Emily Balskus

[bullvar_katip]

Emily P. Balskus, 1980 yılında Cincinnati, Ohio'da doğan Amerikalı bir kimyasal biyolog, enzimolog, mikrobiyolog ve biyokimyacıdır. 2011 yılından bu yana Harvard Üniversitesi Kimya ve Kimyasal Biyoloji bölümünde öğretim üyesi olarak görev yapmaktadır ve şu anda Morris Kahn Profesörüdür. 80'den fazla hakemli makalesi ve üç kitap bölümü yayınlanmıştır. 2012'den bu yana 170'in üzerinde davetli ders verdi, çeşitli yayın kurullarında görev aldı ve diğerlerinin yanı sıra ACS ve Nature dergilerinde hakemlik yaptı. Balskus aynı zamanda Novartis, Kintai Therapeutics ve Merck & Co şirketlerinin danışmanlığını da yapmaktadır. Hayatın erken dönemi ve eğitimi Balskus, maddenin seyreltilmesi ve korunumu üzerine bir bilim fuarı deneyi yürüttüğü ilkokulda bilim alanında potansiyel bir kariyere zaten ilgi duyuyordu. Daha sonra lisede kimyayla tanıştı ve "laboratuvarda molekülleri dönüştürmenin heyecanına kapıldı." Daha sonra bilimsel kariyerinde bu, moleküllerin canlı organizmalarda nasıl oluştuğuna olan hayranlığı kendisini motive etti. Blavatnik Genç Bilim İnsanları Ödülleri için yapılan bir röportajda Balskus, fen bilimleri öğretmenlerinin tamamının kadın olması nedeniyle muhtemelen bilime yönelme konusunda ilham aldığını ifade ediyor. Balskus, 2002 yılında Williams College'dan kimya alanında en yüksek onur derecesi olan summa cum laude ile lisans derecesi aldı, burada profesör Thomas E. Smith ile ilk makalesini yayınladı. Daha sonra Churchill Scholar olarak Cambridge Üniversitesi'ne gitti ve burada Steven V. Ley'in laboratuvarında kimya alanında M.Phil derecesini aldı.. 2008'de Harvard'da organik kimyager Eric Jacobsen ile birlikte yaptığı çalışmalarla Balskus doktora derecesini aldı. Orada, tercih edilen stereoizomeri oluşturmak üzere büyük, dairesel moleküller arasında kimyasal bağ oluşumunu kontrol etmek için asimetrik bir katalizör kullanmanın yeni fikrini önerdi. Daha sonra organik kimyadan kimyasal biyolojiye geçiş yaptı ve 2008'den 2011'e kadar Harvard Tıp Fakültesi'nde doğal ürünler araştırmacısı Christopher Walsh ile doktora sonrası bursunu sürdürdü. Birlikte, mikroorganizmaları zararlı UV ışınlarından korumak için kullanılan bir "mikrobiyal güneş kremi" olan sitoneminin biyosentezi üzerinde işbirliği yaptılar. 2009 yılında Woods Hole Deniz Biyolojisi Laboratuvarı'nda Mikrobiyal Çeşitlilik Yaz Kursu'na üye oldu ve mikrobiyal ekoloji ve çevre mikrobiyolojisi konularında eğitim aldı. Araştırmaları Balskus laboratuvarının araştırması, içimizde ve üzerimizde yaşayan trilyonlarca ortak, simbiyotik ve patojenik mikroorganizmadan oluşan insan mikrobiyomu etrafında yoğunlaşıyor. Bu mikroorganizmalar bakterileri, protozoaları ve virüsleri içerir. İnsan mikrobiyomunda genlerin bolluğu nedeniyle ( insan genomundaki miktarın 200 katı) birçok enzim ve/veya bunların mekanizmaları henüz tanımlanmamıştır. Dolayısıyla Balskus'un amaçlarından ikisi, bu mikrobiyal enzimlerin kimyayı yerine getirdiği mekanizmaları aydınlatmak ve temel metabolik faaliyetlerden sorumlu spesifik mikropları, genleri ve enzimleri tanımlamaktır. Üçüncü bir amaç ise mikrobiyal kimyayı yerinde kontrol