26 yaşındayım. Bu yaşa kadar aydınlanmadığımı inkar ederdim. Ama artık bu gerçeği kabulleniyorum. 26 yaşında bunu kabul ettikten sonra fark ettiğim ilk şey, tahammülsüzlük ve tatminsizlik hissinin ortaya çıkması oldu. Tahammülsüzlük yeni arayışlara sebep oluyor ama tatmin olamıyorum, tahammül edemiyorum. Kısır döngüye giriyorum. İnsanlar, arkadaşlık, sosyal çevre, özel hayat, iş, para... Her anlamda olabilir. Bu kısır döngüyü kırmak önemli. Sonrasında gerçeklerle daha sağlam basan bir hayata adım atılır diye umuyorum. Tahminim 32-33 yaşlarında olacak. Umarım bu süreç sancılı olmaz.