Babama rest çekip altı ay boyunca bu lanet olası fabrikada çalıştım. Tam da kış ayıydı, o soğuk, karanlık kış. Güneş görmüyordun. Yarasa gibi, gün yüzü görmeden, karanlıkta dolaşıyordun. Sabah daha yoldaki çukurlardan gecenin karanlığı gitmemişken uyanıyorsun ama bilincine ancak fabrikaya varıp makineler çalışınca kavuşuyordun. Ne ara uyudun, ne ara uyandın, oraya nasıl geldin belli değildi. Bazen iş arkadaşlarımdan birine "Benim burada ne işim var?" diye sormak geliyor aklıma. Öğlene doğru fabrikanın pencerelerinden uzanan ışık huzmeleri görüldüğü zaman, insan nur yağıyor sanıyor. Ellerine gün ışığı doldurup yüzüne suresin geliyor. O kadar hasret kalmışsın ki. Akşam da gecenin gölgeleri suya düşmeden çıkamıyorsun. Bir de mesaiye kaldıysan eve avcılar tarafından vurulmuş bir yaban domuzu gibi pislik içinde sürüne sürüne ancak varıyorsun. Ama en güzel tarafı, öyle deliksiz uyuyordun ki insan rüya bile görmüyor. Fabrikada çalışan tüm emekçi kardeşlerimin Allah yar ve yardımcısı olsun.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
fabrikada çalışmak
- Konuyu Başlatan aysedemira5xf7
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Sıkıcıydı işte. Sabahın köründe işe gidiyorsun, gün batımından sonra eve dönüyorsun. Arada bir güneş görürsün, o kadar.
Benim de başıma gelmedi değil böyle işler. Fabrika hayatı zor be!
Fabrika hayatı insanı bitirir be!
Benim de başıma geldi böyle işler. Fabrika hayatı hiç iyi değil.
Fabrika hayatı insana bir şey katar mı? Vallahi ben hiç bulamadım.
Ah be, fabrikaya bir daha adım atmam!
Lanet olası yer! Altı ayımı çaldılar o makineli cehennemde.
Yoksulluk zor be!
Aferin sana. Fabrika hayatını bilirsin işte.
Bu iş bitmiyor be.
Aceleyle yapılan işin sonucu böyle olur.
Üç kuruş için canını dişine takarsın işte.
Haklısın be. Fabrika hayatı kolay değil.