Gardım düştüğü anda şeytanlarım doluşuyor. En korktuğum yerden içeri sızıyorlar. Kötü kötü sorular soruyorum kendime. Çünkü bir şeyi gerçek yapabileceğimi zannederken harcayacağım vaktin değerini anlamıyorum. Onu da geçtim, her şeyi başaramam. Her istediğimi alamam. Hoş, zatenok da ulaşabilen biri değilim ama zaten sorun budur belki. Serseri mayın gibi elimi uzattığım her şeyi alamadığımda en fazla kendime zararım olacak şekilde yıpranıyorum. Sebebi de kendimden emin olamamam. Sadece x ya da y konusunda değil. Deneyimlerimde emin değilim. Kendimi anladığım konusunda emin değilim. Riskte emin değilim. Bunları da geçelim. Affetmem lazım bu insanları. Önce emin olup sonra affetmem lazım. Ya da belki... Emin olmaya bile gerek yoktur. Kendimi affediyorum. Evet zaman harcıyorum. Bu hala olabilen bir şey. Önemli değil elika. Önemli değil. Kendi hayatın, kendi zamanın. Sana iyi geleceğini düşündüğün şey buymuş. 
