II. Pietro Candiano

[bullvar_katip]

II. Pietro Candiano (d. yak. 872 Venedik - ö. 939, Venedik). 932 – 939 döneminde Venedik Cumhuriyeti'ne "Doçe" unvanı ile devlet başkanlığı yapan 13'uncu dükdür. Doçe II. Orso Partıcipazio'nun yaklaşık 931'de Ammiana bulunan Santi Felice e Fortunato manastırına keşiş olup inzivaya çekilmesinden sonra düklük tahtına çıktı. Takriben 9 yıl süren Venedik Cumhuriyeti "Doçe"'lik saltanatından sonra 939'de yak. 67 yaşında Venedik'te öldü. Hayatı II. Pietro Candiano yaklaşık 972'de Venedik'te I. Pietro Candiano'nun oğlu olarak doğdu. Asil bir ailedendi. Babası I. Pietro Candiano 887 de Venedik Düklüğü yapmıştı. 912'de Doçe olan II. Orso Participazio yaklaşık 931'de Ammiana bulunan Santi Felice e Fortunato manastırına keşiş olup inzivaya çekildi. Orso Participazio'nın manastıra kapanıp istifa etmesinin tümüyle gönüllü olmadığı imkân dahilindedir. Participazio'nun dış politika hedefi ve stratejisi komşularla iyi geçinip onların bağımsız olarak karar almalarını teşvik etmek ve onların işlerine karışmama idi. Bu strateji ve politik hedef Venedik ilerigelenlerinden büyük bir kısmı (özellikle tüccarlar ve serveti ticarete bağlı olanlar) tarafından kabul edilmemekte idi. Participazio'dan sonra Doçe yapılan II. Pietro Candiano'un Kuzey Adriyatik Denizi bölgesinde Venedik'in hegemonik idaresini kurmak hedefi Partıcipazio'nun dış politika hedefiyle onların işlerine karışmama stratejisinden tümüyle aksi ve değişik yönde olmuştu. Bu strateji ve hedef değişimi için Participazio'nun gönüllü olmadan doçelikten ayrıldığı bazı tarihçiler tarafından kabul edilmektedir. 932'de doçe olan II. Pietro Candiano Venedik Düklüğü'nün İtalya anakarası, Terrafirma, üzerinde genişleme siyasetini uygulamaya koyuldu. Venedik Düklüğü'nün egemenlik gücünü doğuya doğru İstriya yarımadasına ve güneye doğru Commachio ve Ravenna'ya doğru genilestmek için çaba verdi. II. Pietro Candiano doçelik döneminin hemen başında Adriyatik Denizi'nin doğusunda bulunan Istriya sorununa eğilmesi gerekti. Istriya Venedik için politik ve stratejik olarak gayet önemli bir mevkide idi. Venedik Orta Avrupa ile doğu Akdeniz bölgesi arasındaki ticaret bağlantıları için bir transit merkezi olmak stratejisini gütmekte idi. Bu durum Charlemange'in ölümünden sonra kurduğu krallığın bölünmesi ile orta bölümü olan Lotharia hükümdarlarının İtalya Kralı olmaları ve bu kralların ülkede "Pactum Lotharii (Lotharia Barışı)" uygulamak için Venedik şehrinin eskiden kazanmış olduğu özel haklarını ve imtiyazlarını yenilemeleri ile ortaya çıkmıştı. Bundan sonra bir dönem İstriya'nın tüm ürettiği ve tükettiği ticaret malları için (ve Germenik ve İslav şehir ve grupların Istriya'ya gönderip ve oradan aldıkları ticari malları için) Venedik şehri merkezsel hub" niteliğini almıştı ve İstriya'nın bütün ticari ihraç malları Venedik'ten gönderilmeye ve tüm ticari ithal malları Venedik'e gelmeye başlamıştı. İstriya yarımadası kıyılarında bulunan liman şehrinin çoğunluğu da Venedik'e benzer ticaret transit merkezi olmak için uygundu. II. Pietro Candiano bunun gerçekleşmesini önlemek için politikalar uygulamaya başladı. Eldeki belgelere göre İstriya'da bulunan sahil liman şehirlerine serbest ticaret edebilmeleri için Venedik'ten izin alma şartı uygulanmaktaydı. Bu serbest ticaret izni için bu şehirlerin Venedik'e her yıl "100 amfora şarap" tazminat vermesi gerekmekteydi. Bu yıllık tazminat Venedik donanmasının Istriya kıyılarını kontrol edebilecek kadar güçlü olmasına bağlı idi ve II. Pietro Candiano'nun donanmasının bu güce haiz olduğu ispatlıdır. II. Pietro Candiano'nun doçeliğinin