Günlük dil ya da gündelik konuşma dili, gündelik iletişim için toplumbilimde kullanılan dilsel tiptir. Konuşmada, resmî olmayan bağlamlarda kullanılan ünlem ve diğer ifade araçlarının kullanımı ile karakterize edildiğinden dolayı sürekli değişen bir terminolojiye sahiptir. Bu nedenle en yaygın işlevsel konuşma tarzıdır. Bu dilin kullanılması uzmanlık gerektirmez. Ayrıca eksik mantıksal ve sözdizimsel sıralamaya sahip olması nedeniyle de kolaylıkla normal dilden ayırt edilebilir. Bu türde bir konuşmayı tanımlamak için sözlüklerde genellikle colloquialism ya da colloquial (konuşma dili) terimi kullanılır. Açıklama Konuşma dili veya gündelik konuşma, resmî konuşma ya da resmî yazışmadan farklıdır. Konuşmacıların genellikle rahat olduklarında ve özellikle bilinçli olmadıklarında kullandıkları dil biçimidir. Konuşmada kullanılan bir ifade, resmîyete girdiğinde konuşma olarak etiketlenir. Yani resmî kullanımda farklı bir ifade tercih edildiğinde, sözlüklerde bunu tanımlamak için konuşma dil terimi kullanılır. Ancak bu, konuşma dili ifadesinin mutlaka argo ya da standart dışı dil biçimi kullanımı olduğu anlamına gelmez. Bazı konuşma dilleri çok fazla argo içerir, ancak bazıları hiç argo kullanım içermez. Argo genellikle konuşma dilinde kullanılır, ancak bu özel kullanım belirli gruplarla sınırlıdır ve konuşma dilinin gerekli bir unsuru değildir. Örneğin; İngilizce'deki konuşma dili kullanımında yer almasa da sokak dili olarak bilinen argoda kısaltmalar veya küfürler yer alır. Bir ifadenin konuşma dili olarak tanımlanabilmesi için standart olmayan dil kullanımından (standart dışı dil biçimi kullanımı) ayırt edilebiliyor olması gereklidir. Bununla birlikte standart olmayan dil kullanımı ile standart olan dil kullanımı arasındaki fark mutlaka resmî ve günlük konuşma dili arasındaki farkla bağlantılı değildir. Resmî, günlük konuşma dili veya kaba dil, standart ve standart olmayan dil ikiliğinden ziyade, daha çok üslûp çeşitliliği ve diksiyon kullanımı meselesidir. Fakat bununla birlikte, "konuşma dili" terimi, zaman zaman belirli bağlamlarda ve terminolojik düzende "standart dışı" ile de eşittir. Konuşma diline özgü isim veya aile adı, genellikle daha resmî veya teknik başka bir isim yerine, bir dilde bir kişiyi ya da şeyi tanımlamak için yaygın olarak kullanılan bir isim veya terimdir. (Ayrıca bakınız: yaygın isim, abes isim). Dil felsefesinde, "konuşma dili", mantıkta veya felsefenin diğer alanlarında kullanılan özel biçimlerden farklı olarak sıradan doğal dildir.[14] Mantıksal atomculuk alanında ise anlam, daha biçimsel önermelerden farklı bir şekilde değerlendirilir. Diğer dil kullanımlarından ayrımı Konuşma dili, argo veya jargondan farklıdır. Argo, bölge, yaş veya sosyo-ekonomik kimliğe dayalı demografik bilgiler gibi yalnızca belirli sosyal gruplar tarafından kullanılan kelimeleri ifade eder. Buna karşılık, jargon en yaygın hâliyle belirli meslekler, endüstriler, faaliyetler veya ilgi alanlarında kullanılır. Konuşma dili, bir dilin veya lehçenin çoğu anadili tarafından bilinen kısaltmalar, kaynaştırmalar, deyimler, kelime öbekleri ve diğer resmî olmayan kelimeleri ile deyimleriyle birlikte kullanılan argosunu içerir. Jargon, belirli bir faaliyet, meslek veya grupla ilgili olarak açıkça tanımlanan terminolojidir. Terim, belirli bir alanda çalışan veya ortak ilgi alanlarına sahip kişilerin kullandığı dili ifade eder. Argoya benzer şekilde, bir grubun üyeleri arasında sıkça tartışılan fikirleri, insanları ve bazı şeyleri ifade etmek için kullanılan bir kısaltmadır. Argodan farklı olarak, genellikle kasıtlı olarak geliştirilir. Ayrıca bakınız Konuşma dili Göz lehçesi veya Göz konuşması Sözlü tarih Argo sözlük Argo dil Kaynakça Dış bağlantılar İsponyolca Günlük Dil Sözlüğü Tractatus Logico-Philosophicus, Ludwig Wittgenstein Kategori
eyimler Kategori:Konularına göre dilbilim
eyimler Kategori:Konularına göre dilbilim