Gün-yıl ilkesi

[bullvar_katip]

Gün–yıl ilkesi, yıl–gün ilkesi veya bir güne bir yıl ilkesi, peygamberlik sözlerindeki gün sözcüğünün gerçek zamanla bir yıl anlamında simgesel olarak kullanıldığı bir Kitabı Mukaddes peygamberlik sözlerini yorumlama ilkesidir. Çoğunlukla peygamberlik sözü yorumlamada tarihsel yöntem okulu tarafından kullanılır. Bu görüş Daniel 9:24–27 ayetlerinde görüldüğü gibi ve Luka 13:31–33 ayetlerinde kaydedildiği üzere İsa’nın gün–yıl ilkesini kullanışında görüldüğü gibi, Yahudiler tarafından kabul görmüştü ve ilk kilisede de onaylanıyordu. Protestan Reformcular gün/yıl ilkesini iyi biliyorlardı ve bu ilke pek çok Hristiyan grup, din görevlisi ve ilahiyatçı tarafından da kabul ediliyordu. [Günümüzde] Yedinci Gün Adventist Kilisesi, Yehova’nın Şahitleri, bazı Pentekostallar ve Mesih’te Kardeşler cemaati tarafından savunulmaktadır. Tarih Üç buçuk güne uyarlanması Gün–yıl ilkesi Hristiyan yorumunda ilk olarak MS 380 yılında Tikonius tarafından kullanıldı, Vahiy 11:9 ayetindeki üç buçuk günü üç buçuk yıl şeklinde yorumlayan Tikonius şunları yazdı : ‘üç gün ve yarım gün; yani, üç yıl altı ay’ (‘dies tres et dimidium; id est annos tres et menses sex’). 5. yüzyılda Riezli Faustus Vahiy 11:9 ayetini aynı şekilde yorumlayarak şunları yazdı: ‘üç yıl altı aya karşılık gelen üç buçuk gün’ (‘Tres et dimidius dies tribus annis et sex mensibus respondent’), 550 yıllarında Primasius da aynı yorumu yaparak ‘üç buçuk günü üç yıl altı ay olarak anlamak mümkündür’ (‘Tres dies et dimidium possumus intelligere tres annos et sex menses’) yazdı. Vahiy 11:9 ayeti daha sonra Hristiyan yorumcular Bede (MS 730), Anspert, Arethas, Haymo [disambiguation needed] ve Berengaud (tümü dokuzuncu yüzyılda) tarafından da aynı şekilde yorumlandı. Primasius’un bu ilkeyi doğrulamak için doğrudan Kitabı Mukaddes metinlerine başvuran ilk kişi olduğu anlaşılıyor, Vahiy 11:9 ayetindeki üç buçuk güne ilişkin yorumunu Sayılar 14:34 ayetiyle desteklemiştir. Haymo ve Bruno Astensis “bunu paralel bir anlatım olan Hezekiel’in 390 gün süreyle bir yanına yatması ve bunun 390 yılı ifade etmesi –yani bir yıl için bir gün– ile doğrularlar.” 1260 günlük süre Tarihçiler çoğunlukla “1260 gün”ün Orta Çağı kapsadığını ve erken modern dönemle veya modern dönemle birlikte sona erdiğini düşünürler. “1260 gün”ün başlangıcı ve sonuna ilişkin pek çok tarih ortaya atılmışsa da, Leroy Froom’un araştırmasına göre üç zaman diliminin yaygın olarak kabul edildiği ortaya çıkmıştır. Tarih boyunca tarihçilerin çoğu “1260 gün”ün aşağıdaki üç zaman aralığından biri veya birkaçı ile yerine geldiğini belirlemiştir: MS 312 – 1572 MS 606 – 1870 MS 538 – 1798 Adam Clarke 1825 yılında 1260 yıllık dönemin MS 755 yılında, Kısa Pepin’in Lombardiya bölgesini işgal ettiği, Papa’nın Bizans İmparatorluğunun tebaası olmaktan bağımsız bir devlet başı olarak yükseltilmesiyle sonuçlanan süreçte başlamış olması gerektiğini belirtti. İlk kez 754, daha sonra tekrar 756 yıllarında verilen Pepin’in Bağışı Papa’ya Papalık Devletlerinin yönetiminde dünyevî güç veriyordu. Ancak Daniel 7. bölüm üzerine yorumunda 756 yılını alternatif bir başlangıç tarihi olarak ekledi. 