Elektromanyetizma ve klasik optik kronolojisi

[bullvar_katip]

Elektromanyetizma ve klasik optik konusundaki gelişmelerin kronolojisi. İlk Gelişmeler M.Ö. Aristofanes camküreyi mercek olarak tanımladı. (Seneca ne kadar bulanık ya da küçük olursa olsun harflerin okunabileceğini söyledi.) M.Ö. 4.yy da Mo Di ilk kamera obscuradan bahsetti. 3. yüzyıl M.Ö. Euclid yansıma ve kırılma ve hakkında ilk kez yazdı ve ışık seyahatleri ve düz çizgileri belirtti. 130 MS.. Claudius Ptolemy (kendi Optik eserinde) birkaç medya için yansıma, kırılma, renk ve kırılma tablo açıları da dahil olmak üzere ışığın özellikleri hakkında yazdı 1021 Ibn al-Haytham (Alhazen) görüşü inceleyen Optiğin Kitabı'nı yazdı. 1088 Shen Kuo manyetik sapmayı ilk kez tanıdı. 1187 — Alexander Neckham ilk olarak Avrupa'da manyetik pusulayı ve onun navigasyonda kullanımını tanımladı. 1269 Pierre de Maricourt izole manyetik kutupların yokluğunu, manyetik kutupları ve açıklamalarını belirtti. 1305 Dietrich von Freiberg birincil ve ikincil gökkuşağı nedeni ve yağmur damlaları içinde yansıma ve kırılma incelemek için su dolu kristal küreler ve matara kullandı. 1550 Gerolamo Cardano De Subtilitate elektrik, elektrik ve manyetik kuvvetler arasında, belki de ilk kez, ayırt hakkında yazdı. 17. yüzyıl 1600 Hollandalı Sacharias Jansen icat bir tek mercekli mikroskop. 1600 William Gilbert, onun defteri de Magnete, yazdığı sistematik deneylerde elektrik ve manyetizma; anlaşılan bu Dünya dev bir mıknatıs. 1604 Johannes Kepler açıklar nasıl göz duruluyor ışık 1604 Johannes Kepler belirtir yasaları doğrusal yayılımı ışık 1611 Marko Dominis anlatılır gökkuşağının içinde De Radiis Visus Lucis et 1611 Johannes Kepler keşfeder toplam iç yansıma, bir küçük açılı kırılma Kanunu ve ince lens optik, 1621 Willebrord van Roijen Snell Devletleri onun Snell Yasası kırılma 1630 Cabaeus bulduğu iki tür elektrik yükleri 1637 René Descartes kantitatif türeyen açılar birincil ve ikincil gökkuşağı olur görmüş saygı duymak açının Güneş'in yükselmesine 1646 Sir Thomas Browne ilk kullandığı kelime elektrik var içinde onun iş Pseudodoxia Epidemica. 1657 Pierre de Fermat olarak tanıtır prensibi, en azından bir süre içine optik 1660 Otto von Guericke icat bir erken elektrostatik jeneratör. 1665 Francesco Maria Grimaldi vurgular olayın kırınım 1673 İgnace Pardies sağlar bir dalga açıklaması için kırılma ışık 1675 Robert Boyle keşfeder elektrik cazibe ve itme olabilir hareket arasında bir vakum ve bağlı hava gibi bir ortam. Ekler reçine için bilinen liste "elektrik." 1675 Isaac Newton sunar onun teorisinin ışık 1676 Olaus Roemer önlemler hız ışık tarafından gözlem Jüpiter'in uyduları 1678 Christiaan Huygens Devletleri onun prensibi olan wavefront kaynakları gösteriyor, kırılma ve kırınım ışık ışınları. 18. yüzyıl 1704 Isaac Newton yayınlamaktadır Opticks, bir parçacık teorisinin ışık ve renk 1728 James Bradley bulur sapma starlight ve kullandığı için belirleyen hız ışık hakkında 283.000 km/s 1729 Stephen Gray gösterir farkı arasındaki iletkenler ve non-iletken (izolatörler). 1732 C. F. du Fay Gösteren tüm nesneler hariç metaller, hayvanlar, sıvılar, elektrikli olması ile onları sürtünme ve madenler, hayvanlar ve sıvı olabilir elektrikli yoluyla bir elektrostatik jeneratörler 1737 C. F. du Fay ve Francis Hauksbee genç bağımsız olarak keşfetmek iki türlü sürtünme elektrik: üretilen cam ovalama, diğer sürtünme reçine (daha sonra tespit olarak pozitif ve negatif elektrik yükleri). 