Hal Foster (Sanat eleştirmeni)

[bullvar_katip]

Harold Foss "Hal" Foster (d. 13 Ağustos 1955), Amerikalı sanat eleştirmeni ve tarihçisi. Princeton Üniversitesi, Columbia Üniversitesi ve New York Şehir Üniversitesi'nde eğitim gördü. 1991'den 1997'ye kadar Cornell Üniversitesi'nde ders verdi ve 1997'den beri Princeton'da öğretim üyesi olarak görev yapıyor. 1998'de Guggenheim Bursu'na hak kazandı. Foster'ın eleştirisi avangardın postmodernizm içindeki rolüne odaklanır. 1983'te postmodernizmde çığır açan bir metin olan Anti-Aesthetic: Essays on Postmodern Cultureın editörlüğünü yaptı. Recodingsde (1985), hem avangard tarihini hem de çağdaş toplumu yorumlayan bir postmodernizm vizyonunu savundu. The Return of the Realde (1996), her döngünün önceki döngülerin kaçınılmaz başarısızlıklarını iyileştireceği avangardın tarihsel tekrarına ilişkin bir model önermiştir. Eleştirmen ve sanat tarihçisi olarak rollerini birbirlerine zıt olmaktan çok tamamlayıcı olarak görür. Hayatın erken dönemi ve eğitim Foster, 13 Ağustos 1955'te Seattle, Washington'da doğdu. Babası Foster, Pepper & Shefelman hukuk firmasının ortağıydı. Microsoft'un kurucusu Bill Gates'in sınıf arkadaşı olduğu Seattle'daki Lakeside School'a gitti. "Ted Hughes and Geoffrey Hill: Two Poets in a Tradition." başlıklı 106 sayfalık uzun bitirme tezini tamamladıktan sonra 1977 yılında Princeton Üniversitesi'nden İngilizce A.B. derecesi ile mezun oldu. 1979'da Columbia Üniversitesi'nden İngilizce alanında yüksek lisans derecesi aldı. Sanat tarihi alanında doktora derecesini 1990 yılında New York Şehir Üniversitesi'nden aldı ve tezini Rosalind Krauss'un danışmanlığında Sürrealizm üzerine hazırladı. Kariyer Foster, Princeton'dan mezun olduktan sonra New York City'ye taşındı ve burada 1977'den 1981'e kadar Artforumda çalıştı. Daha sonra 1987'de bir sanat müzesi olan Whitney Müzesi'nde Eleştirel ve Küratöryel Çalışmalar Direktörü olana kadar Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çağdaş sanat dünyasına odaklanan, resimli, aylık, uluslararası bir dergi olan Art in Americada editörlük yaptı. 1982'de Lakeside Okulu'ndan bir arkadaşı, Foster'ın yazdığı çocuk kitabı The Mink's Cryı yayınlamak için Bay Press'i kurdu. Ertesi yıl Bay Press, Foster'ın editörlüğünü yaptığı postmodernizm üzerine makalelerden oluşan bir derleme olan Anti-Aesthetic: Essays on Postmodern Cultureı yayınladı ve bu eser postmodernizmin önemli bir metni haline geldi. 1985 yılında Bay Press, Foster'ın ilk makale koleksiyonu olan Recodingsi yayınladı. Anti-Aesthetic ve Recordings sırasıyla Bay Press'in en çok satan birinci ve ikinci kitapları oldu. Foster, Zoneu 1985'te kurdu ve 1992'ye kadar editörlüğünü yaptı. 1991 yılında Foster, Cornell Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümü öğretim kadrosuna katılmak üzere Whitney'den ayrıldı. Aynı yıl Foster, October dergisinin editörü oldu; 2011 yılı itibarıyla hâlâ yönetim kurulundaydı. 1997 yılında mezun olduğu Princeton Üniversitesi'nin Sanat ve Arkeoloji Bölümü'ne katıldı. 2000 yılında Princeton'da Townsend Martin Sanat ve Arkeoloji Profesörü oldu. 2005-2009 yılları arasında Sanat ve Arkeoloji Bölümü başkanlığını yaptı. Eylül 2011'de Princeton Mimarlık Okulu'na yeni bir dekan bulmak üzere araştırma komitesine atandı. Wilson College'ın öğretim üyesidir. Foster, 1998'de Guggenheim Bursu aldı. 2010 yılında Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi'nin üyesi seçildi ve Clark Sanat Enstitüsü tarafından Sanat Yazarlığında Mükemmellik dalında Clark Ödülü'ne layık görüldü. 2011 Baharında Berlin'deki Amerikan Akademisi'nin Berlin Ödülü bursunu kazandı. 