Heart (müzik grubu)

[bullvar_katip]

Heart, 1967'de Seattle, Washington'da The Army adıyla kurulmuş bir Amerikalı rock grubudur. 1969'da isimlerini Hocus Pocus olarak, 1970'te White Heart olarak, ve 1973'te son kez Heart olarak değiştirdiler. 1970'lerin ortalarında, orijinal üyeler Roger Fisher (gitar) ve Steve Fossen (bas gitar), kız kardeşler Ann (vokal ve flüt) ve Nancy Wilson (ritim gitar, arka ve ara sıra ana vokal), Michael Derosier (davul) ve Howard Leese (gitar ve klavye) grubun 1970'lerin ortalarından sonlarına kadarki başarı döneminin ilk kadrosunu oluşturdu. Bu çekirdek üyeler 2013 yılında Rock and Roll Hall of Fame'e davet edildi. Heart, halk müziğinin yanı sıra hard rock ve heavy metalden etkilenen müzikle ün kazanmıştır . Grubun popülaritesi 1980'lerin başında azaldı, ancak grup 1985'te 1990'ların ortalarına kadar devam eden başarılı bir geri dönüşe başladı. Heart, 1998'de dağıldı, 2002'de yeniden performans sergilediler, 2016'da ara verdiler ve 2019 yazında yeniden performans sergilediler. Heart'ın ABD'deki en iyi 40 single'ı arasında "Magic Man" (1975), "Crazy on You" (1976), "Barracuda" (1977), "What About Love" (1985), "Never" (1985), "All I Wanna Do Is Make Love to You" (1990) ve listelerde zirveye oturan "These Dreams" (1986) ve "Alone" (1987) parçaları bulunmaktadır. Heart, Amerika Birleşik Devletleri'nde yaklaşık 22,5 milyon albüm dahil olmak üzere dünya çapında 35 milyondan fazla sattmıştır. 1970'lerde, 1980'lerde, 1990'larda ve 2010'larda Billboard 200'ün en iyi 10 albüm listelerine girmiştir. Heart, VH1'in "Hard Rock'ın En İyi 100 Sanatçısı" listesinde 57. sırada ve Ultimate Classic Rock'ın En İyi 100 Klasik Rock Sanatçısı listesinde 49. sırada yer aldı. Tarihçe 1967–1972: Kuruluş 1967'de basçı Steve Fossen, gitarda Roger Fisher, gitar, klavye ve ana vokalde Don Wilhelm ve davulda Ray Schaefer ile birlikte Army olarak grubu kurdu. Seattle'ın kuzeydoğusundaki Bothell, Washington bölgesinde ve çevresinde birkaç yıl çaldılar. Sık sık Bothell Lisesi, Inglemoor Lisesi ve Shorecrest Lisesi'nin yanı sıra birçok taverna ve kulüp mekanında çaldılar. 1969'da grup kadro değişiklikleri geçirdi (Buffalo Clancy'nin eski solisti Gary Ziegelman-baş vokalde, Roger gitarda, Steve basta, James Cirrello gitarda, davulda Ron Rudge ve perküsyonda Ken Hansen) kadrosuyla yeni bir isim aldılar; Hocus Pocus. Sonra grup adı White Heart olarak değişti. Bir ara grup adında bir harf çıkartıp White Hart adıyla da müziğe devam ettiler. 1970'te kısa bir süre için bu kadro adını Heart olarak kısalttı ve "White" kelimesini gruptan çıkarttılar. Roger'ın kardeşi Mike Fisher askere alınmak üzere ordudan davetiye aldı. (Nancy Wilson, göreve gelmeyince evine baskın yapıldığını, ancak arka camdan kaçtığını, Kanada'ya kaçtığını ve Vietnam Savaşı'nda " asker kaçağı " haline geldiğini belirtti.) 1972'de bir gün (veya 1971 ), Mike ailesini ziyaret etmek için sınırı geçti ve tesadüfen Ann Wilson ile bir Hokus Pokus konserinde tanıştı. Nancy'ye göre, bu "Michael'la aşık olduğu zamandı" ve Ann, Mike'ı Kanada'ya kadar takip etmeye karar verdi. Ann, Brian Johnstone (bateri) ve John Hannah (klavye) ile birlikte Heart grubu resmen kuruldu. Ann'in kız kardeşi Nancy Wilson, gruba 1974'te katıldı, ve kısa bir süre sonra Roger ile romantik bir ilişki kurdu. 