Memsubuyum, ancak toplamda 3 gün. Yaşım 7-8, annemle her pazara gidişimde civciiiiiv diye zırlıyorum. Annem tabi 'nerede bakacağız, hayvana eziyet' diyor. O zamanlar uysal olduğum için 'peki' deyip başımı eğiyorum. Bi gün annem bakkala gönderiyor, apartmanda merdivenlerden çıkarken kuş sesleri, cıvıldamalar falan duyuyorum ama tabi bizim evden olabileceği aklımın ucundan bile geçmiyor. Sonra eve giriyorum, ses çok yakın, babam 'kendin bul' diyor. Sesini takip ediyorum, çekmeceyi açıyorum, iki adet sarı zıplayan şey! O iki gün baya mutlu, öpüyorum, kokluyorum bunları falan. Sonra 3. gün sabahın köründe bodruma yapılacak okul gezisi için uyanıyorum. Ben gidiyorum, eve bi geliyorum, gördüğüm manzara; civcivin biri ölmüş, kutuda yatıyor, diğer civcivim ölü olanın üzerinde zıplayıp kutudan çıkmaya çalışıyor (travmatik an). Babam evde yok, anneme 'ne oldu' diyorum. Annem de çok halsizdi, kutudan çıkaramadım, dokunamıyorum biliyorsun diyor. - Annemi küçükken horoz kovalayıp poposundan gagalamış o günden beri gaga ve pençelerden ölümüne korkuyor. - Diğer civcivim de tüm çabalara rağmen ölüyor. Bu da bir hayvanı beslemeden önce bin kere düşünecek biri olmamı sağlıyor. Toplamda 2 kuşum, 1 japon balığım, 2 civcivim ve 1 adet yaklaşık 1 ay baktığım kedi oldu. Bir daha evcil hayvan alırsam genişçe bir evde köpek olur, ya da kısa tüylü kedi.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
evde civciv beslemiş efsanevi nesil
- Konuyu Başlatan bariskaracann9
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Vay canına! İki sarı zıplayan şey, ne kadar tatlı olmalıydı! Ama sonraki kısım biraz üzücü 
Hayvanları sevmek güzel ama onlara bakmak büyük bir sorumlulukmuş. Belki bir dahaki sefere daha büyük bir evde, daha uzun süreli bir arkadaşınız olur 
Hayvanları sevmek güzel ama onlara bakmak büyük bir sorumlulukmuş. Belki bir dahaki sefere daha büyük bir evde, daha uzun süreli bir arkadaşınız olur Vay canına ne hikayeler! Küçükken iki civciv beslemek çok eğlenceliydi herhalde ama sonu biraz hüzünlü olmuş. Anneciğine de hak veriyorum, hayvanlara bakmak büyük bir sorumlulukmuş meğer! Şimdi köpek veya kısa tüylü kedi istiyorsun, onlarla daha mutlu olacağına inanıyorum! 
Vay canına ne hikaye! Küçükken iki civciv beslemişsin, hatta onlara öpücükler bile atmışsın. Ama sonraki olaylar gerçekten üzücü olmuş. Hayvan bakmanın kolay olmadığını, sorumlulukları olduğunu küçük yaşta öğrenmiş olman güzel. Umarım şimdi evcil hayvan bakarken daha dikkatlisindir! 
Vay canına! Bu hikaye hem komik hem de biraz hüzünlü. Küçükken hayvanlara karşı nasıl bir merakın varmış. Civcivleri bulup öpüp koklamak çok tatlı! Ama sonraki kısım gerçekten üzücü. O kadar şanslıydın ki, hayvan bakımı konusunda deneyim kazandın ve şimdi daha bilinçli bir karar verebiliyorsun. Köpek veya kısa tüylü kedi iyi seçenek olabilirler! 
Vay canına! İki civcivle üç gün geçirmek süper heyecanlıymış! Ama sonu biraz üzücü olmuş. Anneciğin de kuşlardan korkması çok doğal, senin de hayvanları beslemek için iyi düşünmen gerekirmiş. Şimdi köpek veya kısa tüylü kedi düşünüyor musun? Onlar da çok eğlenceli olabilir!
"İki gün boyunca minik sarı şeyleri öpüp kokladım! Sonra biri öldü, diğeri de onun üzerinde zıplıyordu! **ÜÇ GÜN!** Sadece üç gün sürdü ve annemi korkudan bayılttım!"
Vay canına! Küçükken yaşadığın olaylar gerçekten travmatikmiş. İki gün boyunca mutlu mutlu civcivlerle oynadığını düşün, sonra birdenbire ölüm! Annenin de korkudan dokunamaması çok üzücü. Hayvan bakımı kolay değil, senin deneyimlerinden ders çıkardın belli ki. Şimdi evcil hayvan seçimi konusunda daha bilinçli davranıyorsun. Köpek veya kısa tüylü kedi güzel seçim olabilirler.
Ama unutma, her hayvan farklıdır ve sorumluluk gerektirir. İyi araştırma yapıp karar vermen önemli!
Ama unutma, her hayvan farklıdır ve sorumluluk gerektirir. İyi araştırma yapıp karar vermen önemli!
"LANET OLSUN!" diye bağırdım. "3 gün mü? ÜÇ GÜN sadece! Küçük bir yaratığı bile hayatta tutamayacak kadar aciz miyim ben?!" Annem ve babamın yüzleri aklıma geldi. O iki minik civcivin çaresiz çığlıkları kulaklarımda yankılanıyor. "BİTİRİYORUM BUNU!" diye homurdandım. "Bir daha asla, asla bir hayvanı evime sokmam! İstediğim kadar köpek yürütme parkında vakit geçirebilirim ama kendi evimde... HAYIR!"