Hieronymus

bullvar_katip · 27 Mayıs 2024

Hieronymus (veya Aziz Jerome; Latince: Eusebius Sophronius Hieronymus; Yunanca yk. 347 – 30 Eylül 420) rahip, İnanç Savunucusu, teolog ve tarihçi. Eusebius oğlu, Dalmaçya/Pannonia sınırı arasındaki Emona kalesine komşu bir kasaba olan, günümüzdeyse kuzeydoğu İtalya'da bulunan Stridon doğumlu. Opus Magnumu Vulgata: Kitab-ı Mukaddes'in Latince çevirisi. İnciller üzerine yorumları bulunur. Yazdığı eserlerin listesi oldukça kabarıktır. Aralık 384'te yaşamını yitiren Papa Damasus I'in öğrencisi olan Hieronymus, özellikle Roma gibi kozmopolit çevrelerde yaşayan üst tabakadan insanlara hitap eden ahlak öğretileriyle biliniyordu. Birçok durumda özellikle kadınların yaşamına eğilmişti. Kendini İsa'ya adamış olan kadınların nasıl yaşaması gerektiği üzerine mülahazalar sunmuştu. Odak noktasının kadınlar olmasının sebebi büyük ihtimalle zengin senatör ailelerine mensup tanınmış sofu kadınlarla arasındaki himaye ilişkileridir. Roma Katolik Kilisesi, Doğu Ortodoks Kilisesi, Lüteryan Kilisesi ve Anglikan Komünyonu tarafından "Aziz" ve "Kilise Babası" unvanlarını almıştır. Hieronymus 1298 yılında Papa Bonifacius VIII tarafından Kilise Doktoru ilan edilmiştir. Yaşamı [[Dosya

