Gupta İmparatorluğu

[bullvar_katip]

Gupta İmparatorluğu, MS 4. yüzyılın başlarından MS 6. yüzyılın sonlarına kadar var olan eski bir Hint imparatorluğuydu. Zirvesinde, yaklaşık MS 319'dan 467'ye kadar, Hindistan Yarımadası'nın çoğunu kapsıyordu. Bu dönem tarihçiler tarafından Hindistan'ın Altın Çağı olarak kabul edilir. İmparatorluğun yönetici hanedanı, kral Sri Gupta tarafından kuruldu; hanedanın en önemli yöneticileri Chandragupta I, Samudragupta, Chandragupta II ve Skandagupta idi. MS 5. yüzyıl Sanskrit şairi Kalidasa, Guptaların hem Hindistan içinde hem de dışında, Parasikas, Hunas, Kambojas krallıkları, batı ve doğu Oxus vadilerinde bulunan kabileler olan Kinnaras, Kiratas ve diğerleri dahil olmak üzere yaklaşık yirmi bir krallığı fethettiğini söyler. Bu dönemin doruk noktaları, öncelikle Samudragupta, Chandragupta II ve Kumaragupta I dönemlerinde meydana gelen büyük kültürel gelişmelerdir. Mahabharata ve Ramayana gibi birçok Hindu destanı ve edebi kaynağı bu dönemde kanonlaştırımıştır. Gupta dönemi, birçok akademik alanda büyük ilerlemeler kaydeden Kalidasa, Aryabhata, Varahamihira ve Vatsyayana gibi bilginler üretti. Gupta döneminde bilim ve siyasi yönetim yeni zirvelere ulaştı. Dönem, "yalnızca Hindistan'da değil, sınırlarının çok ötesinde sanatın sonraki tüm seyrini belirleyen [bu] biçim ve zevk standartlarını belirleyen" mimari, heykel ve resimde başarılara yol açtı. Güçlü ticaret bağları da bölgeyi önemli bir kültür merkezi haline getirdi ve bölgeyi Hindistan ve Güneydoğu Asya'daki yakın krallıkları ve bölgeleri etkileyecek bir üs haline getirdi. Çeşitli konularda daha eski uzun şiirler olan Puranaların da bu dönemde yazılı metinlere işlendiği düşünülmektedir. Hinduizmi yöneticiler takip etti ve Gupta imparatorluğunda Brahminler ortaya çıktı, ancak Guptalar diğer inançlara sahip insanlara da müsamaha gösterdi.İmparatorluk, kendi eski derebeyliklerinin neden olduğu önemli toprak ve imparatorluk otoritesi kaybı ve Orta Asya'dan Huna halklarının (Kidaritler ve Alchon Hunları) işgali gibi faktörler nedeniyle sonunda yok oldu. 6. yüzyılda Gupta İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra, Hindistan yeniden çok sayıda bölgesel krallık tarafından yönetildi. Ordu sol|küçükresim|Chandragupta II'nin sol elinde bir yayla kaparizonlu bir ata bindiği 8 gm altın madeni para Maurya İmparatorluğu'nun aksine Guptalar, Hint savaşına birkaç askeri yenilik getirdi. Bunların başında Kuşatma makineleri, ağır süvari okçuları ve ağır kılıçlı süvariler geliyordu. Ağır süvari, Gupta ordusunun çekirdeğini oluşturdu ve filler ve hafif piyadelerden oluşan geleneksel Hint ordusu unsurları tarafından desteklendi. Gupta döneminde atlı okçuların kullanımı, imparatorları atlı okçular olarak tasvir eden Chandragupta II, Kumaragupta I ve Prakasaditya'nın (Pururugupta olduğu varsayılır) madeni paralarında kanıtlanmaktadır. Ne yazık ki, İmparatorluk Gupta Ordusu'nun taktik operasyonlarını detaylandıran çok az çağdaş kaynak vardır. Günümüze ulaşan en iyi bilgi, Klasik Sanskritçe yazar ve oyun yazarı Kalidasa tarafından yazılan Sanskritçe mahakavya (epik şiir) Raghuvaṃśa'dan gelmektedir. Pek çok modern bilim adamı, Kalidasa'nın Chandragupta II'nin