19. yüzyıl yorumcuları buna dayalı olarak Papalığın sonunun 2016 yılında gelmesini beklemişlerdir: "Mesih karşıtının egemenlik ve saltanatını kurduğu tarih, burada belirtilen ilkelere göre, MS 756 yılına sabitlenmesi gerektiğinden, b u dönemin sonu da dolayısıyla MS 756’ya 1260 eklenerek bulunacak sayı olmalıdır; bu da 2016, bu çoktan beridir dua edilerek beklenen olay için sınırsız bilgelik tarafından belirlenmiş olan miladî yıldır. Amin ve amin!' ''" MS 756 – 2016 Kitabı Mukaddes’e göre temeli Yedinci Gün Adventistleri gibi bu ilkeyi savunanlar, Kutsal Yazı’da başlıca üç örneği olduğunu ileri sürerler: 1. Sayılar 14:34. İsrailliler, casusların Kenan’da geçirdiği her gün için bir yıl olarak, çölde kırk yıl boyunca dolaşacaklar. 2. Hezekiel 4:5–6. Hezekiel peygambere 390 gün boyunca sol yanına, ardından 40 gün süreyle sağ yanına yatması emri verilir, bunlar sırasıyla İsrail’in ve Yahuda’nın ceza göreceği yılların sayılarını simgeler. 3. Daniel 9:24–27. Bu Yetmiş Haftalık Peygamberlik Sözü olarak bilinir. Âlimlerin çoğu bu bölümü 70 “yedi”ye veya “yedili” yıllara – yani toplam 490 yıla işaret ettiği şeklinde anlamıştır. Ancak tarihçi olmayan pek çok âlim bu yorum için gün–yıl ilkesinin gerekli olmadığını düşünür, zira İbranicede “hafta” için kullanılan yaygın sözcük “yedili” değildir. Jon Paulien ilkeyi yalnızca harfiyen Kitabı Mukaddes’e göre değil, sistematik teoloji açısından savunmuştur. Hristiyanlıkta Uygulanışı Üç buçuk günlük peygamberlik sözü Tarihselci ve fütürist yorumcular Vahiy 11:9 ayetindeki ‘üç buçuk gün’ü genellikle üç buçuk yıl olarak anlamaktadır. 1260 günlük peygamberlik sözü Tarihselci yorumcular Daniel ve Vahiy kitapçıklarında belirtilen “bir vakit, vakitler ve yarım vakit”, “1260 gün” ve 42 ay” kavramlarını çoğunlukla 1260 yıllık bir dönemi temsil ettikleri şeklinde anlamışlardır.[20] Bu zaman dönemleri kutsal yazıda yedi yerde, Daniel 7:25, Daniel 12:7, Vahiy 11:2, Vahiy 11:3, Vahiy 12:6, Vahiy 12:14 ve Vahiy 13:5 ayetlerinde geçmektedir. Millerciler, Reform ve Reform sonrası dönemlerin ilk Kitabı Mukaddes öğrencileri gibi, ve Yedinci Gün Adventistleri 1260 “gün”ü MS 538 – 1798 yılları arasında papalığın Roma’da hüküm sürdüğü dönem olarak anlamışlardır. Bu dönem general Belisarius’un Ostrogotları bozguna uğratmasıyla başlamış ve Fransız Napolyon’un başarılarıyla sona ermiştir; bilhassa Papa VI. Pius’un 1798 yılında general Louis Alexandre Berthier tarafından tutuklanmasında. çerçeveli|70 Haftanın başlangıcı: Artahşasta’nın krallığının yedinci yılında (MÖ. 457) çıkardığı ve Ezra tarafından kaydedilen ferman 70 haftanın başlangıcını gösterir. Kralların saltanat süreleri ‘Tahta Çıkma Yılı’nı izleyen yılbaşından yılbaşına sayılıyordu. Perslerin Yeni Yılı Nisan (modern takvime göre Mart-Nisan) ayında başlıyordu. Yahudilerin ulusal yeni yılı Tişri (Eylül-Ekim) ayında başlıyordu. çerçeveli|Yedinci Gün Adventistlerinin 2300 günlük peygamberlik sözü zaman çizelgesi ve 70 haftalık peygamberlik sözüyle ilişkisine ilişkin yorumu. 