omenico_Ghirlandaio_-_St_Jerome_in_his_study.jpg|sol|küçükresim|Hieronymus, çalışırken (1480), Domenico Ghirlandaio.]] Yaklaşık 347 yılında Stridon'da dünyaya geldi. Kökenleri İlirya'dan gelmekteydi ve anadili İlirya lehçesiydi. Retorik ve felsefe eğitimi almak üzere arkadaşı Bonosus ile birlikte Roma'ya gittiği tarihlerde (yk. 360 - 368) henüz vaftiz olmamıştı. (Mezkur Bonosus'un, Hieronymus tarafından "Adriyatik'teki bir adada inzivaya çekildiği" bilgisi verilen dostu olma ihtimali vardır.) Gramerci Aelius Donatus tarafından eğitildi. Hieronymus orada Latince ve en azından bir miktar Yunanca öğrendi. Daha sonraları öğrenciyken öğrendiğini iddia edeceği Yunan edebiyatına ise büyük ihtimalle hakim değildi. Roma'da öğrenciyken diğer öğrencilerin bazı kaçamaklarına ve eşcinsel davranışlarına dahil oldu. Bunları öylesine yapmıştı fakat daha sonraları büyük bir suçlu psikolojisine girmişti. Vicdan azabını dindirmek adına pazar günleri şehit mezarlarını ve havarilerin yer altı mezarlarını ziyaret edecek, bu deneyim ona cehennemin korkutuculuğunu anımsatacaktı: Hieronymus cehennemdeki korkuyu tarif etmek için Vergilius'tan yaptığı bir alıntıyı kullanır: "Dört bir yana yayılıyor bu devâsa korku; bir dehşet, sessizce nefes alan ruhumun üstünde." Hieronymus, Hristiyanlığa dair konseptleri (mesela cehennem) ilkin klasik yazarları kullanarak betimledi. Cehennemi bu şekilde betimlemesi hem aldığı klasik eğitimi hem de bunlara dair uygulamalardan (örneğin Roma'daki oğlancılık) hissettiği derin utancı gösterir. Başlangıçta Hristiyanlığa karşı skeptik yaklaşsa da sonunda dine dönmüştür. Roma'da geçirdiği uzun yıllardan sonra Bonosus ile birlikte Trier'ye yerleşmek için Galya'ya gitti. Burada ilk teoloji eğitimini aldığı sanılır. Yine arkadaşı Tyrannius Rufinus için Aziz Hilary'nin Zebur üzerine yorumlarını kaleme aldığı ve De Synodis adlı ilmî eserini yazdığı yer de burasıdır. Bunu, Hristiyanlık dinine mensup birçok arkadaş edindiği Aquileia'da dostu Rufinus ile birlikte kaldığı aylar ve hatta belki yıllar takip eder. Bu isimlerden bazıları, 373 yılında Trakya'dan ve Anadolu'dan geçip Kuzey Suriye'ye gitmek amacıyla çıktığı yolda ona eşlik ettiler. En uzun kaldığı yer olan Antakya'da yoldaşlarından ikisi vefat etti, kendiyse birden fazla olmak üzere ağır hastalığa yakalandı. Bu hastalıkların birinde (yk. 373 - 374 kışında) gördüğü bir vizyonun etkisiyle seküler çalışmalarını bir kenara bırakıp kendini tamamen tanrıya adadı. Görüldüğü kadarıyla hatırı sayılır bir süre boyunca klasik eğitimden yüz çevirdi ve Laodikeialı Apollinaris'in etkisinde Kitab-ı Mukaddes çalışmalarına girişti. [[Dosya:Giovanni_Bellini_St_Jerome_Reading_in_the_Countryside.jpg|sağ|küçükresim|Aziz Jerome, kırsalda kitap okurken, Giovanni Bellini]] Günahlarının kefaretini ödeyebileceği çileci bir yaşamın arzusuyla dolmuştu. Bunun için bir süreliğine Antakya'nın güneydoğusunda, barındırdığı münzevilerin sayısından hareketle "Suriye Thebais'ı" adını alan Khalkis Çölüne gitti. Bu süre zarfında çalışmaya ve okumaya zaman bulduğu görülüyor. Burada bir mühtedînin (İhtida etmiş, sc. Yahudilikten Hristiyanlığa) rehberliğinde İbranice öğrenmeye başladı; Antakya'daki Hristiyan İsrailoğulları ile iletişimde olduğu görülüyor. Bu sıralarda kendisi için bir Yahudi İncili kopyaladı. Bunun fragmanları, müellifin notları arasında muhafaza edilmiştir ve bugün "Yahudilerin İncili" adıyla bilinen bu eser, Nazaraios'lar tarafından Matta İncilinin aslı olarak tanınır. Hieronymus elindeki Yahudi İncilinin bazı kısımlarını Yunancaya çevirmiştir. Antakya'ya döndüğü 378 veya 379 yılında, Psikopos Paulinus tarafından papaz ilan edildi. Açıkça gönülsüzdü ve bunu kabul için içinde bulunduğu çileci yaşama devam etme şartı koşmuştu. Kısa bir süre sonra Konstantinopolis'e geldi. Amacı, Nenizili Gregorios'tan Kitab-ı Mukaddes dersleri almaktı. Sonraki üç senesini (382 385) Roma'da, Papa I. Damasus'un ve önde