1975–1976: Ticari atılım Grup, Vancouver'daki yeni evlerinin çevresinde çok sayıda konser yaptı ve yapımcı Mike Flicker ile bir demo kaset kaydettiler. Hannah ve Johnstone bu zamana kadar ayrılmışlardı ve kısa süre sonra Leese tam zamanlı üye oldu. Flicker, grubun ilk beş albümünün yapımcılığını üstlendi. Bu ekip ilk albümü Dreamboat Annie'yi Vancouver'daki Can-Base Stüdyolarında (daha sonra Mushroom Stüdyoları olarak bilinir) kaydetti. Mike Derosier sonunda Heart'a tam zamanlı davulcu olarak katıldı. Albüm, Eylül 1975'te piyasaya çıktıktan sonraki ilk birkaç ayda Kanada'da 30.000 kopya sattı. "Magic Man"ın radyo başarısı, konser organizatörlerini Heart'a konser teklifi vermesine vesile oldu. Grup, performans için bir gecede Kanada'nın Batı Kıyısı'ndan Montreal'e uçtu. Albüm daha sonra ABD'de yayınladı. 1976'da iki hit single'ın yardımıyla (" Crazy on You " ve Billboard Hot 100'de sırasıyla 35 ve dokuz numaraya ulaşan " Magic Man " ), Billboard 200'de yedi numaraya ulaştı. Sonunda bir milyondan fazla kopya sattı. 1977–1979: Ana akım başarı ve grubun bölünmesi 1977'de Mushroom Records, Wilson kardeşleri çıplak omuzlu gösteren tam sayfa bir reklam yayınladı (Dreamboat Annie albüm kapağında olduğu gibi), Rolling Stone dergisinin 28 Temmuz 1977 sayısında yayınlanan bir röportajda, kardeşler bu reklamı Mushroom Records'tan ayrılma kararlarının temel nedeni olarak gösterdiler. (Ann ve Nancy, Rolling Stone'un o sayısının kapağında da yer aldı. ) Heart, Mushroom ile olan sözleşmesini bozdu ve CBS'nin yan kuruluşu Portrait Records ile bir sözleşme imzaladı ve Siegel albüm firması ile uzun bir yasal savaşa neden oldu. Mushroom, kısmen tamamlanmış Magazine albümünü 1977'nin başlarında, Portrait Little Queen'i yayınlamadan hemen önce yayınladı. Her şirket, diğerinin herhangi bir Heart müziği yayınlamasını engellemeye çalıştı. Bir Seattle mahkemesi, Heart'ın parçaları remiksleyebilmesi ve yeni vokaller ekleyebilmesi için Mushroom Records'u albümü geri çağırmaya zorladı ve albüm 1978'de yeniden yayınlandı. küçükresim|Nancy Wilson ve Roger Fisher sahnede, 1978 Little Queen albümü Heart'ın ikinci milyon sınırını aşan albümü oldu. ve albümdeki "Barracuda" parçası listelerde 11. sıraya kadar yükselebildi.. Şarkının sözleri, bir muhabirin kız kardeşlerin lezbiyen aşıklar olduğunu söylemesinin ardından otel odasında çileden çıkmış Ann Wilson tarafından yazıldı. 1978'in sonlarında, çift platinli Dog & Butterfly , Billboard 200'de 17 numaraya kadar yükseldi ve başlık şarkısı (34 numara) ve " Straight On " (15 numara) ile hit oldu. 1979'da Wilson-Fisher ilişkileri sona erdi Roger Fisher diğer üyeler tarafından gruptan çıkarıldı, ve kardeşi Mike bir ay içinde grubun yörüngesinden ayrıldı. 