Gerçekten bu ülkede yaşamak istemiyorum artık. 
Lütfen şikayetçi olun gibi durumlarda. Evimizin önünde davul ve mehter marşı çalıyor şu an. Polis merkezini, 112'yi ve belediyeyi aradım. Hepsi birbirine yönlendirdi. En son ilçe belediyesinden biri zabit çağıracakti ama adım soyadımı vermeye çekindim. İyi mi yaptım bilmiyorum. Belalı tiplerdir, olmaz olmaz görevliler adım söyler karşı taraf da belalı tiplerdir diye panik oldum. Kafayı yiyeceğim. Cihazimiz yok ya da gündüz düğünü yapabilirler diyorlar. 112'yi ara diyorlar, oradaki belediyeyi ara diyor, belediye biz ne alaka diyor. Yemin ediyorum yıldım. Muhtemelen tek şikayet eden de benim ciddiye alınmadım. Belki birden fazla arayan olsa aksiyon alırlar. Arkadaşlar benim gibi sosyal anksiyeteli insan bile bir yerleri aradı. İnanın haksızları değiller, normalleştirmeyin. Çok rahatız olmasam bile arayacaktım. Tolere edebilirim ama etmem dediğim, başkaları için daha da zor olabilir. Başkalarının da hakkını koruyoruz ve karşı taraf artık daha dikkat eder hale gelir. Pazar günü öğleden sonra 12'de böyle bir haksızlık olamaz ya. Ayrıca yasalarda sokak düğünü yasak denilmiyor mu? Hak hukuk da bilinmiyor ülkede. Kendimi de savunamadım. Ama belli yani sokak düğününden bahsettiğim. Ya da yasalar bilinmiyor. Ya da pratikte işleyişi yok. Ben mi yanlış biliyorum? Neyse hiç çekinmeden bir şeyler yaptım bazen delirsem de çekiniyordum ya da ilgilenmezler diyordum. Siz yine de deneyin bazı yerlerde daha iyi dönüşler alınıyormuş galiba. Valla sadece bu sebepten değil ama yurt dışında gitmek isteyip çeşitli sebeplerle gidemeyenler de yazabilir... Cidden sokaklarda da güvenli değil, çok yoruldum ülkeden. Korkarak yaşıyorum. Çok çözümsüzüm, istesem de gidemem gibi bir süre. Ve her şeyi kötü görmemeye çalışan, ülkeden gitmeyelim aslında diyen, her ülkenin kendine ait zorluğu var diyen de biriyim. Ki öyle hiçbir yer cennet değil ama buradaki toplum zor, hak hukuk da sizi hiçbir alanda korumuyor. Çekeciğim daha bir süre psikolojim de iyi değil, ailemi de bırakamam bazı sebeplerden. Ekşi itiraf'a döndürdüm.
Lütfen şikayetçi olun gibi durumlarda. Evimizin önünde davul ve mehter marşı çalıyor şu an. Polis merkezini, 112'yi ve belediyeyi aradım. Hepsi birbirine yönlendirdi. En son ilçe belediyesinden biri zabit çağıracakti ama adım soyadımı vermeye çekindim. İyi mi yaptım bilmiyorum. Belalı tiplerdir, olmaz olmaz görevliler adım söyler karşı taraf da belalı tiplerdir diye panik oldum. Kafayı yiyeceğim. Cihazimiz yok ya da gündüz düğünü yapabilirler diyorlar. 112'yi ara diyorlar, oradaki belediyeyi ara diyor, belediye biz ne alaka diyor. Yemin ediyorum yıldım. Muhtemelen tek şikayet eden de benim ciddiye alınmadım. Belki birden fazla arayan olsa aksiyon alırlar. Arkadaşlar benim gibi sosyal anksiyeteli insan bile bir yerleri aradı. İnanın haksızları değiller, normalleştirmeyin. Çok rahatız olmasam bile arayacaktım. Tolere edebilirim ama etmem dediğim, başkaları için daha da zor olabilir. Başkalarının da hakkını koruyoruz ve karşı taraf artık daha dikkat eder hale gelir. Pazar günü öğleden sonra 12'de böyle bir haksızlık olamaz ya. Ayrıca yasalarda sokak düğünü yasak denilmiyor mu? Hak hukuk da bilinmiyor ülkede. Kendimi de savunamadım. Ama belli yani sokak düğününden bahsettiğim. Ya da yasalar bilinmiyor. Ya da pratikte işleyişi yok. Ben mi yanlış biliyorum? Neyse hiç çekinmeden bir şeyler yaptım bazen delirsem de çekiniyordum ya da ilgilenmezler diyordum. Siz yine de deneyin bazı yerlerde daha iyi dönüşler alınıyormuş galiba. Valla sadece bu sebepten değil ama yurt dışında gitmek isteyip çeşitli sebeplerle gidemeyenler de yazabilir... Cidden sokaklarda da güvenli değil, çok yoruldum ülkeden. Korkarak yaşıyorum. Çok çözümsüzüm, istesem de gidemem gibi bir süre. Ve her şeyi kötü görmemeye çalışan, ülkeden gitmeyelim aslında diyen, her ülkenin kendine ait zorluğu var diyen de biriyim. Ki öyle hiçbir yer cennet değil ama buradaki toplum zor, hak hukuk da sizi hiçbir alanda korumuyor. Çekeciğim daha bir süre psikolojim de iyi değil, ailemi de bırakamam bazı sebeplerden. Ekşi itiraf'a döndürdüm.