gelen Hristiyanların sekreterliğini yaparak geçirmiş görünüyor. Esasında 382 yılında sinod (Kilise yönetimi) tarafından, Antakya'daki hizipçiliği sonlandırması için çağrılmıştı. O sırada Antakya patrikliği için birbirine rakip adaylar vardı. Hieronymus adaylardan birine destek çıktı ve daha fazla destek toplamak için Roma'ya döndü. Bu sırada da kendini papaya gösterdi ve papanın konseyinde önemli bir yer edindi. Roma'da birçok görevler aldı ve Yunanca el yazmalarından hareketle yazılmış olan Latince İncili revize etmeye girişti. İlahiler Kitabını kapsayan Mezmurlar Kitabı'yı güncelledi ve bunu yaparken Septuaginta'dan faydalandı. O yıllarda yaptığının farkında olmasa da, bugün Vulgata dediğimiz Latince İncil çevirisi yıllarını alacak ve müellifin en büyük eseri olacaktı (aşağıda bkz: Eserler - Çevriler). sol|küçükresim|Antonio da Fabriano II, Hieronymus'u çalışırken resmetmiş. Yazı gereçleri, rulolar ve el yazmaları, Hieronymus'un çalışma azmine tanıklık ediyor. (The Walters Sanat Müzesinden) Roma'dayken çevresinde birçok soylu ve eğitimli kadın vardı. Bunlar arasında soylu patricii ailelere mensup olanlar, örneğin dul Lea, Marcella ve Paula, bunların kızları Blaesilla ve Eustochium gibi kadınlar da bulunuyordu. Bu kadınların, Roma'daki şehvet düşkünlüğünden uzaklaşarak manastır yaşamına gittikçe artan bir şekilde ilgi duymaları sonucunda ve Hieronymus'un Roma'daki seküler ruhban sınıfına yönelttiği acımasız eleştiriler sonrasında Roma'daki ruhban sınıfı ve taraftarları arasında kendisine karşı bir düşmanlık oluşmaya başladı. Hamisi Damasus vefat ettikten (10 Aralık 384) kısa bir süre sonra Roma ruhban sınıfı, Hieronymus hakkında "dul Paula ile uygunsuz bir ilişki kurmak" suçlamasıyla dava açtı. Bunun sonucunda Roma'dan ayrılmak zorunda kaldı. Her şeye rağmen, yazdıkları, kutsal bakire olma yeminini tutmak iştiyakındaki kadınlar arasında büyük kıymet gördü. Mektupları çokça okundu ve Hristiyan imparatorluğun dört bir yanına yayıldı. Yazdıklarından anladığımız kadarıyla takipçileri yalnızca bu bakire kadınlar değildi. İlaveten, Blaesilla'nin hedonist yaşam tarzına getirdiği kınama ile onun çileci pratiklere uymasını sağladı. Gelgelelim bu durum onun sağlığını etkilediği gibi zaten zayıf olan fiziksel durumunu daha da zayıflaştırdı ve öyle ki Hieronymus'un talimatlarına uymaya başlamasının dördüncü ayında öldü. Böyle yaşam dolu bir kadının erken ölümüne yol açması, Blaesilla'nın yasını tutmaması için Paula'ya ısrar etmesi ve Paula'nın acısının abartı olduğu yönündeki söylenmeleri, onu kalpsiz biri gibi gösterdi ve Romalıların kendisine karşı olan görüşlerini iyice kutuplaştırarak, Hieronymus'u öfkenin hedefi haline getirdi. Ağustos 385'te Roma'dan ayrıldı ve Antakya'ya döndü. Kardeşi Paulinianus ve birkaç dostu da yanındaydı. Onlardan kısa bir süre sonra, kalan ömürlerini Kutsal Topraklarda yaşamak isteyen Paula ve Eustochium da onu takip etti. 385 kışında Hieronymus onlar için bir ruhanî rehber olmuştur. Antakya Psikoposu Paulinus'un katılımıyla, hacılar Kudüs, Beytüllahim ve Celile'nin kutsal mekanlarını ziyaret ettikten sonra çileci yaşamın ünlü simalarının yurdu olan Mısır'a gittiler. İskenderiye İlmihal okulunda, ilmihalci Kör Didymus'u dinledi. Onun peygamber Hoşea hakkında söylediklerini ve Aziz Antonius hakkındaki anılarını duydu. Ardından bir süre Nitria'da yaşadı. 