1980–1984: Ticari düşüş Heart'ın, Bebe le Strange albümü 1980'de grubun ilk 10'a giren üçüncü albümü oldu, beş numaraya yükseldi. Grup, albümü tanıtmak için 77 şehirlik bir tura çıktı. " Tell It Like It Is " baladları yıl sonuna kadar hit oldu, sekiz numaraya kadar yükseldi. Kasım 1980'de, Greatest Hits/Live adlı ikili albüm yayınlandı ve ABD listesinde on iki numaraya ulaştı, sonunda çift platin statüsüne ulaştı. İki diskli sette Heart'ın bugüne kadarki çoğu single'ının stüdyo versiyonlarının yanı sıra birkaç yeni stüdyo parçası ve aralarında " Unchained Melody ", Led Zeppelin'in " Rock and Roll " ve Beatles'ın "I'm Down" versiyonlarının da bulunduğu altı canlı şarkı vardı. . Heart, 29 Mayıs 1982'de Queen'in Elland Road'daki tüm biletleri tükenen konserine katılan günün ilk grubuydu Bir sonraki albümleri Private Audition (1982), " This Man Is Mine " (33 numara) adlı küçük başarıyı sağladı ve yapımcılığını Mike Flicker'ın yapmadığı ilk albüm oldu. Başlangıçta grup, zamanın önde gelen yapımcılarından Jimmy Iovine'le çalıştı ancak Jimmy ile ürettikleri albümün potansiyel hit olmadığını öne sürdüler, sonunda Wilson kardeşler albümü kendileri yaptı. "Perfect Stranger" parçası, grubun 1980'lerin ortalarındaki sounduna hakim olacak güçlü baladların biri oldu. Kaydın sonunda, Derosier ve Fossen gruptan kovuldu. Bunların yerine Denny Carmassi davulda ve Mark Andes bas gitar olarak gruba girdi. 1985–1990: Geri Dönüş Grup Capitol Records'la anlaştı ve albüm adı için grupla aynı adı taşıyan Heart'ı seçtiler.. Capitol'e geçiş, erken dönem çalışmalarının karakteristik akustik ve halk seslerini en aza indirmeyi içeren glam metal makyajıyla aynı zamana denk geldi. Albüm bir numaraya ulaştı, beş milyon kopya sattı ve albümden 4 hit zirveye çıktı. Heart'ın bir sonraki albümü Bad Animals (1987), grubun folk ve akustik eğilimlerinden daha parlak bir arena rock sesine geçiş oldu. Çıkış single'ı, power ballad " Alone ", Billboard Hot 100'de üç hafta 1 numarada kalarak, Billboard Adult Contemporary Chart'ta 2 numaraya ve Mainstream Rock Tracks Chart'ta 3 numaraya ulaşarak Heart'ın en başarılı şarkısı oldu. "Alone", Hot 100'de yılın 2 numaralı şarkısı olarak yer aldı. Ayrıca Kanada'da 1 numaraya ve İngiltere'de 3 numaraya yükseldi, Avustralya'da ve Kuzey Avrupa'daki birçok ülkede İlk 10'a ve Almanya'da İlk 20'ye girdi. Genellikle Heart'ın en büyük pop şarkısı olarak kabul edilir. Albüm ayrıca Heart'ın İngiltere Albüm Listesi'ndeki ilk Top 10 albümü oldu. 1990'da Brigade, grubun altıncı çoklu platin LP'si oldu. Brigade, grubun Birleşik Krallık'taki en yüksek sıralamaya sahip albümü oldu ve üç numaraya ulaştı. 1991-2001: The Lovemongers, Desire Walks On ve Nancy Wilson ara vermesi Heart ilk tam canlı albümünü 1991 sonbaharında yayınladı. Rock the House Live! grubun daha sert rock tarafını yakalamak için daha tanıdık hitlerden ziyade Brigade albümünden büyük ölçüde parçalar içeriyordu. Albümün single'ı, John Farnham'ın "You're the Voice" parçasının bir versiyonu, rock istasyonlarında ılımlı bir şekilde yayınlandı ve Mainstream Rock listesinde 20 numaraya ulaştı. Wilson kardeşler daha sonra Sue Ennis ve Frank Cox ile Lovemongers adlı resmi olmayan bir akustik grubunda bir araya getirdiler. Heart, 1993'te davulcu Carmassi'nin yerine Denny Fongheiser'ın, basçı Andes'in yerini Fernando Saunders'ın aldığı Desire Walks On ile geri döndü. Albüm, Billboard 200'de 48 numaraya kadar yükseldi ve sonunda altın sertifika aldı. Ana parça, " Black on Black II ", Billboard'un Mainstream Rock listesinde dört numaraya kadar yükselen bir hit oldu. 1995'te Nancy Wilson, ailesine konsantre olmak için müziğe ara vermeye karar verdi. sol|küçükresim| Ann ve Nancy Wilson, 1998 1998'de grup VH1'in Behind the Music programının bir bölümüne konu olarak profilini korudu. Grup , ilk çalışmalarını kapsayan bir Greatest Hits kutulu set yayınladı. 