Giulio Mongeri

[bullvar_katip]

Giulio Mongeri (d. 1873, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu – ö. 1953, Venedik, İtalya) Levanten kökenli Türk vatandaşı mimar. Birinci Ulusal Mimarlık Akımı’nın önemli temsilcilerindendir. Giulio Mongeri’nin başta İstanbul olmak üzere Ankara ve Bursa'da 1900 ile 1930’lu yıllar arası inşa edilmiş projeleri bulunmaktadır. Osmanlı mimarisi, Selçuklu mimarisi, İslam mimarisi ve Bizans Mimarisi ile özellikle ilgilenen mimar, bu yöndeki yönelimini Birinci Ulusal Mimarlık Akımı ile özdeşleştirilen birçok yapı ile göstermiştir. Hayatı Levanten kökenli Türk vatandaşı mimar Giulio Mongeri, 1 Ağustos 1873 tarihinde Luigi Mongeri ve İngiliz kökenli Tecla Taylor’un en küçük çocuğu olarak dünyaya geldi. Ailesi Tanzimat Fermanı’ndan sonra Avusturya’nın İtalya’yı işgali sonrası 1848 yılında Milano’dan İstanbul’a geldi ve İstanbul’daki Levanten topluluğa katıldı. Felsefe ve tıp eğitimi alan babası Luigi Mongeri, Girit’te yaşadı. İstanbul’da kolera salgını çıkınca İstanbul’a gelip, salgının yayılmaması için uğraştı. Hatta salgının yayılmaması için karantina uygulamalarında bulundu. Salgının yayılmaması için adeta bir yol haritası hazırlayan Mongeri, I.Abdülmecit döneminde Süleymaniye Darüşşifası’na doktor olarak atandı. Üç yıl sonra da hastanenin başhekimi oldu. Abdülaziz döneminde de, padişahın isteği ile Toptaşı Darüşşifası’nın başına getirildi. Giulio Mongeri, 9 yaşındayken babası vefat etti. Annesiyle birlikte amcalarının yanına Milano’ya döndüler ve Giulio orada büyüdü. Milano'da mimarlık eğitimi gördüğü, 1897 yılında mezun olduktan sonra Türkiye'ye döndüğü, fotoğraf sanatına da hakimiyetiyle dönemi için belge niteliği taşıyan fotoğraflar çektiği bilinmektedir. Ağabeyi Federico’nun Büyükada’daki evinde yaşarken İtalyan Hayır Derneği eski Başkanı Napoleone Capodaini’nin kızı Cateraine ile tanıştı ve evlendiler. Eşi Caterina, ilk çocukları Guido’nun doğumu sırasında hayatını kaybetti. Eşinin vefat etmesinin ardından Giulio, onun kız kardeşi Christina ile evlendi. Tifo salgını Christiana’nın ölümüne sebep olunca, Giulio üçüncü evliliğini ablasının kızı ile yaptı. Osman Hamdi Bey'in referansıyla İstanbul Sanayi-i Nefise Mektebi'nde görev aldı. I. Dünya Savaşı sırasında Türkiye'den ayrıldı; ancak savaş sonrasında bu okuldaki görevine döndü ve 1930'a değin Cumhuriyet'in ilk kuşak mimarlarının yetişmesine katkıda bulundu. Bu arada Kemalettin Bey, Vedat Tek, Sedad Hakkı Eldem, Şevki Balmumcu ve Arif Hikmet Koyunoğlu ile birlikte Ankara'da Birinci Ulusal Mimarlık Akımına uygun yapılar gerçekleştirdi. Maçka Palas, Karaköy Palas,St. Antuan Katolik Kilisesi başta olmak üzere iz bırakan işler çıkardı. Türkiye'deki eserlerini tamamlayınca 1941’de Venedik’e göç etti ve orada yaşamını yitirdi. Eserlerinden seçmeler 1912: Aziz Antuan Katolik Kilisesi, Beyoğlu, İstanbul 1914: Taksim Sahnesi (Majik Sineması), Beyoğlu, İstanbul 1920: Karaköy Palas, Karaköy, İstanbul 1924: Maçka Palas, Nişantaşı, İstanbul 1925: Bozlu Holding Binası, Şişli, İstanbul 1926: Osmanlı Bankası Binası, Ulus, Ankara 1928: Osmanlı Bankası Binası, Konak, İzmir 1928: İnhisarlar (Tekel) Başmüdürlük Binası, Ulus, Ankara 1928: Taksim Cumhuriyet Anıtı’nın kaidesi, Taksim Meydanı, İstanbul 1928-1930: Ziraat Bankası Eskişehir Şube Binası, Eskişehir 1929: Ziraat Bankası Genel Müdürlük Binası, Ulus, Ankara 1929: Türkiye İş Bankası Genel Müdürlük Binası, Ulus, Ankara 1932: Çelik Palas, Bursa İtalyan Elçiliği Binası (İstanbul, bugün Maçka Akif Tunçel Teknik ve Endüstri Meslek Lisesi), tamamlanamadı. Resim galerisi Kaynakça Kategori:1873 doğumlular Kategori:1953 yılında ölenler Kategori:19. yüzyıl Türk mimarları Kategori:20. yüzyıl Türk mimarları Kategori:Osmanlı mimarları Kategori:19. yüzyılda İtalyan mimarlar Kategori:20. yüzyılda İtalyan mimarlar Kategori:İstanbul doğumlu mimarlar Kategori:Giulio Mongeri'nin eserleri