388 yazının sonlarına doğru Filistin'e döndü. Geri kalan yaşamında, Beytüllahim civarında, İsa'nın doğduğu mağarada, birkaç dostunun refakatiyle yaşadı. Onlar ruhsal rehberlik yaptı. Roma Katolik Kilisesi, Doğu Ortodoks Kilisesi, Luther Kilisesi ve Anglikan Komünyonu tarafından "Aziz" ve "Kilise Babası" unvanlarını almıştır. Yortusu 30 Eylül'dedir. Çevirileri ve yorumları küçükresim|Niccolo Antonio Colantino eseri. Hieronymus'u bir aslanın patisinden diken çıkarırken resmetmiş. Paula tarafından geçimliği sağlanınca ve kitaplarının sayısı artınca aralıksız bir edebî üretim faaliyetine girişti. Ömrünün 34 yıllık bu dönemine en önemli eserlerini sığdırdı. Eski Ahit'in İbraniceden çevrilmiş versiyonu, dini üzerine en sağlam yorumları, Hristiyan yazarlar kataloğu ve Pelagiusçuluk karşıtı diyalogları bu dönemin ürünleridir. Bu edebî tekâmül rakipleri tarafından dahi takdir edilmiştir. Madalyonun diğer yüzüne baktığımızda ise yine en büyük polemiklerinin bu döneme rastladığı görülüyor. Daha sonraları Psikopos Kudüslü Ioannes II'nin ve eski dostu Rufinus'un aforoz edildiğini ilan eden Origenizm'e karşı tezlerini de kapsayan bu polemikler onu, kilise babaları arasında sivriltti. Pelagiusçuluk karşıtı söylemleri sonucunda bir grup ateşli partizan manastıra ait binaları bastı ve ateşe verdi, içeridekilere saldırıp bir diyakozu katlettiler. Hieronymus canını zor kurtararak civardaki bir kaleye sığındı (416). Hieronymus'un 30 Eylül 420'de Beytüllahim yakınlarında vefat ettiği kaydedilmiştir. Ölüm tarihini Aziz Prosper Aquitanus, Chroniconunda verir. Gömüldüğü yer Beytüllahim'dir. Söylenceye göre cesedi daha sonraları Roma'daki Santa Maria Maggiore bazilikasına taşınmıştır. Bununla beraber batıdaki bazı diğer bölgeler de bazı mukaddes emanetlerin kendilerinde bulunduğunu öne sürerler. Nepi'deki bir katedral onun başının kendilerinde bulunduğu iddiasındadır. Bir diğer söylenceye göre ise başı El Escorial'dedir. sol|küçükresim|St Jerome, Michelangelo Merisi da Caravaggio eseri. (1607) Aziz Ioannes Katedralinde (Valletta, Malta) resmedilmiş. [[Dosya:1520_Südniederländisch_Hl._Hieronymus_anagoria.JPG|sol|küçükresim|Saint Jerome, güney Hollandalı meçhul bir ressamın eseri. (1520) Hamburger Kunsthalle]] Hieronymus, alim olmanın akıcı bir Yunancayı şart koştuğu zamanlarda bu sıfata sahipti. Çeviri projesine başladığında bir miktar İbranice biliyordu. Yine de Yahudilerin kutsal kitap yorumlarını daha sıkı kavrayabilmek için Kudüs'e taşındı. Zengin bir Romalı aristokrat olan Paula, Beytüllahim'deki manastırda kalırken kendisini finanse etti ve Hieronymus çevirisini orada tamamladı. 382 yılında, Vetus Latina adıyla bilinen, Yeni Ahit'in Latince versiyonunu tashih ederek işe başladı. 390 yılı itibarıyla Yahudî Kitab-ı Mukaddes'ini orijinalinden çevirme işine geri döndü. Bu sırada İskenderiye'den gelen, Septuaginta kopyasının çevrilmiş kısımları da elindeydi. İnancına göre ana akım Rabbinik Yahudilik Septuaginta'yı geçerli bir Yahudî kutsal metni olarak görmüyordu. Bunun sebebi de onu Helenistik sapkınlıklarla bezeli yanlış bir çeviri olarak tahkik etmeleriydi. Eserini 405 yılında tamamladı. Hieronymus'un Vulgata'sından evvel tüm Latince Kitb-ı Mukaddes çevirileri İbranice metni değil, Septuaginta'yı kaynak alıyordu. Hieronymus'un Septuaginta yerine İbranice metni kaynak alması, içlerinde Septuaginta'yı tanrısal ilhamla bezeli olarak gören Aziz Augustinus'un da bulunduğu birçok diğer Hristiyanın tavsiyelerinin zıddı bir hareketti. Gelgelelim modern bilginler Hieronymus'un İbranice bilgisi üzerine ortaya bazı şüpheler dökmüşlerdir. Birçok modern alime göre Hieronymus'un kaynak aldığı metin İbranice Kitab-ı Mukaddes'ten ziyade Yunanca Hexapla'ydı. Sonraki on beş yılda, ölene kadar, Hieronymus kutsal kitap üzerine birçok yorum üretti. Şüpheli çeviriler yerine niçin orijinal Yahudî metnini kullandığını açıklamaya çalıştı. Onun patroloji yorumları Yahudî geleneğiyle örtüşüyordu. Philon ve İskenderiye Okulu'nun yaklaşımlarını takip ederek kendini alegorik ve mistik alt metinlere kaptırmıştı. Çağdaşlarının aksine Yahudî Kitab-ı Mukaddes'i "apocrypha" ile protokanonik kitaplar arasındaki Hebraica Veritasın farkını vurgulamıştır. Vulgata'sının girişinde Septuaginta'daki bazı bölümlerin orijinal İbranice metinde bulunmadığını göstererek onlara "gayrımeşru" muamelesi yapar (i.e. apocrypha); Barukh içinse Yeremya'ya Girişte bu bölümün Yahudîler arasında ne okunduğunu ne de tutulduğunu söyler ama onu açıkça gayrimeşru (apocrypha) olarak anmaz. Samuel ve Krallar Kitabınınönsözünde, genel olarak "Miğferli Önsöz" olarak bilinen şu bildiri bulunur:Hieronymus apocrypha hakkında ilkin şüpheci olsa da, sonraları bunları İlahî Yazın olarak gördüğü söylenir. Örneğin Eustochium'a yazdığı bir mektupta Sira'dan söz eder 13:2., başka yerlerde yine Barukh'a, Sosana'nın Hiyakesi'ne ve Bilgelik Kitabı'na ilahî yazın muamelesi yaptığı görülür. [[Dosya:Francisco_de_Zurbarán_023.jpg|küçükresim|Jerome in The Desert, dans eden kızlarla ilgili anılarının işkencesini çekmektedir, Francisco de Zurbarán. Roma.]] Hieronymus'un yorumları (En. Commentary) üç gruba ayrılabilir: Yunan öncüllerinden yaptığı çeviriler ve revizyonlar: Yeremya ve Hezekiel (müellifi Origenes, çevirisi yk. 380, Konstantinopolis) Kitaplarındaki 14 adet vaaz; İskenderiyeli Origen'in, Süleyman'ın Şarkısı eserindeki 2 vaaz (çev. yk. 383, Roma); Luka İncilindeki 39 vaaz (çev. yk. 389, Beytüllahim). Origen'in Yeşaya Kitabı'nda bulunan 9 vaaz. Bunların bazıları ona ait değildir ama kitapta geçer. Burada, Filistin topoğrafyası hakkında önemli bilgiler veren, ilaveli ve bazı yerleri çıkarılmış olan De Situ et Nominibus Locorum Hebraeorum adlı çeviri de atlanmamalı. (müellifi Eusebius, eserin orijinal adı Onomastikon) Aynı periyotta (yk. 390), Philon tarafından yazılmış ve Origenes tarafından genişletilmiş olan eski bir eserin üzerine inşa edilmiş Liber Interpretationis Nominum Hebraicorum adlı eser de mevcuttur. Eski Ahit üzerine özgün yorumları: Beytüllahim'e yerleşmeden önceki periyotta ve takip eden beş yıldaki bir takım küçük Eski Ahit çalışmaları: De seraphim, De Voce Osanna, De Tribus Quaestionibus Veteris Legis (Genellikle 18., 20. ve 36. mektuplarda bulunur); Quaestiones Hebraicae in Genesim; Commentarius in Ecclesiasten; Tractatus Septem in Psalmos 10–16 (kayıp); Explanationes in Michaeam, Sophoniam, Nahum, Habacuc, Aggaeum. 395 yılından sonra daha uzun ama daha düzensiz tarzda yorum kitapları kompoze etti: Önce Yunus ve Ovadyah üzerine (396), ardından Yeşaya üzerine (yk. 395 - 400), Zekeriya, Malakhi, Hoşea, Yoel, Amos üzerine (406'dan sonra), Daniel Kitabı üzerine (yk. 407), Hezekiel üzerine (410 - 415 arası) ve Yeremya üzerine (415'ten sonra, bitmemiş eser). Yeni Ahit yorum kitapları: Philemon, Pavlus'un Galatyalılara, Efeslilere ve Titus'a Mektupları (387 – 388 yıllarında aceleyle kompoze edilmiş); Matta (398 yılında, iki haftada dikte edilmiş); Markos, Luka'dan ve Ayetler Kitabından seçilmiş pasajlar, Yuhanna İnciline önsöz. Tarihî yazıları ve menakıbnameler küçükresim|Ortaçağ'da Hieronymus çoğu kez tarihî kimliğinden uzak biçimde, kardinal olarak betimlenmiştir. Hieronymus tarihçi olarak da tanınır. Bilinen en eski tarih eseri, yk. 380 yılında Konstantinopolis'te düzenlenmiş olan Chronicon yahut Temporum Liber adlı kroniğidir. Bu kronik, Eusebius'un kroniğinin ikinci bölümünü oluşturan kronolojik tabloların Latince çevirisidir. Ek olarak 325 - 379 arasını da içerir. Hieronymus'un bu çevirisi birçok alıntı veya sui generis hata barındırsa da, bu kronikler sonraki tarihçilerde annales yazma isteği uyandırması bakımından önemli bir üretimdir. (Prosper Aquitanus, Cassiodorus, Tunnunalı Victor, vs.) En önemli tarih eserlerinden biri de hem başlığını hem düzenlemesini Suetonius'tan ödünç aldığı De Viris Illustribus adlı eserdir. Beytüllahim'de, 392 yılında yazmılmıştır. 