başlamasından önceki Doçe II. Orso Partıcipazio'nun doçelik döneminin son yıllarında İstriya'da bulunan Koper Dükü ve Friuli Markizi Vintero Venedik'e yıllık tazminatı vermeyeceğini bildirmiş ve Venedikli tüccarları ticari faaliyetlerini kontrol etmeye, tüccarlara vergi uygulamaya, vergiyi vermeyenlerin mallarına el koymaya; gemilerindeki mallarını gasp etmeye başlamıştı. İstriya yarımadasında, özellikle Pula'da bulunan Venedik kamu mallarına da el konulmuştu. II. Pietro Candiano Venedik Doçeliğine başlar başlamaz buna karşıt olarak Koper liman-şehrine gayet sıkı denizden donanma ile blokaj uygulamaya başladı. Bazı tarihçiler bunun tarihte uygulanan ilk denizden blokaj olduğunu bildirmektedirler. Bazı tarihçiler II. Pietro'nun Venedik donanması ile Koper'e şahsen gittiğini de bildirmektedirler. Sonunda Venedik ile Koper arasındaki bu anlaşmazlık Grado Patriği'nin aracılık yapması ile genellikle Venedik lehine çözümlenmiştir. Günümüze kadar gelen, her iki tarafın da imzaladığı 14 Ocak 932 tarihli bir "permissio (izin)" belgesine göre İstriyalılar Venedikli tüccarlara karşı kanunsuz müdahalelerden kaçınacaklar; Venedik'in İstiryalılara sağladıkları askeri savunma ve verdikleri ticari imtiyazlara karşıt olarak İstriya ve Koper eskisi gibi her yıl 100 amfor şarabı Venedik'e gönderecekti. 12 Mart 933'de ise Vintero Venedik ana adası Rialto'ya şahsen, Pula Piskoposu ve Pula, Koper, Trieste, Muggia, Piran, Novigrad, Çaörle şehirleri temsilcileri ile gidip bu heyet Venedikle İstriya liman-şehirleri arasında ilişkilerin "secundum sententiam paçtı (anlaşma saratlarına uygun olarak" normalleşmesi için yeni bir "permisio" belgesi imzalamışlardır. II. Pietro Dalmaçya'da korsanlik yapan doğu islav asıllı Narentinlere karşı da başarılı savaş yapmıştır. Comachio şehri Venedik'in güneyinde Ferrara ile Po Nehri'nin ağzı arasında bu nehrin getirdiği alüvyon topraklar üzerinde kurulmuş (Venedik şehrine benzer şekilde ve "Küçük Venedik" olarak da anılan) adacıklar ve kanallardan oluşan küçük bir şehirdi. Bizans Ravenna Ekşarjliği, Lombardlar ve Şarlman ve ondan sonraki Lothariyen İtalya krallığına bağlanmıştı. Venedik Dükalığı'nın Kuzey Adriyatik Denizi üzerindeki hegamaonisini tehdit edebilecek bir mevkide kurulmuştu. Bunun için 854 ve 866 yıllarında Venedik'in tuz üretimi ve ticaretini tehdit ettiği nedeniyle Venedik tarafından saldırılara uğramıştı. Venedik Düklüğü'nün egemenlik gücünü güneye doğru geliştirmek politikasını güden II. Pietro Candiano 932de çok küçük bir diplomatik çatışmayı bahane ederek Venedik'e komşu olan ve bu nedenle bir rakip olması mümkün olan Comachio şehrini yaktırıp şehri tümüyle tahrip ettirdi. II. Pietro Candiano 939'da Venedik'te vefat eti. Oğlu olan III. Pietro Candiano da babasının ölümünden 3 yıl sonra 842'de Venedik doçesi seçildi. Ayrıca bakınız Venedik Cumhuriyeti Venedik doçeleri listesi Kaynakça Bu madde kısmen İtalyanca Wikipedia "Pietro_II_Candiano" maddesi kaynaklıdır: Dış kaynaklar Norwich, John Julius (1999) A History of Venice. New York: Vintage Books, ISBN 0-679-72197-5 da Mosto, Andrea (1983), Dogi di Venezia nella vita pubblica e privata. Floransa:A. Martello (İtalyanca) Dumler, Helmut (2001), Venedig und die Dogen. Düsseldorf:Artemis & Winkler ISBN 978-3538071162 (Almanca) Dış bağlantılar Bertolini, Margherita Guiliana (1974) "Candiano, Pietro" maddesi, Dizionario Biografico degli Italiani Cilt:17 Yayıncı:Treccani la Cultura Italiana, Online: Kategori:872 doğumlular Kategori:939 yılında ölenler Kategori:10. yüzyılda Venedik doçeleri Kategori:10. yüzyılda İtalyanlar Kategori:Venedik Cumhuriyeti askerî tarihi