1740 Jean le Rond d'alembert, Mémoire sur la réfraction des corps solides, açıklar sürecinin kırılma. 1745 Pieter van Musschenbroek icat Leyden kavanoz, bir tür kondansatör. 1198 Leonhard Euler geliştirir dalga teorisi, ışığın kırılma ve dağılma 1747 William Watson, ise deneme yanılma ile bir Leyden kavanoz, gözlemlediği bir akıntı neden olur statik elektrik, elektrik akımının akışını ve geliştirir kavramının bir elektrik potansiyeli (gerilim). 1752 Benjamin Franklin gösteren Yıldırım ise elektrik. Ayrıca alacak olan Sözleşmenin kullanarak "olumsuz" ve "olumlu" göstermek için bir elektrik yükü ya da olası. 1767 Joseph Priestley elektrik ters-Kare Yasası önerdi. 1784 Henry Cavendish tanımlar indüktif kapasitesi olan dielektrik (yalıtkan) ve önlemler belirgin indüktif kapasite çeşitli maddeler ile karşılaştırma ile bir hava yoğunlaştırıcı. 1785 Charles Coulomb tanıtır ters-Kare Yasası elektrostatik 1786 Luigi Galvani keşfeder "hayvan elektriği" ve önermeleri hayvan organları depoları elektrik. Onun buluş galvanik hücre neden elektrik pil etti. 19. yüzyıl 1800 William Herschel Güneşten gelen kızılötesi radyasyonu keşfetti. 1800 William Nicholson ve Johann Ritter elektroliz işlemiyle birçok diğer elementlerin keşfine yol açtı, keşfetme, hidrojen ve oksijen içine su ayrıştırmak için elektrik kullandılar. 1800 Alessandro Volta Galvani hayvan elektrik teorisini çürütmek için, özellikle, voltaik kazık veya "pilin" icat etti. 1801 — Johann Ritter Güneş'ten gelen ultraviyole radyasyon keşfetti. 1801 Thomas Young ışığın dalga doğasını ve parazit ilkesini gösterdi. 1802 Gian Domenico Romagnosi yakındaki bir volta pili manyetik iğne saptırarak belirtti. Onun hesabı büyük ölçüde gözardı edildi. 1803 Thomas Young Çift-yarık deneyi geliştirir ve parazit etkisini gösterdi. 1806 Alessandro Volta aha önce bilinmeyen bir metal, potasyum ve sodyumu oksitlerdir gösteren, potasyum ve sodyum ayrıştırılması için bir volta yığın kullandı. Bu deneyler elektrokimyanın başlangıcı idi. 1808 Étienne-Louis Malus yansıma kutuplaşmayı keşfetti. 1809 Étienne-Louis Malus iki polarizasyon yaprak tarafından iletilen ışık yoğunluğunu tahmin Malus yasasını yayınladı. 1809 Humphry Davy ilk halka elektrik ark ışığı gösterdi. 1811 François Jean Dominique Arago bazı kuvars kristalleri sürekli ışığın elektrik vektör döndürmek olduğunu keşfetti. 1816 David Brewster stres birefrenjans keşfetti. 1818 Siméon Poisson dairesel opak engel gölgesinde merkezinde Poisson Arago parlak nokta tahmin etti. 1818 François Jean Dominique Arago parlak nokta varlığını doğruladı. 1820 Hans Christian Ørsted bir tel bir akım elektrik ve manyetizma arasındaki ilişkiyi gösteren bir pusula iğnesini saptırmak olduğunu fark etti. 1821 André-Marie Ampère bir akım başka üzerine uyguladığı kuvvet tahmin, elektrodinamik kuramını açıkladı. 1821 Thomas Johann Seebeck termoelektrik etki keşfetti. 1821 Augustin-Jean Fresnel ışık tamamen enine ise polarizasyon hiçbir boyuna titreşim ile sadece açıklanabilir bir matematiksel gösteri türetmiştir. 1825 Augustin Fresnel fenomenolojik dairesel refle getirerek optik aktivite açıkladı. 1826 — Georg Simon Ohm elektrik direncini Ohm kanununda belirtti. 1831 Michael Faraday indüksiyon onun kanununu belirtti. 1831 Macedonio Melloni kızılötesi radyasyon tespit etmek için bir ısıpil kullandı. 1833 Heinrich Lenz kapalı bir iletken döngüde bir indüklenen akım onu ​​üretilen değişikliği (Lenz yasası) karşı böyle bir yönde görüneceğini belirtti. 