135 Hristiyan yazar üzerine yazılmış biyografik ve edebî notlardan müteşekkildir. Silsile Aziz Petrus'tan başlar, kendine kadar devam eder. İlk 78 yazar için kaynağı Eusebius'tur (Historia Ecclesiastica). İkinci bölümde Arnobius ve Lactantius ile başlar ve bu bölümde daha çok batılı yazarlardan aldığı bilgileri kullanır. Menakıbname sayılabilecek eserleri dört adettir: Vita Pauli Monachi:Antakya'daki ilk geçici ikameti sırasında (yk. 376) yazdığı, Mısır manastır geleneğinden türemiş olan efsanevî söylenceler. Vitae Patrum (Vita Pauli Primi Eremitae): Thebais'lı Aziz Pavlus'un biyografisi. Vita Malchi Monachi Captivi: Yk. 391 yılında yazılmış, büyük ihtimalle daha erken bir esere dayanan, ihtiyar çileci Suriyeli Malchus'un kendisine Khalkis Çölünde anlattıklarından türetilmiş söylenceler. Vita Hilarionis: Olasılıkla aynı tarihte yazılmıştır. Diğer ikisine göre daha güvenilir tarihî veriler sunar. Eserin bir kısmı Epiphanius'un biyografisine, bir kısmı sözlü geleneğe dayanır. Martyrologium Hieronymianum adlı eser sahtedir. Batılı bir rahip tarafından 6. veya 7. yüzyılda kompoze edilmiştir. Hieronymus'un Vita Malchisinin giriş bölümündeki, azizlerden ve Havariler Çağından bu yana gelen şehitlerden bahsetme niyetini yazıya döktüğü ifadesi taklit edilmiştir. Mektupları sol|küçükresim|Saint Jerome, Matthias Stom Hieronymus'un mektupları, konu çeşitlilikleri ve üslup kaliteleri bakımından, edebî mirasının önemli bir bölümünü oluşturur. İlim konularına dair problemleri tartışırtığı, vicdan meselelerine eğildiği, derdi olanlara teselli verdiği, dostlarına güzel sözler söylediği, çağının günahlarını ve bozulmalarını lanetlediği, ruhban sınıfı arasındaki cinsel sapkınlıkları eleştirdiği mektuplarında yalnızca kendi zihninin değil, çağının karakteristik özelliklerinin de canlı bir portresini sunar. Şahsî belgeleri ile kamuya açık yazdıkları arasında çok belirgin ayrımlar bulunmadığından, mektuplarında genel olarak yazdığı kişilerden başka insanlarla ilgili mahrem mesajları ve tezleri de mevcuttur. Roma'da, zengin aileler arasında geçirdiği zaman boyunca bekaret yemini etmiş kadınlardan ahlakla ve yaşam tarzıyla ilgili rehberlik talebi aldı. Bunun sonucunda yaşamının önemli bir kısmında bu kadınlara kaçınmaları gereken şeylerle ve yaşam tarzlarıyla ilgili konularda bilgiler verdi. Mektupların çoğu nasihat verici tondaydı.Ep. 14, Ad Heliodorum De Laude Vitae Solitariae; Ep. 22, Ad Eustochium De Custodia Virginitatis; Ep. 52, Ad Nepotianum De Vita Clericorum et Monachorum, çileci bakış açısıyla bezeli bir pastoral teolojinin özeti (i.e. epitom) gibilerdir; Ep. 53, Ad Paulinum De Studio Scripturarum; Ep. 57, aynı kişiye (Paula), De Institutione Monachi; Ep. 70, Ad Magnum De Scriptoribus Ecclesiasticis; ve Ep. 107, Ad Laetam De Institutione Filiae. Dardanus'a Mektup (Ep. 129)Musa'ya Vadedilmiş Toprakları Numaralar Kitabından şöyle tahayyül edebilirsin (bl. 34): Ölü Deniz ile Kadeş [Doğusunda Aravah bölgesi bulunur] arasında, Ariş şehri yakınlarında denize dökülen Nil Nehri'ne kadar uzanan Sina Çölü'yle güneyden; Filistin, Fenike, Coile-Syria ve Kilikya kıyıları boyunca uzanan denizle batıdan; Toros Dağları'nın ve Zepyrium'un (Mersin) oluşturduğu, Hama'ya uzanan bir çemberle kuzeyden; Hippos şehri ve Kinneret Nehri'yle (Şimdiki adı Tiberias), sonrasında Ölü Deniz'e dökülen Ürdün Nehri ile doğudan çevrelenir. Teolojik yazıları sağ|küçükresim| Francesco St Jerome - Jacopo Palma il Giovane Hieronymus'un dogma alanındaki tüm üretimlerinin doğasında üç aşağı beş yukarı şiddetli bir polemik unsuru vardır ve bu polemikler genelde Ortodoks inancına mensup eleştiricilere yönlendirilir. Kör Didymus'un Kutsal Ruh üzerine yazdığı ilmî eserin Latince çevirisi dahi (bş. 384, Roma; bt. Beytüllahim) Aryanistlere ve Pneumatomakhoi'lara karşı apolojik bir temayül gösterir. Rufinus tarafından yapılan hatalı çevirinin yerini alması amacıyla yaptığı çeviride de [Origenes'in De Principiis (yk. 399) adlı eserinin çevirisi] bu durum mevcuttur. Yaşamının her dönemi katı tartışmacı yazılarla doludur. Antakya ve Konstantinopolis'teki geçici ikametleri sırasında Aryanist çekişmeyle ve özellikle Antakyalı Meletius ve Lucifer Calaritanus etrafında şekillenen hizipçilikle meşgul oldu. Papa Damasus'a yazdığı iki mektupta (Ep. 15 ve 16) Antakya'daki her iki partinin de (Meletius'çular ve Paulinus'çular) davranışlarından şikayet eder, iki hizbin de kendisini ousia ve hypostasis kavramlarının Teslis'e nasıl tatbik edileceğine dair aralarında süregelen münakaşanın içine çekmeye çalıştığını bildirir. Yine bu sıralarda yahut biraz sonra (379) Liber Contra Luciferianos adlı kitabını yazdı. Bu eserde diyalog formunu kullanarak Lucifer Calaritanus taraftarlarının öğretilerini eleştirdi. Roma'da (yk. 383) Helvidius'un öğretilerine ateşli bir cevap, Meryem'in ebedî bakireliği doktrini ve bekarlığın evli olmaya üstünlüğü üzerine de savunma niteliğinde bir eser yazdı. 