ev işlerinin görünmezliği

[bariskaracadhwjj]

Hayattaki pozisyonlarım itibarıyla hem iyi bir statünün nimet ve külfetlerine sahip olduğum gibi, aynı zamanda ev işlerine dair tecrübeden gelen birinci el bilgiye de sahibim. Bu iki pozisyonumu birbiriyle karşılaştırdığım zaman çok açık bir adaletsizlik görüyorum. Çok daha az emek ve gayretle yıllar içerisinde sağlamlaşan kariyerimin sağladığı kolaylık ve mali imkanlar tatmin edici. Buna karşılık, bundan çok daha büyük bir emek, planlama ve yönetim isteyen evin çekip çevrilmesi ise nimet külfet dengesinde kesinlikle sınıfta kalıyor. Evde yürütülen işler çok çeşitli ve zorlu, üstelik her gün yeniden ve yeniden yapılması gereken bir kısır döngünün bıktırıcılığını da içeriyor. Dolapçı beygiri gibi sürekli aynı şeyi yapıp ama bir adım bile yol gitmemiş gibi hissediyorsunuz. Sisifosun hikayesini hayal eden antik çağ yaratıcısı muhtemelen ev kadınlarına bakıp yazmıştı hikayesini. Üstelik bütün zorluğuna, zahmetine, zorunluluğuna ve yararlılığına rağmen ev işleri yarı kıymetli, bundan yararlananların gözünde eğer onlar da bu işe katılmıyorlarsa tabii. Toplum nazarında ise tamamen değersiz. Ataerkil kodların kadınların sırtına yüklediği ev işleri kapitalizm tarafından da pek avantajlı bulunmuş. İş gücünün yeniden üretilebilmesi için zorunlu olan bu ev işlerine 5 kuruş para vermeden karına yöneltebilmiş ev işlerinin karşılığını. Erkek işçiyi çalıştırırken fabrikada onun ertesi gün tekrar çalışabilmesi için gerekli olan ev koşullarını sağlayan kadının emeğini ücretsiz elde etmiş sermayedar. Kadının işe girişi ise özgürleşmesi değil, kadın emekçinin çifte şekilde sömürülmesi sonucunu vermiş. Ev işleri değersiz görüldüğü için ev işlerini yapanlar da değersizleşmiş, kadınların değersizleştirilmesi ve kontrol edilmesinin de bir aracı aynı zamanda bu. Durum böyle. Peki çözüm ne? Durumu bu olduğunu görmek çözüme giden yolda önemli bir adım. Saatlerdir bir tane odanın temizliğinden çıkamayınca dinlenmek için yazıyorum bu satırları. Benim çözüm önerim şu, toplum olarak ev işleri profesyonel bir meslek haline getirilmeli. Yüksek okullarda buna ilişkin bölümler açılmalı. Ev temizliği, günlük yemek yapma, planlama programlama, çamaşır yıkama ve asma, çocuk bakımı vesaire dersler olmalı. Bu dersleri bitirenler ev işçisi mesleğine girmeli. Nasıl aile hekimliği mecburi ise herkesin de bir ev işçisi ya da ev kahyası mecburiyeti olmalı. Bunun bir kısmını devlet karşılamalı, aile hekimliği modeli burada da uygulanabilir. Hem böylece işsizliğe de bir çözüm bulunmuş olur. İnsan hayatının önemli bir kısmını geçirdiği evinin yönetilmesi de onun özgürlüğünü kazanması açısından önemli bir adım olur. İnsanın ayaklarına kara sular inmişken böyle absürt düşünceler üretebilir diyebilirsiniz ama ortada bir sorun olduğu ve çözülmesi gerektiği bir vakıa.