2013-14'te Londra'daki Camberwell College of Arts'a uygulayıcı olarak atandı. Eleştiri Foster, The Anti-Aesthetic (1983) adlı kitabının önsözünde postmodernizmde kapitalizmle suç ortaklığı ile kapitalizme direniş arasındaki ayrımı tanımlar. Kitapta Jean Baudrillard, Douglas Crimp, Kenneth Frampton, Jürgen Habermas, Fredric Jameson, Rosalind Krauss, Craig Owens, Edward Saïd ve Gregory Ulmer'in da katkıları yer alıyordu. Foster, Recodings 1985'te postmodernizmde avangardın rolüne odaklandı. Hem avangarddaki tarihsel köklerinin devamını hem de çağdaş sosyal ve politik eleştiriyi benimseyen bir postmodernizmi; avangardı estetik açıdan daha geleneksel ve ticari açıdan daha uygun tarzlar lehine avangarddan vazgeçmeye yönelik "çoğulcu" bir dürtü olarak gördüğü şeye karşı savundu. Aralarında Dara Birnbaum, Jenny Holzer, Barbara Kruger, Louise Lawler, Sherrie Levine, Allan McCollum, Martha Rosler ve Krzysztof Wodiczko'nun da bulunduğu, bu vizyonu örneklediğini düşündüğü sanatçıları tanıttı. Foster, postmodernist sanatın kapsamının galerilerden ve müzelerden daha geniş bir kamusal alan sınıfına, resim ve heykelden diğer medyaya doğru genişletilmesinden yanaydı. Postmodernizmin izleyicilerin geçmişlerindeki farklılıkları kabul etmesini ve uzmanlığa saygı göstermemesini avangard'a yapılan önemli katkılar olarak gördü. 1990'ların ortalarına gelindiğinde Foster, avangard içinde tarihsel etkileşim ile çağdaş eleştiri arasındaki diyalektiğin bozulduğuna inanmaya başlamıştı. Onun görüşüne göre, ilgi kalitenin önüne geçtiği için ikincisi birinciye tercih edilmeye başlandı. The Return of the Realnde (1996), Karl Marx'ın G. W. F. Hegel'e tepkisini model alarak, Peter Bürger'in 1974'te Theory of the Avant-Gardenda dile getirdiği "neo-avangardın büyük ölçüde tarihsel avangardın projelerinin ve başarılarının tekrarını temsil ettiği ve bu nedenle bir başarısızlık olduğu" iddiasını çürütmeye çalıştı. Foster'ın modeli, Sigmund Freud'un çalışmalarından ilham alan "ertelenmiş eylem" kavramına dayanıyordu. Başlangıçtaki avangard dalganın (Marcel Duchamp gibi isimlerin de dahil olduğu) başarısızlığını kabul etti, ancak gelecekteki dalgaların, ilk seferde anlaşılmamış yönleri tarihsel referans yoluyla birleştirerek daha önceki dalgaları telafi edebileceğini savundu. Gordon Hughes bu teoriyi Jean-François Lyotard'ınkiyle karşılaştırıyor. Foster, görsel kültür alanını "gevşeklikle" suçlayarak eleştirdi. Crimp, 1999 yılında Social Text dergisindeki bir makalesinde, Foster'ın avangard anlayışını ve Andy Warhol'un çalışmasındaki The Return of the Realdeki cinsel kimliğe yaklaşımını eleştirerek Foster'ı çürüttü. Üstelik bu eleştirellik, Design and Crime (2002) adlı kitabında hem pratiğe hem de tasarım alanına yayılıyor. Foster, postmodernizme bağlılığına uygun olarak, sanat eleştirmeni ve sanat tarihçisi olarak rollerini birbirine karşıt olmaktan ziyade tamamlayıcı olarak görüyor. Journal of Visual Culture'da yayınlanan bir röportajda şunları söyledi: "Tarihsel çalışmaya karşı eleştirel bir çalışma hiç görmedim: diğerleri gibi ben de ikisini bir arada, gerilim içinde tutmaya çalışıyorum. Eleştiri olmadan tarih hareketsizdir; tarihsiz eleştiri amaçsızdır". Bibliyografya Kitaplar Recodings: Art, Spectacle, Cultural Politics, 1985. Bay Press. Compulsive Beauty, 1995. MIT Press. The Return of the Real: The Avant-Garde at the End of the Century, 1996. MIT Press. Design and Crime (And Other Diatribes), 2002. 2nd. ed, 2011. Verso Books. Art Since 1900: Modernism, Anti-Modernism, Postmodernism, 2005. With Rosalind Krauss, Yve-Alain Bois, and Benjamin Buchloh. Thames & Hudson. Pop (Themes & Movements), 2006. With Mark Francis. Phaidon Press. Prosthetic Gods, 2006. MIT Press. The Art-Architecture Complex, 2011. Verso Books. The First Pop Age: Painting and Subjectivity in the Art of Hamilton, Lichtenstein, Warhol, Richter, and Ruscha, 2011. Princeton University Press. Bad New Days: Art, Criticism, Emergency, 2015. Verso Books. What Comes after Farce? Art and Criticism at a Time of Debacle, 2020. Verso Books. Brutal Aesthetics, 2020. Princeton University Press. Yeniden Basımlar Kitap eleştirileri Kaynakça Dış bağlantılar Princeton Fakültesi: Hal Foster MIT Basını: Hal Foster Kategori:21. yüzyıl Amerikalı tarihçileri Kategori:20. yüzyıl Amerikalı tarihçileri Kategori:1955 doğumlular Kategori:Seattle, Washington doğumlu yazarlar Kategori:Cornell Üniversitesi öğretim üyeleri Kategoririnceton Üniversitesi öğretim üyeleri Kategori:Yaşayan insanlar Kategoriostmodern yazarlar Kategori:Amerikalı sanat tarihçileri Kategori:Amerikalı sanat eleştirmenleri