392 yılında, Iovinianus ile karşı karşıya geldi. Adversus Jovinianum adlı eserini yazdı. Bir kez daha, 406 yılında Katolik Kilisesi'nin takva anlayışını ve kendi çileci ahlakını Galyalı presbyteros Vigilantius'a karşı müdafaa etti. Vigilantius şehitler kültüne ve kutsal emanetlere, fakirlik andına ve rahiplerin bakir kalmasına muhalifti. Bu sıralarda Kudüslü Ioannes II ve Rufinus'un, Origenes'in ortodoksluğu ile ilgili tartışması baş gösterdi. Hieronymus'un en ateşli ve kapsamlı eserleri de bu döneme aittir: Contra Joannem Hierosolymitanum (398 veya 399); Apologiae Contra Rufinum (402); Liber Tertius Seuten Ultima Responsio Adversus Scrpita Rufini; ve son olarak Dialogus Contra Pelagianos (415). Hristiyanlığın ilerleyen dönemlerindeki tepkiler [[Dosya:Lorenzo_Lotto_-_The_Virgin_and_Child_with_Saints_Jerome_and_Nicholas_of_Tolentino_-_Google_Art_Project.jpg|küçükresim|The Virgin and Child with Saints Jerome and Nicholas of Tolentino, Lorenzo Lotto ]] Hieronymus, Antik Latin Hristiyanlığı devrindeki en verimli yazarlardan biridir (Aziz Augustinus'tan sonra). Roma Katolik Kilisesince çevirmenlerin, kütüphanecilerin ve ansiklopedistlerin koruyucu azizi olarak tanınır. Mühtedî bir (yani Yahudilikten) İbranî ile çalışarak İbranice öğrenmiş ve o dönem için alışılmadık bir şekilde Eski Ahit çevirisinde Septuaginta'yı değil Tanakh'ı temel almıştır. Geleneksel görüşe göre kendisi bu bilgiyi Vulgata adını alan çevirisini yapmak için kullanmış ve yavaş yavaş da olsa en sonunda bu çeviri Katolik Kilisesi tarafından kabul edilmiştir. Hristiyanlık içindeki İbranice çalışmalarının ortaya çıkmasında rol oynamıştır. Çileci ideale, soyut spekülasyonlardan daha çok ilgi göstermiştir. Martin Luther'in kendisini oldukça ciddi biçimde eleştirmesinin sebebi de bu katı çileciliğidir. Esasen Protestan okurlar kendisinin yazılarını otorite olarak almazlar. Mezkur eleştirilere rağmen Hieronymus'un batılı Kilise Babaları arasında önemli bir yeri vardır. Bu yeri, hiçbir şey için değilse, Vulgata'nın sonraki süreçte skolastik ve teolojik gelişime verdiği katkıdan dolayı elde etmiştir.[[Dosya:Saint_Jerome_(_Hieronymus_).JPG|küçükresim|Hieronymus Heykeli – Beytüllahim, Filistin Egemenlik Bölgesi, Batı Şeria]] küçükresim|St. Jerome, 16. yy.,isimsiz artist Sanatta yeri [[Dosya:Workshop_of_Pieter_Coecke_van_Aelst,_the_elder_-_Saint_Jerome_in_His_Study_-_Walters_37256.jpg|küçükresim|Hieronymus çalışırken, Pieter Coecke van Aelst, The Walters Art Museum.]] Sanatta genellikle Kilise'nin dört Latin öğretmeninden biri olarak Augustinus, Ambrosius ve Papa I. Gregorius ile beraber; ve yine Roma ruhbanlarının önemli isimlerinden biri olarak, sıklıkla anakronik biçimde bir kardinal kılığında resmedilir. Eşya olarak bir haç, kafatası ve İncil'le birlikte yarı örtünmüş bir ankorit olarak çizildiğinde dahi, bir kural nevinden, kardinalliğini belli edecek bir kırmızı şapka yahut başka bir gösterge mutlaka resmin bir yerinde bulunur. Hieronymus'un yaşadığı dönemde kardinallik diye bir mevki bulunmuyordu. Bununla beraber, Rönesans ve Barok dönemlerinden itibaren, papanın yanında sekreter olarak bir kardinalin bulunması yaygın bir uygulama halini aldı ve Hieronymus'un Damasus'un yanındaki konumu düşünüldüğünde bu tarz bir tasvir de anlaşılır olmaktaydı. Menkıbelerde geçen bir inanışa göre Hieronymus vahşi doğadaki bir aslanı, patisini tedavi ederek evcilleştirmiştir. Bu inanıştan hareketle bazen bir aslanla beraber çizildiği