1833 Michael Faraday elektrokimyasal eşdeğer onun kanununu açıkladı. 1834 Heinrich Lenz elektromanyetik indüksiyon kaynaklanan kaynaklı elektromotor kuvveti (emk) ve akım yönünü belirledi. Lenz kanunu indüklenmiş emk ve akı değişimi zıt işaretlere sahip olduğunu belirten, indüksiyon (1831) Faraday yasası işareti seçimi fiziksel yorumunu sağladı. 1834 Jean-Charles Peltier ısıtma ve iki farklı metalin kavşağında bir elektrik akımı ile Peltier etkisini keşfetti. 1838 Michael Faraday katot ışınları keşfetmek için Volta'nın pil kullandı. 1839 Alexandre Edmond Becquerel ışığa maruz iletken bir çözelti içinde bir elektrotla fotoelektrik etkiyi gözlemledi. 1845 Michael Faraday bir malzemede ışık yayılma dış manyetik alanlarla (Faraday etkisi) etkilemiş olabilir keşfetti. 1849 Hippolyte Fizeau ve Jean-Bernard Foucault yaklaşık 298.000km / s olarak ışığın hızını ölçtü. 1851-1899 1852 George Gabriel Stokes Stokes parametreleri kutuplaşmasını tanımladı. 1852 Edward Frankland kimyasal değerlik teorisini geliştirdi. 1864 James Clerk Maxwell yayınlamaktadır onun kağıtları ile dinamik teorisi elektromanyetik alan teorisi dinamiğini kendi kağıtlarında yayınladıç 1869 William Crookes Crookes tüpünü icat etti. 1873 Willoughby Smith fotoelektrik olayın bir metalde değil, çözeltide olduğunu buldu. (örneğin, selenyum). 1871 Lord Rayleigh mavi gökyüzü ve gün batımı kanunu buldu. (Rayleigh saçılması) 1873 James Clerk Maxwell ışık bir elektromanyetik fenomeni bildirdi. 1875 John Kerr elektrik kaynaklı mineral bazı sıvılar buldu. 1879 Jožef Stefan Stefan-Boltzmann Yasası radyasyon bir kara cisim ve kullandığı hesaplamak için ilk makul değeri sıcaklık Güneş'in yüzey için 5700 K buldu. 1886 Oliver Heaviside i 1887 Heinrich Hertz bir cihaz için elektromanyetik (EM) radyo dalgalar üreten onun alıcısı oluşan bir bobin ile bir kıvılcım boşluğu icat etti. 1888 Heinrich Hertz radyo dalgaları keşfetti. 1893 Victor Schumann vakum ultraviyole spektrum buldu. 1895 Wilhelm Conrad Röntgen X-ışınları keşfetti. 1895 Jagadis Chandra Bose elektromanyetik dalgaların ilk kamu gösteriniminiverdi. 1896 Arnold Sommerfelde yarı düzlem kırınım sorununu çözdü. 20. yüzyıl 1900 Liénard–Wiechert potansiyelleri zamana bağlı (engelli) elektrodinamik potansiyelleri olarak tanıtıldı. 1905 — Albert Einstein eğer özel görerelilik ile dikkate alınırsa Maxwell denklemlerinin elektromanyetik radyasyon açıklamak için gerekli olmadığını gösterdi. 1919 Albert A. Michelson Albert Abraham Michelson Mount Wilson Gözlemevi'nde yıldız çapları ilk interferometrik ölçümlerini yaptı. (astronomik interferometriye tarihini bakınız) 1946 — Martin Ryle ve Vonberg ilk iki eleman astronomik bir radyo interferometre inşa etti. (astronomik interferometriye tarihini bakınız) 1953 Charles H. Townes, James P. Gordon, and Herbert J. Zeiger ilk maseri üretti. 1956 R. Hanbury-Brown and R.Q. Twiss korelasyon interferometresini tamamladı. 1960 Theodore Maiman ilk çalışan lazeri üretti. 1966 Jefimenko , zamana bağlı (engelli) Coulomb yasası genellemeleri ve Biot-Savart yasasını tanıttı. 1999 M. Henny ve diğerleri fermiyonik Hanbury Brown ve Twiss Deneyi gösterdi. Notlar Dış bağlantılar MM-Dalga Araştırma Jagadis Chandra Bose: 100 Yıl Üzerinde Jagadis Chandra Bose ve Öncü Araştırmaları Mikrodalga fırın Kategori:Elektromanyetizma Kategori:Optik Kategori:Bilim tarihi kronolojileri