hükümdarlığından Skandagupta hükümdarlığına kadar yaşadığı ve Raghuvaṃśa'daki kahramanı Raghu'nun seferlerinin Chandragupta'nınkini yansıttığı görüşünü öne sürdü. II.Raghuvamsa'nın Kanto IV'ünde Kalidasa, kralın kuvvetlerinin güçlü, süvari merkezli Pers kuvvetlerine ve daha sonra Kuzey-Batı'daki Yavanalara (muhtemelen Hunlar) karşı nasıl çarpıştığını anlatır. Burada, kralın ordusunda atlı okçuların kullanılmasından ve hararetli çekişmeli savaşlardan sonra atların çokça dinlenmeye ihtiyaç duyduğundan özel olarak bahsetmektedir. Gupta ordusunun beş kolu piyade, süvari, savaş arabası, filler ve gemileri içeriyordu. Vainya Gupta'nın Gunaighar bakır levha yazıtında gemilerden bahsetmektedir ancak savaş arabalarından bahsedilmemektedir. MS 6. yüzyılda gemiler Hint ordusunun ayrılmaz bir parçası haline geldi. Din sol|küçükresim|Gupta döneminden Sarnath'ta Dharmachakra Pravartana Buddha, MS 5. yüzyıl Guptalar geleneksel olarak bir Hindu hanedanıydı. Ortodoks Hindulardı ve Budizm ve Jainizm takipçilerinin dinlerini uygulamalarına izin verdiler. Sanchi, Budizm'in önemli bir merkezi olmaya devam etti. Kumaragupta I'in (MS 455) Nalanda'yı kurduğu söylenmektedir. Modern genetik araştırmalar, Gupta döneminde Hintli kast gruplarının kendi aralarında evlenmeyi bıraktıklarını (içevlilik uygulamaya/zorlamaya başladıklarını) göstermektedir. Bununla birlikte, daha sonraki bazı hükümdarlar, özellikle Budizm'i desteklemiş görünmektedirler. Çağdaş yazar Paramartha'ya göre Narasimhagupta Baladitya (c. 495–?), Mahayanist filozof Vasubandhu'nun etkisi altında büyümüştü. Nalanda'da bir sangharama ve ayrıca Xuanzang'a göre "Bodhi ağacının altına inşa edilmiş büyük Vihara" ya benzeyen bir Buda heykelinin bulunduğu 300 ft (91 m) yüksekliğinde bir vihara inşa etti. Manjushrimulakalpa'ya (yaklaşık MS 800) göre, kral Narasimhsagupta bir Budist keşiş oldu ve meditasyon (Dhyana) yoluyla dünyayı terk etti. Çinli keşiş Xuanzang ayrıca Narasimhagupta Baladitya'nın bir sangharama yaptıran oğlu Vajra'nın "inançta sağlam bir kalbe sahip olduğuna" dikkat çekmiştir. Yönetim Gupta imparatorluğunun epigrafik kayıtları üzerine yapılan bir araştırma, yukarıdan aşağıya bir idari bölümler hiyerarşisi olduğunu göstermektedir. İmparatorluk Rajya, Rashtra, Desha, Mandala, Prithvi ve Avani gibi çeşitli isimlerle anıldı. Bhukti, Pradesha ve Bhoga olarak şekillendirilen 26 ile ayrıldı. İller de Vishayalara bölündü ve Vishayapatilerin kontrolü altına alındı. Bir Vishayapati, Vishaya'yı dört temsilciden oluşan Adhikarana'nın (temsilciler kurulu) yardımıyla yönetti: Nagarasreshesthi, Sarthavaha, Prathamakulika ve Prathama Kayastha. Vishaya'nın bir kısmına Vithi adı verildi. Gupta'nın Sasani İmparatorluğu ve Bizans İmparatorluğu ile de ticari bağlantıları vardı.. Gupta döneminde dörtlü varna sistemi gözlenirken, kast sistemi akışkandı. Brahminler, Brahmanik olmayan mesleği de takip ettiler. Khastriyas ticaret ve ticaretle uğraşıyordu. Toplum büyük ölçüde kendi aralarında bir arada var oldu. Kültürel Miras Bu dönemin bilginleri arasında, sıfırı ayrı bir sayı olarak kabul eden ilk kişi olduğuna inanılan Varāhamihira ve Aryabhata, Dünya'nın kendi ekseni etrafında döndüğü teorisini öne sürdüler