Eperitrozon enfeksiyonu

[bullvar_katip]

Eperythrozonsis, riketsiyal mikoplazma Eperythrozoon coccoides'i neden olduğu, dünya çapında ruminantlarda görülen, nadir, sporadik, kan yoluyla bulaşan bir hastalıktır. Eperythrozoon suis (E. suis)(Mycoplasma haemolamae)enfeksiyonu normalde latent bir seyir izler ve çeşitli faktörlere bağlıdır. Eperitrozonlar; Mikoplazma olarak bilinen benzer bakteri ailesinin bir parçasıdırlar, Mikroplazmalar hücre duvarı bulunmayan bakterilerdir.İnsanları enfekte eder, domuz ve farelerde ise anemi, ateş ve bazen sarılık ile klinik olarak belirgin ataklar gösterir. Kötü iklim koşulları, yiyecek değişikliği veya kronik genel hastalıklar şeklindeki stres, enfekteleri klinik hastalığa yatkın hale getirir. E. suis enfeksiyonunun teşhisi, stoklardaki genel hastalıkların yaygınlığı nedeniyle zorlaşmaktadır. Deneysel enfeksiyonlar, E. suis ile latent enfeksiyonların da kırmızı ve beyaz kan hücresi sayımının yanı sıra glikoz ve asit-baz dengesinde kısmen önemli sapmalara neden olduğunu ve stok teşhisi için bir temel olarak kullanılabilecek serolojik olarak tespit edilebilir bağışıklık reaksiyonlarına yol açtığını göstermiştir. E. suis ile enfeksiyonun diğer karmaşık hastalıkların ortaya çıkmasında ne ölçüde bir faktör olduğu hala bilinmemektedir. Ancak bazı gözlemler, temel bir enfeksiyon olarak Eperythrozoonosis'in kendisinin yaygın bulaşıcı hastalıkların ortaya çıkmasında bir öncü olduğuna inanmak için nedenler sunmaktadır. Etiyoloji Hastalığa, obligat, hücre içi bir bakteri olan M. suis (daha önce Eperythrozoonosis suis ve kısa bir süre için Mycoplasma haemosuis olarak yeniden adlandırılması önerildi) neden olur. Organizma genellikle 0.8 ila 1.0 um çapındadır ancak enfeksiyonun akut aşamasında daha tehlikeli olabilir. Ağırlıklı olarak kokoid şeklindedir ancak bir eritrositin hücre zarına bakıldığında çubuk veya halka şeklinde görünebilir. Epidemiyoloji Domuz popülasyonlarında muhtemelen çok sayıda taşıyıcı vardır. Muhtemelen bunların çoğu subklinik formda M. suis enfeksiyonu geçiren iyileşmiş hayvanlardır. İn utero bulaşma deneysel olarak gösterilmiş de olabilir. Hastalığın doğumdan hemen önce dişi domuzlarda akut bir şekilde ortaya çıktığı ve dişi domuzlardan doğan yavruların da etkilendiği bildirilmiştir. Hastalık yaz aylarında daha sık görüldüğünden, sivrisineklerin ve ısıran sineklerin yanı sıra domuz bitinin (Haematopinus suis) bulaşmada rol oynadığından şüphelenilmektedir. Kontamine cerrahi aletlerin (kastrasyon bıçakları dahil) ve enfekteler arasında yapılan toplu enjeksiyonlar sırasında tekrar tekrar kullanılan iğnelerin organizmayı bulaştırır. Devam eden enfeksiyon ve parazit hastalıklarının salgınları tetiklemede önemli bir rol oynadığına inanılmaktadır. küçükresim|Mikoplazma E.coccoides yalnız başına şiddetli hastalık oluşturmaz. Diğer taraftan tek başına şiddetli hastalık oluşturamayan fare hepatiti virüsü (MHV) ile birlikte şiddetli enfeksiyon meydana getirirler. Diğer taraftan, etkenlerin birlikte hafif bir hastalık oluşturmalarına rağmen yalnız başlarına daha şiddetli hastalık oluşturdukları da bildirilmiştir. Hafif bir hastalık oluşturan Plasmodium chabaudi ile E.coccoides birlikte yine hafif bir hastalık oluştururlar. E.coccoides'in ilaçla elimine edilmesinden sonra P.chabaudi'nin fareleri öldürdüğü görülür. Yine, Plasmodium berghei ile E.coccoides birlikte hafif bir hastalık oluştururlar. E.coccoides interferon üretimini azaltır. Patogenez Patogenez hakkındaki bilgilerin çoğu splenektomize deneysel enfeksiyon çalışmalarına dayanmaktadır. Bu deneylerde klinik ve patolojik özellikler doğal enfeksiyonlara çok benzemektedir. (Anti biyotal kemikal olmadığı takdirde) M. suis