"Unsung Hero" filmini izlerken, ilk başta sıradan bir pop yıldızının yükseliş hikayesi sanmıştım ama ne yazık ki yanıldım. Bu film, Hristiyan pop-rock müziğinin yaltakçı ve sahte hayranları tarafından yüceltilen, boş bir hikaye. Filmin ana karakteri, sıradan bir ailede büyümüş, müzik endüstrisinde kendini kanıtlamak için çalışan biri olarak tasvir ediliyor. Ancak, filmin ilerlemesiyle birlikte, bu karakterin başarısının ardındaki gerçek motivasyon ortaya çıkıyor: para ve şöhret.
Film, Hristiyan müzik endüstrisinin karanlık yüzünü gözler önüne seriyor. Bu endüstri, dinin adı altında insanları manipüle ediyor ve boş sözlerle onları cezp ediyor. Karakterimizin hikayesi, bu endüstrideki yozlaşmışlığın ve ahlaksızlığın bir örneği olarak kalıyor. Filmin en çarpık yönü ise, karakterin 6 çocuklu Katolik ailesini göstermesi. Bu aile, filmin ilerlemesiyle birlikte karakterin başarısının ardındaki itici güç olarak tasvir ediliyor, oysa ki bu aile yapısı, karakterin ahlaki yozlaşmasının bir sembolü haline geliyor.
Hristiyan müzik endüstrisinin, dinin adını kullanarak nasıl bir para tuzağı yarattığını görmek şaşırtıcı değil. 95-2000 yılları arasında ortalama 500 milyon dolar cirosu olan bu endüstri, günümüzdeki 6 milyar dolarlık tur gelirleri ve 15 milyar dolarlık kayıt-şarkı cirosuna ulaşmış. Bu durum, dinin ve inancın nasıl sömürüldüğünün açık bir kanıtı. İslam dünyasında da böyle bir durumun yaşanmadığını düşünmek içimi rahatlatıyor. İslamcıların pop-rock müziğe yaklaşımı, bu endüstrideki yozlaşmışlığın bir göstergesi olarak görülüyor.
Bu film, dinin ve inancın nasıl sömürüldüğüne dair bir uyarı niteliğinde. Dinimizi ve inancımızı sorgulamamız ve bu tür manipülasyonlara karşı uyanık olmamız gerekiyor. Paranın dini imanı olmaz, özellikle de bu kadar yozlaşmış bir endüstride. South Park dizisinin 2003 yılındaki 7. sezon 9. bölümü, bu konuya eğlenceli bir bakış açısı sunuyor ve izleyenlere bu endüstrideki yozlaşmaya dair bir uyarı niteliğinde. Bu film ve dizi, dinin ve inancın sömürü aracı haline getirildiği bir dünyada, bizleri uyaran önemli eserler olarak kalıyor.
Film, Hristiyan müzik endüstrisinin karanlık yüzünü gözler önüne seriyor. Bu endüstri, dinin adı altında insanları manipüle ediyor ve boş sözlerle onları cezp ediyor. Karakterimizin hikayesi, bu endüstrideki yozlaşmışlığın ve ahlaksızlığın bir örneği olarak kalıyor. Filmin en çarpık yönü ise, karakterin 6 çocuklu Katolik ailesini göstermesi. Bu aile, filmin ilerlemesiyle birlikte karakterin başarısının ardındaki itici güç olarak tasvir ediliyor, oysa ki bu aile yapısı, karakterin ahlaki yozlaşmasının bir sembolü haline geliyor.
Hristiyan müzik endüstrisinin, dinin adını kullanarak nasıl bir para tuzağı yarattığını görmek şaşırtıcı değil. 95-2000 yılları arasında ortalama 500 milyon dolar cirosu olan bu endüstri, günümüzdeki 6 milyar dolarlık tur gelirleri ve 15 milyar dolarlık kayıt-şarkı cirosuna ulaşmış. Bu durum, dinin ve inancın nasıl sömürüldüğünün açık bir kanıtı. İslam dünyasında da böyle bir durumun yaşanmadığını düşünmek içimi rahatlatıyor. İslamcıların pop-rock müziğe yaklaşımı, bu endüstrideki yozlaşmışlığın bir göstergesi olarak görülüyor.
Bu film, dinin ve inancın nasıl sömürüldüğüne dair bir uyarı niteliğinde. Dinimizi ve inancımızı sorgulamamız ve bu tür manipülasyonlara karşı uyanık olmamız gerekiyor. Paranın dini imanı olmaz, özellikle de bu kadar yozlaşmış bir endüstride. South Park dizisinin 2003 yılındaki 7. sezon 9. bölümü, bu konuya eğlenceli bir bakış açısı sunuyor ve izleyenlere bu endüstrideki yozlaşmaya dair bir uyarı niteliğinde. Bu film ve dizi, dinin ve inancın sömürü aracı haline getirildiği bir dünyada, bizleri uyaran önemli eserler olarak kalıyor.