Hüsn-i tahallûs, bir Divan edebiyatı terimi. Divan edebiyatında şairlerin genelde mahlasları vardır. Şairler zaman zaman bu mahlasları kaleme aldıkları eserlerin içinde de bir sözcük olarak kullanırlar. Şair, bazen mahlası anlamı itibarıyla bazense isim olarak kullanır. Şairin, aynı anda, mahlası hem isim mahiyetinde hem de anlamı için kullandığı duruma hüsn-i tahallûs denir. Hüsn-i tahallusun en bilinen örneklerinden biri ünlü divan şairi Bâki'nin şu mısrasıdır: "Bâki kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş." 'Bu kubbede ebedî kalan bir hoş ses imiş.' Bu mısrada, "Bâki" sözcüğü hem şairin mahlası(dır ve isim olarak kullanılmıştır) hem de anlamı olan "ebedî, sonsuz"a da vurgu yapılmış, anlamı da kastedilmiştir. Kategori
ivan edebiyatı terimleri
ivan edebiyatı terimleri