"Güneşi Kibirli Bulmak: Gece ve Gün Arasındaki İnce Çizgi"
Bu dakikalara ne gece denir, ne de gün. Gökyüzündeki güneş hala naz ediyor. Genç gökyüzü güneşin büyüsüne kapılıyor, bizim küçük dünyalarımızı bir kenara bırakıyor. Geceye hükmettiğini unutuyor, çünkü güneş artık tüm ilgisini çekiyor; çünkü güneş, onu yakında güneşe çağıracak. Gökyüzü o zaman ancak ciddi işlere odaklanacak, güneşin gözünden düşmemek için. Tutkusunu korumak için. Ama güneş bir yolunu bulup terk edecek onu, gündüzün sona erip gece indiğinde -bizim gece dediğimiz zaman aralığında-. Belki daha uygun bir gökyüzü bulana kadar buradakiyle yetinecek gibi. Güneşi o kadar kibirli buluyorum ki, ona güvenmiyorum. Onu görmesek önce uyumalıyız.
Bu dakikalara ne gece denir, ne de gün. Gökyüzündeki güneş hala naz ediyor. Genç gökyüzü güneşin büyüsüne kapılıyor, bizim küçük dünyalarımızı bir kenara bırakıyor. Geceye hükmettiğini unutuyor, çünkü güneş artık tüm ilgisini çekiyor; çünkü güneş, onu yakında güneşe çağıracak. Gökyüzü o zaman ancak ciddi işlere odaklanacak, güneşin gözünden düşmemek için. Tutkusunu korumak için. Ama güneş bir yolunu bulup terk edecek onu, gündüzün sona erip gece indiğinde -bizim gece dediğimiz zaman aralığında-. Belki daha uygun bir gökyüzü bulana kadar buradakiyle yetinecek gibi. Güneşi o kadar kibirli buluyorum ki, ona güvenmiyorum. Onu görmesek önce uyumalıyız.