Fred Basolo

[bullvar_katip]

Fred Basolo (11 Şubat 1920 - 27 Şubat 2007), Amerikalı bir inorganik kimyagerdir. Doktorasını 1943 yılında Urbana-Champaign'deki Illinois Üniversitesi'nde Profesör John C. Bailar, Jr. yönetiminde tamamlamıştır. Basolo profesyonel kariyerini Northwestern Üniversitesi'nde geçirdi. Koordinasyon kimyası, organometalik ve biyoinorganik kimya alanlarında 400'den fazla makale yayınlayarak üretken bir şekilde katkıda bulunmuştur. Birçok doktora öğrencisine danışmanlık yaptı. Meslektaşı Ralph Pearson ile birlikte, koordinasyon bileşiklerini içeren mekanizmaların önemini aydınlatan etkili "Anorganik Reaksiyonların Mekanizmaları" monografisini yazdı. Ligand alan teorisi ve fiziksel organik kimya kavramlarını bütünleştiren bu çalışma, koordinasyon kimyasının oldukça tanımlayıcı doğasından daha nicel bir bilime geçişin sinyallerini verdi. Biyografi Giovanni Basolo ve Catherina Morena Basolo İtalya'nın Piedmont bölgesinden Illinois'e göç etmişlerdir. Orada üç çocukları oldu; en küçüğü Alfredo Basolo'ydu (ilkokula başladığında kendisine "Fred" demeye başladı). Yerel devlet okullarında eğitim gördükten sonra Southern Illinois Normal School'a (şimdiki Southern Illinois Üniversitesi) girdi ve 1940 yılında lisans derecesini aldı. Lisansüstü eğitim için Illinois Üniversitesi'ne geçti ve 1942'de yüksek lisansını, 1943'te de kimya alanında doktorasını tamamladı. II. Dünya Savaşı'nın geri kalan yıllarını Rohm & Haas'ta önemli araştırmalar yaparak geçirdi. 1946 sonbaharında Evanston, Illinois'daki Northwestern Üniversitesi'nde Kimya Öğretim Görevlisi olarak göreve başladı. O yıl kimya birinci sınıf öğrencisi Mary Nutely'ye özel ders verdi. Kimya dersinde başarısız oldu ama 14 Haziran 1947'de evlendiler. Sonunda dört çocukları oldu (üç kızları ve bir oğulları, hepsi de yetişkin birer eğitimci oldular). Basolo ailesi 1954-55 yıllarını Guggenheim bursu sayesinde Avrupa'da geçirdi. Basolo, Danimarkalı kimyager Jannik Bjerrum'un laboratuvarında çalıştı; ayrıca ailesinin akrabalarıyla tanıştıkları İtalya da dahil olmak üzere çeşitli ülkeleri gezme fırsatı buldular. Basolo, NU'daki akademik kademelerde istikrarlı bir şekilde ilerledi: Öğretim Görevlisi (1946-50); Yardımcı Doçent (1950-55); Doçent (1955-58); Profesör (1958-79); Seçkin Profesör (1980-1990). 1969'dan 1972'ye kadar Kimya Bölümü başkanlığı yapmıştır. 1997 yılında eşiyle birlikte bir otomobil kazası geçirmiştir. Eşi 5 Şubat 1997'de bu durumda yenik düştü; kendisi sırtından birkaç ameliyat geçirdi ancak bacaklarını kullanamaz hale geldi. Hayatının son on yılında hareket edebilmek için motorlu bir tekerlekli sandalye kullanmıştır. Skokie, Illinois'deki Midwest Palliative and Hospice Care Centerda konjestif kalp yetmezliğinden öldü. Yayınları Basolo'nun yayınladığı birçok konu arasında indenil etkisi, koordineli ligandların reaksiyonu ve miyoglobin için sentetik modeller vardı. Coello'dan İnorganik Kimyaya adlı otobiyografisi: A Lifetime of Reactions adında 2002 yılında yayımlanmıştır. Onur ve ödülleri Ulusal Bilimler Akademisi üyesi olan Basolo, Kimya Eğitimi alanında George Pimentel Ödülü'ne layık görülmüştür. 1983: Amerikan Kimya Derneği Başkanı 1983: Aynı yıl Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi üyeliğine seçildi. 1992: Amerikan Kimyagerler Enstitüsü'nden Kimyasal Öncü Ödülü 1993: Amerikan Kimyagerler Enstitüsü Altın Madalyası 2001: Priestley Madalyası Kaynakça Dış bağlantılar Kategori:Ulusal Bilimler Akademisi üyeleri Kategori:Northwestern Üniversitesi öğretim üyeleri Kategori:İnorganik kimyacılar Kategori:Amerikan Bilim ve Sanat Akademisi üyeleri Kategori:2007 yılında ölenler Kategori:1920 doğumlular