ve güneş ve ay tutulmalarını incelediler. Büyük bir oyun yazarı olan, Shakuntala gibi oyunlar yazan ve Sanskrit edebiyatının en yüksek noktasına damgasını vuran Kalidasa'nın da bu döneme ait olduğu söylenmektedir. Ayurveda tıbbının tüm ana kavramları üzerine cerrahi üzerine yenilikçi bölümler içeren Sanskritçe bir redaksiyon metni olan Sushruta Samhita, Gupta dönemine aittir. Satrancın, 6. yüzyılda erken biçiminin caturaṅga olarak bilindiği ve "[ordu] dört tümeni" - piyade, süvari, fil ve savaş arabası - tarafından temsil edilen bu dönemde geliştiği söyleniyor. Sırasıyla modern piyon, at, fil ve kaleye dönüşecek taşlar. Doktorlar ayrıca çeşitli tıbbi aletler icat ettiler ve hatta ameliyatlar yaptılar. Dünyadaki ilk konumsal tabanlı 10 sayı sistemi olan Hint rakamları, Gupta Hindistan'dan kaynaklanmıştır. Bir haftanın yedi gününün isimleri, Roma isimlerine karşılık gelen Hindu tanrıları ve gezegenlere dayalı olarak Gupta döneminin başında ortaya çıktı. Hintli bilim adamı Vatsyayana'nın eski Gupta metni Kama Sutra, Sanskrit literatüründe insan cinsel davranışı üzerine standart çalışma olarak kabul edilir. Gupta döneminin tanınmış bir matematikçi-astronomu olan Aryabhata, dünyanın yuvarlak olduğunu ve kendi ekseni etrafında döndüğünü öne sürdü. Ay'ın ve gezegenlerin yansıyan güneş ışığıyla parladığını da keşfetti. Tutulmalara sözde gezegen düğümleri Rahu ve Ketu'nun neden olduğu hakim kozmogoni yerine, tutulmaları Dünya'nın oluşturduğunu Dünya'ya düşen gölgeler açısından açıkladı. Sanat ve Mimari küçükresim|236x236pik|Krishna at iblisi Keshi ile savaşıyor, 5. yüzyıl sol|küçükresim|364x364pik|Mahabodhi Tapınağı'nın mevcut yapısı, MS 5. yüzyıl Gupta dönemine aittir. Buda'nın aydınlanmaya ulaştığı söylenen yeri göstermektedir. Gupta dönemi, genellikle tüm büyük dini gruplar için Kuzey Hindistan sanatının klasik bir zirvesi olarak kabul edilir. Resim açıkça yaygın olmasına rağmen, hayatta kalan eserlerin neredeyse tamamı dini heykellerdir. Bu dönem, Hindu sanatında ikonik oyma taş tanrının yanı sıra Buda figürü ve Jain tirthankara figürlerinin (ikincisi genellikle çok büyük ölçekte) ortaya çıkışını gördü. Heykel sanatının iki büyük merkezi, Greko-Budist sanatının merkezi olan Mathura ve Gandhara idi. Her ikisi de kuzey Hindistan'ın diğer bölgelerine heykel ihraç etti. Geniş bir Gupta stilinde kalan en ünlü anıtlar, Ajanta, Elephanta ve Ellora'daki mağaralar (sırasıyla Budist, Hindu ve Jain dahil karışık) aslında daha sonraki hanedanlar döneminde üretildi, ancak öncelikle Guptan stilinin anıtsallığını ve dengesini yansıtmaktadır. Ajanta, bu ve çevre dönemlere ait açık ara en önemli resim kalıntılarını içerir ve muhtemelen, özellikle resim saraylarında uzun bir gelişme göstermiş olan olgun bir biçimi gösterir.[132] Hindu Udayagiri Mağaraları aslında hanedan ve onun bakanları ile olan bağlantıları kaydetmektedir ve Deogarh'daki Dashavatara Tapınağı, önemli heykelleriyle hayatta kalan en eski tapınaklardan biri olan büyük bir tapınaktır. sol|küçükresim|310x310pik|Dashavatara Tapınağı, Gupta döneminde inşa edilmiş bir Vishnu Hindu tapınağıdır. Ayrıca bakınız Pushyabhuti Hanedanlığı Kuşan İmparatorluğu Kaynakça Kategori:Eski imparatorluklar