2300 günlük peygamberlik sözü Yedinci Gün Adventistleri Daniel 8:14 ayetindeki 2300 günlük peygamberlik sözü üzerine kurulu, Yedinci Gün Adventistlerine özgü olan ilahî araştırıcı yargılama doktrini gün–yıl ilkesine dayanmaktadır. 2300 gün, 70 haftalık peygamberlik sözünün Ezra kitapçığında bulunan üçüncü fermana göre hesaplanan başlangıç tarihi olan MÖ 457’den 1844’e kadar uzanan 2300 yılı temsil ettiği şeklinde anlaşılmaktadır. 14. ayetteki 2300 günlük peygamberlik sözü Yedinci Gün Adventist eskatalojisinde önemli bir rol oynar. Yedinci Gün Adventist Kilisesi kökenini William Miller’e dayandırmaktadır, Miller Daniel 8:14 ayetindeki Mabedin temizlenmesinin yeryüzünün yok edilmesi olduğunu varsayarak ve gün–yıl ilkesini uygulayarak İsa’nın ikinci gelişinin 1844’te gerçekleşeceğini öngörmüştü. 2300 gün 2300 yıl şeklinde yorumlanmış, 70 haftanın Yahudi halkı için 2300 günlük peygamberlik sözünden “hükmolunduğu [yeni çeviride: saptandığı]” (orijinal sözcüklerin anlamıyla: “kesilip çıkarıldığı”) temeline dayanılarak 9. bölümde bulunan Yetmiş Haftalık Peygamberlik Sözü ile aynı zamanda başladığı varsayılmıştır. Bu başlangıç yılı MÖ 457 olarak hesaplanmıştı (ayrıntıları burada görebilirsiniz), böylece 2300 yılın bitimi 1844’te olacaktı. Millerciler başlangıçta 1844 yılının dünyanın sonunu gösterdiğini düşünmüş olsalar da, daha sonra Yedinci Gün Adventistleri olanlar 1844’ün “mabedin temizlenmesi” olarak ifade edilen ikinci geliş öncesi ilahî bir yargının başlangıcını işaret ettiği sonucuna ulaştılar. Yedinci Gün Adventist Kilisesi’nin tarihiyle yakından bağlantılıdır ve kilisenin peygamberi ve öncüsü Ellen G. White tarafından Adventist inancının temel direklerinden biri olarak tanımlanmıştır.[26][27] Ayrıca bakınız Millercilik William Miller Yedinci Gün Adventist Kilisesi Kaynakça Dipnotlar Konuyla ilgili yayınlar Destekleyici: William H. Shea, "Year-Day Principle – Part 1 (Yıl–Gün İlkesi, 1. Bölüm)" (s. 67–104) ve 2. Bölüm (s. 105–110) alıntı yapılan eser: Selected Studies in Prophetic Interpretation (Peygamberlik Sözü Yorumlamada Seçme Çalışmalar); Daniel ve Revelation Kurul Serisi, cilt 1. Maryland: Biblical Research Institute/Review and Herald, gözden geçirilmiş basım, 1982. 1. Kısım “gün–yıl ilkesinin muhtemelen [Adventist] kilise[si]nin en iyi akademik savunmasıdır.”[1] Belirsiz: Kai Arasola, The End of Historicism (Tarihselciliğin Sonu) (Doktora tezi). Bu, gün–yıl ilkesinin kullanımının reddedilmesini de içeren bir tarihçedir Dış bağlantılar Jerry Moon, "The Year-Day Principle and the 2300 Days (Yıl–Gün İlkesi ve 2300 Gün)" Right On Time Prophetic Appointments Revealed Kategori:Hristiyan eskatolojisi Kategori:Nümeroloji Kategori:Kâhinlik Kategori:Hermeneutik