kana karıştığında, yaklaşık 7-8 gün içinde ateşli bir geri dönüş alınır. Hastalığın akut fazı sırasında, M. suis organizmaları eritrositler üzerinde çok sayıdadır. Birçok enfekte hipoglisemik hale gelir ve bazıları konvülsiyon geçirir, koma geliştirir ve ölür. Hemolitik anemi yavaş yavaş gelişir, klinik olarak belirgin hale gelmesi için genellikle başlangıçtan sonra bir hafta geçmesi gerekir. Hemoliz ekstravasküler olduğu için hemoglobinüri oluşmaz. Trombosit sayısı, dolu hücre hacmi ve hemoglobin değerleri düşer. Kürlenen veya enfeksiyon belirtisi görülmeyen enfekteler taşıyıcı olarak kalır. Klinik semptomlar Belirgin belirtiler arasında; anoreksi, halsizlik, belirgin zayıflık, soluk mukoza zarları anemi, ateş ve bazen sarılık bulunur. Vücut sıcaklıkları başlangıçta yükselir ancak muayene edildiğinde genellikle normalin altındadır. Kronik vakalarda genellikle belirgin sarılık görülür ve ölümler meydana gelebilir. Domuzların damızlık sürülerinde, M. suis enfeksiyonu serolojik olarak damızlık sürülerdeki çeşitli üreme sorunlarıyla ilişkilendirilmiştir. Ancak bunların hastalıktan kaynaklandığına dair kanıtlar eksiktir. Diyagnoz M. suis büyük hastalıkların olası bir nedenidir. Öykü, bulgular ve kaba lezyonlar genellikle tanıda değerlidir. Doğrulama, Wright-Giemsa veya Diff-Quick boyaları ile boyanmış kan yaymalarında organizmaların gösterilmesi ile yapılır. Organizmalar genellikle eritrositlerin yüzeyinde ve/veya plazmada bulunur. M. suis enfeksiyonu diğer anemi nedenlerinden ayırt edilmelidir. Eş zamanlı hastalıklar için dikkatli bir araştırma yapılmalıdır. Ayırıcı tanılar arasında sistemik salmonelloz, domuz sirkovirüsü ile ilişkili hastalık (PCVAD), mikotoksikoz, hepatotoksikoz, demir eksikliği anemisi veya otoimmün hemolitik anemi yer alır. Floresan mikroskopisi ile incelenecek yaymalar için kaydedilen kan antikoagülan (heparin veya asit sitrat dekstroz) içinde toplanmalıdır. Bir mL, eşit miktarda %10 formalin ile karıştırılabilir. Bu preparattan yapılan yaymalar akridin turuncusu ile boyanabilir. Hastalığın erken, akut evresinde toplanan kanda, kronik vakalardan alınan kana kıyasla çok daha fazla M. suisorganism bulunur. Serolojik testler (indirekt hemaglütinasyon, IHA; veya enzime bağlı immünosorbent tahlili, ELISA) ve polimeraz zincir reaksiyonu (PCR), M. suis'in bir sürü sorunu olduğunu doğrulamak için kullanılabilir, ancak bu testlerin kullanılabilirliği sınırlıdır. Lezyonlar Nekropside lezyonlar biraz da hastalığın süresine bağlıdır. Erken safhalı vakalarda solukluk, sulu soluk kan ve belki de dalakta mütevazı bir büyüme görülür. Soğuk iklimlerde ekstremitelerde nekroz görülebilir. Bazı farklı durumlarda, aynı lezyonlar görülür ancak dalak büyümesi daha belirgindir. Sıklıkla ikter(sarılık) vardır (iç kısımda daha belirgindir) ve belirgin olabilir. Kemik iliği kırmızıdır ve hiperplaziyi düşündürür. Karaciğerde genellikle hemosiderozdan kaynaklanan kahverengimsi bir döküntü vardır. Karın, toraks ve perikardiyal kesede sıklıkla süfüzyonlar vardır. Lenf düğümleri ödemli ve şişmiştir. Kalp duvarları genellikle incelmiştir. Dikkatli bir muayene genellikle eş zamanlı hastalıkların veya parazitlerin lezyonlarını ortaya çıkarır. Tedavi küçükresim|upright=1.01|3D Streptomycin moleküler kompleksi küçükresim|Kimyasal şablon Eperitrozoon insanlarda nadiren hastalığa neden olsa da, enfekte olmuş bir bireyin tedavisi penisilin ve benzeri antibiyotiklerin eperitrozoonu etkilememesi nedeniyle karmaşıktır çünkü bu antibiyotikler mikoplazma bakterilerinde bulunmayan hücre duvarını yok ederek bakterilere saldırır. Bu nedenle, Streptomisin veya Oksitetrasiklin diğer benzer antibiyotikler tek etkili seçenektir. Kaynakça