etmek, işlemek ve incelemek için biyouyumlu yöntemler geliştirmektir. Biyoenformatik, insan mikrobiyomunun geniş miktardaki genlerini incelemek için Balskus laboratuvarında yoğun bir şekilde uygulanmaktadır. Biyoinformatik, "büyük miktarlarda biyolojik bilginin depolanması, elde edilmesi ve analiz edilmesi bilimidir." Balskus laboratuvarında kullanılan biyoinformatik analiz örnekleri; filogenetik, dizi hizalamaları, homoloji modellemesi ve DNA açıklaması . Balskus laboratuvarının önemli bir başarısı, kolinin halihazırda bilinen trimetilamin, kolin trimetilamin-liyaza dönüşümünden sorumlu olan enzimin aydınlatılmasıydı. Kolinin CN bağının bölünmesi için gerekli olan gen kümesini belirlediler ve bunun, daha önce bu tür bir kimyayı gerçekleştirdiği bildirilmemiş bir enzim sınıfı olan bir glisil radikal enzimini (GRE) kodladığını varsaydılar. Gen kümesinin dizi hizalamaları ve önceden fonksiyonel olarak karakterize edilen glisil radikal enzimlerinin yanı sıra şüpheli enzimin homoloji modelleri, aktif bölgede korunmuş anahtar glisin ve sistein kalıntılarının varlığını ortaya çıkardı, bu da enzimin GRE ailesinin bir üyesi olduğu hipotezini destekledi enzimlerden oluşur. Bu araştırma önemlidir çünkü kolin metabolizmasının kötü balık kokusu sendromu, alkolsüz yağlı karaciğer hastalığı, ateroskleroz ve kardiyovasküler hastalıklarla olası bağlantıları olduğu düşünülmektedir. Bir başka önemli yayın olan "İnsan bağırsağı mikrobiyomlarında öne çıkan bir glisil radikal enzimi, trans-4-hidroksi-L-prolini metabolize eder" Balskus ve ekibi tarafından kullanılan önemli bir araştırma olan kimyasal olarak yönlendirilen fonksiyonel profilleme yaklaşımının ana hatlarını çizmektedir. Öncelikle ilgili enzim ailesi tanımlanır (bu durumda GRE ailesi) ve tüm üyelerin amino asit dizileri karşılaştırılır. Enzim ailesinin halihazırda karakterize edilmiş üyelerinin ve sorumlu amino asit kalıntılarının yapıları ve fonksiyonları hakkındaki bilgiyle, biyolojik işlevi paylaşan kümelerdeki enzim dizilerini bir arada gruplamak için bir dizi benzerliği ağı (SSN) oluşturulur. SSN, girdi olarak enzim ailesinin amino asit dizilerini kullanan niceliksel bir metagenomik analiz aracı olan Short-BRED tarafından oluşturulan verileri yorumlamak için kullanılır. Short-BRED, benzer üyelerden oluşan her grubun benzersiz dizi işaretleyicilerini tanımlar ve bunların insan mikrobiyomunda bolluğunu sırayla belirler. Bu araç, karakterize edilmemiş üyeleri tanımlamak ve onların çalışmalarına bolluklarına göre öncelik vermek için kullanılabilir. Biyouyumlu kimya, Balskus laboratuvarındaki bir başka tamamlayıcı stratejidir. Bu dönüşümler, "biyolojik işlevi değiştirecek şekilde canlı organizmaların metabolizmasıyla etkileşime giren enzimatik olmayan kimyasal reaksiyonlar" olarak tanımlanıyor. Sırasıyla demir (III) ftalosiyanin ve paladyum gibi enzimatik olmayan katalizörler kullanarak mikropların reaktivitesini değiştirmek için biyouyumlu siklopropanasyon ve hidrojenasyon reaksiyonları geliştirmeyi başardılar. Balskus tarafından kullanılan bu yaklaşımın bir başka uygulaması da, geçiş metali katalizli reaksiyonların kullanılmasıyla oksotrofik mikropların aktivitesinin kurtarılmasıdır. Bu yaklaşım, mikropların büyümesi ve hayatta kalması için gerekli olan temel besinleri doğal olmayan bir yolla üretilir. Rutenyum katalizörü kullanarak, folik asitin öncüsü olan p -aminobenzoik asit ( PABA ) üretme yeteneği olmayan bir oksotrofı kurtarmayı başardılar. Bahsedilen bu yaklaşımların başarısı, mikrobiyal büyümenin ve aktivitenin kontrol edilebileceğini ve çeşitli kimyasal üretim uygulamaları için kullanılabileceğini göstermektedir. Balskus laboratuvarının yakın zamanda elde ettiği bir başarı (2019), genotoksin kolibaktinin DNA'ya zarar verme mekanizmasını aydınlatmaktı. Bir siklopropan "savaş başlığının" bir alkilasyon reaksiyonu yoluyla DNA iplikçiklerini kırdığını buldular. Balkus laboratuvarının araştırdığı diğer araştırma alanları mikrop ilaç metabolizmasıdır. The Scientist dergisine verdiği bir röportajda Balskus, digoksin gibi birçok ilacın ve insan metabolizmasının yan ürünlerinin bağırsak bakterileri tarafından parçalanabileceğini ve bunun da bu moleküllerin etkilerinin beklenenden daha düşük olmasına yol açabileceğini belirtti. Genel olarak Balskus laboratuvarının yaptığı çalışma, insan mikrobiyomunu araştırmak ve bunun sağlığımızı nasıl etkilediğini anlamak için gereken temel stratejileri sunuyor. Onların umudu, insan konakçı üzerinde değil, mikrobiyomları üzerinde işe yarayan terapötik stratejilerin geliştirilmesini etkilemektir. Gönüllülük Faaliyetleri Balskus, bağırsak mikrobiyotasının kimyasal ve biyolojik değerlendirmelerini konu alan 2019 Keystone Konferansının ortak organizatörlerinden biriydi. Bu konferansın ana görevi, mikrobiyom araştırma alanını geliştirmek için ksenobiyoloji, ekoloji ve türler arası iletişim gibi "...diğer disiplinleri benimsemek"ti. Ödülleri ve Dereceleri 2020 - Alan T. Waterman Award 2019 - Tetrahedron Young Investigator Award 2019 - Laureate in Chemistry, Blavatnik Award for Young Scientists 2019 - Saltman Award Lecture, Metals in Biology Gordon Research Conference 2018 - Science News "10 Scientists to Watch" 2018 - Finalist, Blavatnik Award for Young Scientists 2018 - Arthur C. Cope Scholar Award 2017 - Pfizer Award in Enzyme Chemistry 2016 - Hirata Award, Nagoya University and the Hirata Foundation 2016 - HHMI-Gates Faculty Scholar 2015 - Chemical and Engineering News Talented Twelve 2015 - Camille Dreyfus Teacher-Scholar Award 2015 - Cottrell Scholar Award 2015 - NSF CAREER Award 2015 - ACS "Talented 12" Award 2014 - MIT Technology Review Innovator Under 35 2014 - Royal Society of Chemistry Natural Products Reports Emerging Investigator Lectureship 2014 - Sloan Research Fellowship 2014 - Thieme Chemistry Journal Awardee 2014 - Damon Runyon–Rachleff Innovation Award 2013 - George W. Merck Fellowship 2013 - Kavli Fellow, National Academy of Sciences 2012 - NIH Director’s New Innovator Award 2012 - Searle Scholars Program Kaynakça Dış bağlantılar Kategori:Amerikalı kadın akademisyenler Kategori:Yaşayan insanlar Kategori:21. yüzyıl Amerikalı kimyagerleri Kategori:Amerikalı mikrobiyologlar Kategori:Williams College'da öğrenim görenler Kategori:Harvard Üniversitesi öğretim üyeleri Kategori:1980 doğumlular