Tatillerde gittiğimiz beş yıldızlı otellerde çalışanları izlerken imrendiğimi hatırlıyorum, o zamanlar otel müdürü olmayı hayal ediyordum. Canlı ve sıcak bir ortam, ortalamanın üstünde bir şehir, vs. Beni çeken bir dünya. Zaten otellerde takılmaktan hoşlanırım. Otelde çalışmak istediğimi kimseye söylemedim ama o motivasyonla bir anda işletme okumaya karar verdim. Parlak bir öğrenciydim, Türkiye genelinde ilk 200'e girdim sınavda, iyiydim yani. Tercihlerimi buna göre yaptım. Ailem aldığım karar hakkında hiçbir şey söylemedi, ne istersen onu oku dediler. Okula başladım, hazırlık vs. derken bir yıl geçti. Ben o zamana kadar hiç düzgün ders çalışmamışımdır. Bu, ukalalık yapmak veya başkalarını küçümsemek anlamında değil, gerçekten benim seviyemde bir insanın onda biri bile çalışmadım sınavlara. Ortaokul ve lise dönemlerimde derslerim orta düzeydeydi. O dönemlerde annem binlerce kez "derslerine iyi çalış, ortalamanı yüksek tutup yurtdışına git" diye nasihat etti, ama ben hep ortalama bir öğrenci olarak bitirdim. Bölüme başladığım insanla bölümü bitirdiğim insan arasında büyük bir fark var. 1. sınıftayken babamın arkadaşı yurt müdürünün "work and travel'a falan git" önerisine "memlekette ne yapacağım" şeklinde vizyonsuzca cevap veren biri yoktur herhalde, belki de yoktur artık çünkü kendimi son zamanlarda daha olgunlaşmış hissediyorum. Girdiğim bölüm ve yarattığı iş alanı, ne ilgilerime ne de karakterime uymuyor. Ben yıllar önce sayısal derslerle büyümüş, birçok mühendisin sosyal zekasına sahip biriyim. Mühendislik bölümü okuyacaktım, binalar, makineler, cihazlar tasarlayacaktım. Sadece sevmediğim için bilmediğim, yetersiz, basit bir alana geçiş yaptım. Bilemezsiniz, ailemden yaşıtlarımı görüyorum; bazıları mimar, iç mimar, mühendis, biyolog oldu. Arkadaşlarıma bakıyorum, hepsi bir mühendislik dalında kariyer yapmış. Her biri uzmanlaşmış durumda. Ben ise pazarlama dersleri alarak farklı bir yola girdim. Sonuçta hiçbir şey olmadı. Neden buraya geldiğimi düşünüyorum, boşuna endişelenmedim tabii. Son 1.5 aydır birçok mülakata girdim. Ne istediğimi değil, hangi işlere başvurduğumu düşünerek. Özel sektöre uygun bir insan değilim zaten, yapaylığı, rol yapmayı, sahte davranışları hiç sevmem. Bu isteksizlik de karakterime uygun olmayan bir ortamla birleşince sonuçlar olumlu olmuyor tabii. Aldığım tekliflere de "30 yıl sizi mi çekeceğim" diyerek gitmedim. Olumsuz sonuçları tahmin edebiliyordum zaten, bu da özgüvenimi yerle bir etti resmen. Şu anda kendimi özgüvensiz, yetersiz, başarısız ve ezik hissediyorum. Şimdi önümde yapmak istediğim bir akademik kariyer var, zaten bir okuldan kabul aldım. Ancak yıllar önce yanlış bölüm tercihi yapmam ve kaybolmuş özgüvenim, şu sıralar ne yapacağım konusunda bana baskı yapıyor. 30'lu yaşlarındayım ve 3 bin liralık bir maaş için yıllarımı harcayıp sevmediğim bir iş yapıp yapamayacağımı düşünmeye başladım. Çok sıkıldım bu aralar. Arkadaşlarım yıllardır çalışıyor, evlenenler var. Ben hala hayatımın düzenini oturtamadım, ne yapacağıma karar veremedim. Bir türlü büyüyemiyorum.