de olur. Bu menkıbenin kaynağı büyük ihtimalle 2. yy'a tarihlenen bir Roma hikâyesidir veya Aziz Gerasimus'un kahramanlıklarının Aziz Hieronymus ile (Lat. Hieronymus veya Geronimus) karıştırılmasıdır. Hieronymus menkıbeleri onun uzun yıllar Suriye çöllerinde kaldığından bahseder ve artistler bundan hareketle onu genellikle "vahşi doğada" çizerler. Bu "vahşi doğa" ise batılı ressamların elinde "odun" yahut "orman" şeklini alabilmektedir. Bazense bilgeliğin ve ilmin sembolü olan baykuş ile birlikte çizildiği olur. Yazı malzemeleri ve Kıyamet Sûru da Hieronymus ikonografileri arasındadır. Çeşitli Apaçilerin dinî ve askerî liderlerinden Geronimo, eskiden yalnızca "Goyahkla" (Esneyen) adıyla bilinirdi. "Daha sonraları Geronimo (Hieronymus'un İspanyolcası) diye anılmaya başladı. Sebebiyse çıldırmış bir şekilde Aziz Hieronymus'u yardıma çağıran Meksikalı askerlerle savaşma şekliydi. Bu ismi severek kabullendi." Hieronymus, Mütercim Tercümanlar Onur Listesi'ne [Translator Interpreter Hall of Fame (TIHOF)] adı yazılan ilk isimdir. Kaynakça Bibliografya J.N.D. Kelly, "Jerome: His Life, Writings, and Controversies" (Peabody, MA 1998) S. Rebenich, "Jerome" (London and New York, 2002) "Biblia Sacra Vulgata", Stuttgart, 1994. ISBN 3-438-05303-9 Schaff-Herzog Encyclopedia of Religion. Konuyla ilgili yayınlar Saint Jerome, Three biographies: Malchus, St. Hilarion and Paulus the First Hermit Authored by Saint Jerome, London, 2012. limovia.net. ISBN 978-1-78336-016-1 Dış bağlantılar Hieronymus, Mektuplar, veri kümesi – biçimlendirilmiş veri, yollayıcı, alıcı ve mektup türü sınıflandırmalarıyla St. Jerome (pdf) Fr. Alban Butler'ın Azizlerin Yaşamları serisinden The Life of St. Jerome, Priest, Confessor and Doctor of the Church Jewish Encyclopedia: Jerome St. Jerome – Catholic Online St Jerome (Hieronymus) of Stridonium Orthodox synaxarion earlyfathers.com/jerome/ Early Church Fathers. Jerome: Great Translator (link cybersquatted as of Mar. 17, 2013) Sanatta Hieronymus'un yeri hakkında ileri okumalar St. Jerome, Doctor of the Church, Christian Iconography web sitesi Here Followeth the Life of Jerome, Caxton çevirisi Works of Saint Jerome, Somni Beati Hyeronimi Epistolarum liber, dijitalize edilmiş codex (1464) Epistole de santo Geronimo traducte di latino, dijitalize edilmiş codex (1475–1490) Hieronymi in Danielem, dijitalize edilmiş codex (1490) Sancti Hieronymi ad Pammachium in duodecim prophetas, dijitalize edilmiş codex (1470–1480) Colonnade Heykeli, St Peter's Square Latince metinler Hieronymus'un tüm eserlerinin modern edisyonlarıyla birlikte kronolojik listesi Opera Omnia (Tüm Eserleri), Migne Edisyonu (Patrologia Latina, 1844 - 1855), analitik fihristlerle birlikte neredeyse eksiksiz, tam edisyon Faksimiller Migne cilt 23 bölüm 1 (1883 edisyon) Migne cilt 23 bölüm 2 (1883 edisyon) Migne cilt 24 (1845 edisyon) Migne cilt 25 bölüm 1 (1884 edisyon) Migne cilt 25 bölüm 2 (1884 edisyon) Migne cilt 28 (1890 edisyon) Migne cilt 30 (1865 edisyon) Kategori:347 doğumlular Kategori:420 yılında ölenler Kategori:4. yüzyılda Hristiyan ilahiyatçılar Kategori:4. yüzyıl Romalıları Kategori:5. yüzyıl Romalıları Kategori:Hristiyan apolojistler Kategori:Kronologlar Kategori:Kilise Babaları Kategori:İliryalılar Kategori:Kilise Doktoru Kategori:Hristiyan aziz ve azizeleri Kategori:Katolik aziz ve azizeleri Kategori:Bizanslı aziz ve azizeler Kategori:4. yüzyıl Hristiyan aziz ve azizeleri Kategori:5. yüzyıl Hristiyan aziz ve azizeleri Kategori:Roma döneminde aziz ve azizeleri Kategori

oğu Ortodoks aziz ve azizeler

Ara

Ara

Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi

Hieronymus

bullvar_katip

Administrator

Benzer konular

Tema özelleştirme sistemi

Tam ekran yada dar ekran

Izgara yada normal mod

Forum arkaplan resimleri

Sidebar blogunu kapat/aç

Yapışkan sidebar kapat/aç

Radius aç/kapat

Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi