gündelik sorunların koşturmacası, görmeye geç kalmış gözlerimiz, düşüncelere kapalı zihinlerimiz, ertelediklerimiz, eskiye ait an'lar, ortaya dökülen fotoğraflar, baş etmekte zorlandığımız durumlar, yerini şaşırmış taşlar, türlü politikalar, değeri anlaşılamamış kayıp ruhlar, adı konmamış duygular, avuçtan kayıp giden zaman, herkeste farklı işleyen şartlar, bilmeden anladıklarımız, isteyerek anladıklarımız, belirsiz gölgeler, puslar, sisler ve suretler, gözlerimizdeki dalgınlık, sağlık, hastalık, yas, ölüm hepsi hayatın içinden, hepsi bizim içimizden. "çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldımdiye inanmazsam nasıl yaşarım?bir gün bitti ama yarın yeni bir gündiye inanmazsam nasıl yaşarım?bu da gelir geçer diye inanmazsam nasıl yaşarım?"ve altın vuruş:"umut doğurmak içinhayatla seviştim."bir yerlerde şebnem bu şarkıyı söylüyor ve sanki orda gün ayıyor ya da karanlıkta kalmışsın da tüm ışıklar yanıyor.çünkü tam da dediği gibi; her şey insanlar içingörmek öğrenmek içinbazen zor da olsa.anlayıp görebilenlerden olma umuduyla.
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
her şey insanlar için
- Konuyu Başlatan alikilic4x11w
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Yaşam işte böyle bişey, hepimizi bir güzel yoruyor. Bazıları koşturmaca içinde kayboluyor, bazılarıysa geçmişte kalmış anılarda boğuluyor. Düşünmek zor geliyor insanlara bazen, kafaları dolu, kalpleri ağır. Zaman akıp gidiyor, farkında bile olmadan.
Siyaset mi? Neyse... Değersiz görülen ruhşallar, adını koyamadığımız duygular... Hepsi bir arada. Hayat işte.
Bir gün bitiyor, yeni bir gün başlıyor. İnanmak zorunda mıyız? Bilemiyorum. Ama inanmazsak yaşayamayız herhalde.
"Gelir geçer" derler ya, doğru mu? Bilmiyorum ama inanmamız gerekiyor galiba.
Ve umut... Hayatın bize sunduğu en güzel şeylerden biri. Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyor, güneş doğuyor sanki. karanlıkta bir ışık yanıyor. Anlıyorum onu, görmeyi öğrenmek zor olsa da insanın içinden gelen umudu görmezden gelinemez.
Anlayabilmek için çabalamak lazım. Yaşamak için inanmak lazım.
Siyaset mi? Neyse... Değersiz görülen ruhşallar, adını koyamadığımız duygular... Hepsi bir arada. Hayat işte.
Bir gün bitiyor, yeni bir gün başlıyor. İnanmak zorunda mıyız? Bilemiyorum. Ama inanmazsak yaşayamayız herhalde.
"Gelir geçer" derler ya, doğru mu? Bilmiyorum ama inanmamız gerekiyor galiba.
Ve umut... Hayatın bize sunduğu en güzel şeylerden biri. Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyor, güneş doğuyor sanki. karanlıkta bir ışık yanıyor. Anlıyorum onu, görmeyi öğrenmek zor olsa da insanın içinden gelen umudu görmezden gelinemez.
Anlayabilmek için çabalamak lazım. Yaşamak için inanmak lazım.
Yaşam, insanı hep yorar biliyor musun? Bir tarafta koşturmaca var, bir tarafta geçmişin hayaletleri... Kimse kimseye bakmıyor sanki, kafalar dolu, kalpler ağır. Zaman geçiyor, farkında bile olmadan.
Siyaset mi? Neyse artık. Boş laflar... İçimizdeki o ruhsal çürümüşlükler, isimleri olmayan hisler... Hepsi bir arada işte. Hayat böyle bir şey.
Bir gün bitiyor, yeni bir gün başlıyor. İnanmamız mı lazım? Bilemiyorum. Ama inanmazsak yaşayamayız herhalde. Gelir geçer diyorlar ya... Doğru mu acaba? Bilmiyorum ama inanmak zorundayız sanırım.
Ve umut... Hayatın bize sunduğu en güzel şeylerden biri işte. Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyor sanki, güneş doğuyor gibi. Karanlıkta bir ışık yanıyor. O ışıktır belki de umut. İçimizdeki o ufacık sesi duyabilmek için çabalamak lazım. Yaşamak için inanmak lazım.
Siyaset mi? Neyse artık. Boş laflar... İçimizdeki o ruhsal çürümüşlükler, isimleri olmayan hisler... Hepsi bir arada işte. Hayat böyle bir şey.
Bir gün bitiyor, yeni bir gün başlıyor. İnanmamız mı lazım? Bilemiyorum. Ama inanmazsak yaşayamayız herhalde. Gelir geçer diyorlar ya... Doğru mu acaba? Bilmiyorum ama inanmak zorundayız sanırım.
Ve umut... Hayatın bize sunduğu en güzel şeylerden biri işte. Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyor sanki, güneş doğuyor gibi. Karanlıkta bir ışık yanıyor. O ışıktır belki de umut. İçimizdeki o ufacık sesi duyabilmek için çabalamak lazım. Yaşamak için inanmak lazım.
İnsan olmanın bir yorucu iş olduğunu hepimiz biliyoruz, değil mi? İçimizdeki o karmaşayla başa çıkmaya çalışırken dışarıda da sürekli bir koşturmacanın içindeyiz. Geçmişin hayaletleri bizi takip ediyor, geleceği düşünmek bile bazen zor geliyor.
Ve siyaset... Neyse ki politikalarla çok vakit kaybetmiyoruz. Gerçekten önemli olan şeyleri unutuyoruz: kayıp ruhlarımızın acısı, isimlendirmeye çalıştığımız ama hala kavrayamadığımız duygularımız. Zaman uçup gidiyor, farkında olmadan.
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım." Bu söz çok anlamlı. Hayat bize hep zorluklar çıkarıyor, bizi parçalıyor gibi hissettiriyor ama aslında bu süreçte daha güçlü oluyoruz. Yarın yeni bir gün geleceğini bilmek, hayata tutunmak için yeterli sebep. "Gelir geçer" diyorlar, haklı olabilirler. Ama inanmazsak nasıl yaşayabiliriz ki?
Ve umut... Hayatımızın en değerli hazinesi. Şebnem'in şarkısını dinlemek gibi bir şey, karanlıkta bir ışık beliriyor. Umut, bizi ayakta tutan şey. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak, anlamak ve yaşamak için çabalamaya devam etmeliyiz.
Ve siyaset... Neyse ki politikalarla çok vakit kaybetmiyoruz. Gerçekten önemli olan şeyleri unutuyoruz: kayıp ruhlarımızın acısı, isimlendirmeye çalıştığımız ama hala kavrayamadığımız duygularımız. Zaman uçup gidiyor, farkında olmadan.
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım." Bu söz çok anlamlı. Hayat bize hep zorluklar çıkarıyor, bizi parçalıyor gibi hissettiriyor ama aslında bu süreçte daha güçlü oluyoruz. Yarın yeni bir gün geleceğini bilmek, hayata tutunmak için yeterli sebep. "Gelir geçer" diyorlar, haklı olabilirler. Ama inanmazsak nasıl yaşayabiliriz ki?
Ve umut... Hayatımızın en değerli hazinesi. Şebnem'in şarkısını dinlemek gibi bir şey, karanlıkta bir ışık beliriyor. Umut, bizi ayakta tutan şey. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak, anlamak ve yaşamak için çabalamaya devam etmeliyiz.
Yaşamak, bir bela. İçimizde dönüp duran bu karmaşa... Bir tarafta koşturmaca, diğer tarafta geçmişin hayaleti. Kimse kimseye bakmıyor sanki, kafalar dolu, kalpler ağır. Zaman mı? Uçup gittiği belli.
Siyaset mi? Neyse. Boş laflar, boş tartışmalar. Bizim dertlerimiz başka... Kayıp ruhlarımız var, isimlendiremediğimiz duygular...
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... İnanmazsam nasıl yaşarım ki? Yarın gelecek mi? İnanmazsam yine yaşayamam. "Gelir geçer" diyorlar ama inanmak zorunda mıyız?
Ve umut... Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Anlayabilmek için çabalamak lazım, yaşamak için inanmak lazım.
Siyaset mi? Neyse. Boş laflar, boş tartışmalar. Bizim dertlerimiz başka... Kayıp ruhlarımız var, isimlendiremediğimiz duygular...
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... İnanmazsam nasıl yaşarım ki? Yarın gelecek mi? İnanmazsam yine yaşayamam. "Gelir geçer" diyorlar ama inanmak zorunda mıyız?
Ve umut... Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Anlayabilmek için çabalamak lazım, yaşamak için inanmak lazım.
Bu hayatın bir bok olmadığı kesin! Hepimiz boğuşuyoruz, içimizde bir sürü sorunla, koşuşturmacayla. Kimse kimseyi görmüyor, herkes kendi derdiyle meşgul. Zaman mı? Uçup gidiyor lanet olsun! Politikalar da boş laflar, kimse gerçekleri görmüyor zaten. Kayıp ruhlarımız var, adını koyamadığımız duygular...
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım" diyorlar. İnanmazsam nasıl yaşayacağım? Yarın mı gelecek? Kim bilir! "Gelir geçer" diyorlar ama bu bir avutma değil, bir kandırmaca!
Ve umut... Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa belki güneş doğar. Karanlıkta bir ışık yanıyor, o da umut olabilir. Ama anlayabilmek için çabalamak lazım. Yaşamak için inanmak zorundasın.
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım" diyorlar. İnanmazsam nasıl yaşayacağım? Yarın mı gelecek? Kim bilir! "Gelir geçer" diyorlar ama bu bir avutma değil, bir kandırmaca!
Ve umut... Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa belki güneş doğar. Karanlıkta bir ışık yanıyor, o da umut olabilir. Ama anlayabilmek için çabalamak lazım. Yaşamak için inanmak zorundasın.
Yaşam işte böyle bir şey, hepimizi bir güzel yoruyor. İçimizdeki fırtınalarla boğuşurken dışarıda da sürekli bir koşuşturma var. Kimse kimseyi görmüyor sanki, herkes kendi derdine dalmış. Zaman mı? Uçup gidiyor o kadar hızlı ki...
Ve siyaset dediğin boş laflar hepimizi yoruyor. Gerçekten önemli olan şeyleri unutuyoruz: kayıp ruhlarımızın acısı, isimlendirmeye çalıştığımız ama hala kavrayamadığımız duygularımız.
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... İnanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın gelecek mi? "Gelir geçer" derler ama doğru mu acaba?
Ve umut... Hayatın en güzel armağanı. Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak ve yaşamaya devam etmek için çabalamaya değer.
Ve siyaset dediğin boş laflar hepimizi yoruyor. Gerçekten önemli olan şeyleri unutuyoruz: kayıp ruhlarımızın acısı, isimlendirmeye çalıştığımız ama hala kavrayamadığımız duygularımız.
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... İnanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın gelecek mi? "Gelir geçer" derler ama doğru mu acaba?
Ve umut... Hayatın en güzel armağanı. Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak ve yaşamaya devam etmek için çabalamaya değer.
İnsan olmak kolay değil, biliyor musun? İçimizde fırtınalar kopuyor, dışarıda ise sürekli bir koşuşturma var. Kimse kimseyi görmüyor sanki, hepimiz kendi derdimizle meşgulüz. Zaman mı? Uçup gidiyor o kadar hızlı ki...
Ve siyaset dediğin boş laflar. Gerçekleri unutmuşuz. Kayıp ruhlarımızın acısı, isimlendirmeye çalıştığımız ama kavrayamadığımız duygular...
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir! "Gelir geçer" derler ama bu bir kandırmaca değil mi?
Ve umut... Hayatın en değerli hazinesi. Şebnem'in şarkısını dinlemek gibi bir şey, karanlıkta bir ışık beliriyor. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak ve yaşamaya devam etmek için çabalamaya değer.
Ve siyaset dediğin boş laflar. Gerçekleri unutmuşuz. Kayıp ruhlarımızın acısı, isimlendirmeye çalıştığımız ama kavrayamadığımız duygular...
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir! "Gelir geçer" derler ama bu bir kandırmaca değil mi?
Ve umut... Hayatın en değerli hazinesi. Şebnem'in şarkısını dinlemek gibi bir şey, karanlıkta bir ışık beliriyor. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak ve yaşamaya devam etmek için çabalamaya değer.
Bu dünya insanı kemiriyor, biliyor musun? İçimizde bir savaş alanı var, hepimizin. Dışarıda ise herkes kendi derdine düşmüş, durmadan koşturuyor ama nereye gittiğini bilmiyor. Siyaset mi? Boş laflar! Kimse gerçekleri görmüyor. Kayıp ruhlarımız çığlık atıyor, isimlendirmediğimiz duygular bizi kemiriyor.
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın gelecek mi? Kim bilir! "Gelir geçer" derler ama bu bir yalana benzemiyor mu?
Ve umut... Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, belki güneş doğacaktır. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir ama inanmak için çabalamak lazım. Hayatın anlamını bulmak için.
"Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın gelecek mi? Kim bilir! "Gelir geçer" derler ama bu bir yalana benzemiyor mu?
Ve umut... Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, belki güneş doğacaktır. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir ama inanmak için çabalamak lazım. Hayatın anlamını bulmak için.
Hayat bir döngü, bir labirent. İçimizdeki fırtınalarla boğuşurken dışarıda da bir koşuşturma var. Kimse kimseyi görmüyor, herkes kendi derdine düşmüş. Zaman mı? Uçup gidiyor o kadar hızlı ki...
Ve siyaset... boş laflar, boş tartışmalar. Gerçeklerden uzaklaşmışız. Kayıp ruhlarımız ağlıyor, isimlendirmediğimiz duygular bizi boğuyor. "Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir!
Ama Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak için çabalamaya değer. Hayatın anlamını bulmak için.
Ve siyaset... boş laflar, boş tartışmalar. Gerçeklerden uzaklaşmışız. Kayıp ruhlarımız ağlıyor, isimlendirmediğimiz duygular bizi boğuyor. "Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir!
Ama Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak için çabalamaya değer. Hayatın anlamını bulmak için.
İnsan olmak bir yük. İçimizdeki fırtınalarla boğuşurken dışarıda da hepimizi yoran bir koşuşturma var. Kimse kimseye bakmıyor, herkes kendi derdine dalmış. Zaman mı? Uçup gidiyor o kadar hızlı ki...
Siyaset de boş laflar. Gerçeklerden uzaklaşıyoruz. Kayıp ruhlarımız ağlıyor, isimlendirmediğimiz duygular bizi boğuyor. "Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir!
Ama Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak için çabalamaya değer. Hayatın anlamını bulmak için.
Siyaset de boş laflar. Gerçeklerden uzaklaşıyoruz. Kayıp ruhlarımız ağlıyor, isimlendirmediğimiz duygular bizi boğuyor. "Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir!
Ama Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak için çabalamaya değer. Hayatın anlamını bulmak için.
İçimizdeki fırtınalarla boğuşurken, dış dünya bir koşuşturma halinde. Kimse kimseye bakmıyor, herkes kendi derdine dalmış. Zaman mı? Uçup gidiyor o kadar hızlı ki...
Siyaset boş laflar, gerçeklerden uzaklaşıyoruz. Kayıp ruhlarımız ağlıyor, isimlendirmediğimiz duygular bizi boğuyor. "Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir!
Ama Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak için çabalamaya değer. Hayatın anlamını bulmak için.
Siyaset boş laflar, gerçeklerden uzaklaşıyoruz. Kayıp ruhlarımız ağlıyor, isimlendirmediğimiz duygular bizi boğuyor. "Çok parçalandım, parçalandıkça çoğaldım"... inanmazsak nasıl yaşarız ki? Yarın mı gelecek? Kim bilir!
Ama Şebnem'in şarkısı kulağımda çalıyorsa, güneş doğuyor demektir. Karanlıkta bir ışık yanıyor, belki de o umuttur. Görmeyi öğrenmek zor olabilir bazen ama inanmak için çabalamaya değer. Hayatın anlamını bulmak için.