2002–2006: Yeniden Başlama 2002'de Ann ve Nancy, Scott Olson, Ben Smith, Alice in Chains basçısı Mike Inez ve klavyeci Tom Kellock'tan oluşan yepyeni bir Heart kadrosuyla yola döndü. 2003'te Heart, grubun Alive in Seattle olarak turnedeki son durağının bir DVD'sini yayınladı. Yine 2003 yılında, Gilby Clarke (eski Guns N' Roses ) ve Darian Sahanaja, bir Amerikan turu için Olson ve Kellock'un yerini aldı. 2004'te Clarke'ın yerine Craig Bartok'un geçmesiyle Heart, 1993'ten beri ilk stüdyo albümü olan Jupiters Darling'i çıkardı. Heart'ın orijinal hard-rock sesine dönüşün yanı sıra vintage pop ve yeni dokuların bir karışımını içeren çeşitli şarkılar içeriyordu. 2016-günümüz: Müziğe ara verme, yan projeler ve yeniden birleşme 27 Ağustos 2016 sabahı, Ann'in kocası Dean Wetter tutuklandı ve ardından çocuklar karavanının kapısını açık bıraktıktan sonra Nancy'nin 16 yaşındaki ikiz oğullarına saldırmaktan suçlu bulundu. Olay, önceki gece Auburn, Washington'daki White River Amfitiyatrosunda bir Heart konseri sırasında gerçekleşti. Olaydan somra grup turnelere ara verdi. Turun Ekim 2016'da sona ermesinin ardından, kız kardeşler kendi yan proje gruplarıyla turneye çıkmayı seçtiler. Nisan 2017'de, her iki kız kardeş de grubun kalıcı olarak dağılmadığını ve Ann'in sadece ara verdiklerini söylediğini söyledi. Şubat 2019'da Heart, aralarının sona erdiğini ve yaz aylarında Love Alive turuna çıkacaklarını duyurdu. Mart 2019'da, her iki kız kardeş de grubun ara vermesinden bu yana ilk kez Love Rock NYC yardım konserinde sahnede bir araya geldi. Ann ve Nancy yeniden bir araya gelseler de, Nancy'nin solo çalışmasına katılan eski Heart üyeleri geri davet edilmedi ve yeni kadro, Ann'in davulda Ben Smith, basta Dan Rothchild ve klavyede Chris Joyner'ın yerini alan turne grubundan oluşuyordu. Haziran 2019'da grup, Love Alive turunun Ekim 2019'a kadar uzatıldığını duyurdu. Müzik camiasındaki yerleri Heart'ın müziği, rock'tan hard rock'a, pop'a kadar geniş bir yelpazeyi kapsıyor. Heart dünya çapında 35 milyonun üzerinde kayıt sattı, 40 adet parçaları Top 20'de, 7 albümleri de top 10 albüm listesine girebilmiştir. Dört Grammy adaylığı olmasına rağmen hiçbirini kazanamamıştır. Heart, 2008'de VH1'in " Hard Rock'ın En İyi 100 Sanatçısı " listesinde 57. sırada yer aldı ve Ann ve Nancy Wilson, VH1'in "rock and roll'daki En İyi 100 Kadın" listesinde (1999'da) 40. sırada yer aldı. 2011'de Heart, 2012 sınıfı için Rock and Roll Onur Listesi'ne giriş için ilk adaylığını kazandı. Geçtikten sonra, grup ertesi yıl 11 Aralık 2012'de 2013 sınıfına aday olarak ilan edildi. Hall of Fame sayfasında, Wilson kardeşler bir hard rock grubuna başkanlık eden ilk kadınlar ve "öncüler ... kadınlara bir elektro gitar almaları veya bir grup kurmaları için ilham veriyor" olarak tanımlıyor. Heart: In the Studio adlı kitabında Jake Brown, grubu "müzikte kadınlar için bir devrim başlatıyor..." olarak nitelendirdi. Halestorm'dan Lzzy Hale, "Heart, duyduğum ve etkilendiğim ilk kadın gruptu" diye açıklamıştır. Wilson kardeşler, Seattle müzik sahnesinde onlarca yıldır aktifler ve grunge döneminin grupları da dahil olmak üzere bölgedeki birçok müzisyeni etkiledi. Bad Animals Studio'yu kullanan sanatçılar arasında Neil Young, REM, Pearl Jam, Soundgarden ve Alice in Chains yer alıyor. Üyeler Şu anki üyeler Ann Wilson (1971–1998, 2002–2016, 2019–günümüz) – vokal, flüt, autoharp, akustik gitar Nancy Wilson (1973–1995, 1998, 2002–2016, 2019–günümüz) – ritim ve solo gitar, akustik gitar, arka ve ana vokal, armonika, mandolin, klavyeler Denny Fongheiser (1993–1995, 2019–günümüz) – davul, perküsyon Craig Bartock (2003–2016, 2019–günümüz) – lead ve ritim gitar Ryan Waters (2019-günümüz) - kurşun ve ritim gitar Andy Stoller (2019-günümüz) - bas gitar Dan Walker (2019–günümüz) – klavyeler Eski üyeler Steve Fossen (1967-1982) - bas, geri vokal, ara sıra perküsyon Roger Fisher (1967-1980) - kurşun ve ritim gitar, lap çelik gitar, mandolin Gary Ziegelman (1967-1971) - ana vokal James Cirrello (1967-1971) - ritim gitarı Ron Rudge (1967-1971) - davul Ken Hansen (1967–1971) - perküsyon David Belzer (1971) - klavyeler Jeff Johnson (1971) - davul Gary Humphries (1971-1972) - ana vokal Don Wilhelm (1971-1972) - klavyeler Chris Blane (1971-1972) - davul John Hannah (1972-1975) - klavyeler Brian Johnstone (1972-1975) - davul Howard Leese (1975–1998) - klavyeler, kurşun ve ritim gitarları, mandolin, perküsyon, akordeon, geri vokal, bas (1992) Michael Derosier (1975-1982) - davul, perküsyon Denny Carmassi (1982-1993) - davul, perküsyon Mark Andes (1982-1992) - bas, geri vokal, ara sıra akustik gitar Fernando Saunders (1993-1995) - bas, geri vokal Frank Cox (1995-1998) - lead gitar, geri vokal Scott Olson (1995–1998, 2002–2003) – gitar (2002–2003 kurşun, 1995–1998 ritim), lap çelik gitar, geri vokal Ben Smith (1995–1998, 2002–2019), davul, perküsyon Jon Bayless (1995-1998) - bas Mike Inez (2002-2005) - bas, ara sıra perküsyon Tom Kellock (2002-2003) - klavyeler Darian Sahanaja (2003–2004, 2007) - klavyeler, perküsyon, geri vokal Gilby Clarke (2003) - kurşun ve ritim gitarları Debbie Shair (2004-2014) - klavyeler, perküsyon, akordeon, geri vokal Ric Markmann (2005-2009) - bas Kristian Attard (2009-2012) - bas Dan Rothchild (2012-2019) - bas, geri vokal Chris Joyner (2014-2019) - klavyeler, ritim gitarı Üyelerin zaman çizelgesi Diskografi Dreamboat Annie (1975) Magazine (1977) Little Queen (1977) Dog and Butterfly (1978) Bébé le Strange (1980) Private Audition (1982) Passionworks (1983) Heart (1985) Bad Animals (1987) Brigade (1990) Desire Walks On (1993) Heart Presents a Lovemongers' Christmas (2001) Jupiters Darling (2004) Red Velvet Car (2010) Fanatic (2012) Beautiful Broken (2016) Notlar Kaynakça Kategori:Kardeş müzik grupları Kategori:1967'de kurulan müzik grupları Kategori:Aile üyelerinden oluşan müzik grupları Kategori:Columbia Records sanatçıları Kategori:Capitol Records sanatçıları Kategori:Amerikalı folk rock grupları Kategori:İncelenmemiş çeviri içeren sayfalar