İkinci Yeni sonrası toplumcu şiir

[bullvar_katip]

İkinci Yeni sonrası toplumcu şiir, Cumhuriyet dönemi Türk edebiyatında 1960-1980 yılları arasındaki şiir eğilimidir. 1961 Anayasası ile, daha önce yasaklı olan Nazım Hikmet'in eserleri tekrar yayınlanmaya başladı, bu dönemde siyasal ve sosyal alandaki dergi ve gazete gibi türler daha yoğun ilgi görmüştür. Siyasal ve sosyal ortamdaki bu değişimler sonrası ortaya çıkan ve kendilerini toplumcu olarak değerlendiren şairlerin oluşturduğu şiir eğilimi, Türk edebiyatında "İkinci Yeni sonrası toplumcu şiir" olarak değerlendirilmiştir. Bu dönem şairleri, eserlerini Halkın Dostları, Yeni Gerçek, And ve Militan gibi dergiler etrafında vermiştir. Ataol Behramoğlu, İsmet Özel, Süreyya Berfe ve Özkan Mert, 1969'da Ant dergisinde "Toplumcu Genç Şairler Savaş Açıyor" başlıklı yazılarıyla İkinci Yeni şiir anlayışına karşı olduklarını belirtmişlerdir. Genel özellikleri Dönem şairleri konu olarak: umut, yaşama sevinci, isyan, devrim ve direnme gibi konuları seçmiştir. Şairler genellikle Marksist dünya görüşünü benimsemişler ve eserlerini bu doğrultuda vermişlerdir. Ayrıca bu dönem şairleri, halk ve işçi sınıfı, kadın ve kadın hakları ile kentleşme sorunları gibi çeşitli konulara şiirlerinde yer vermişlerdir. Şairler kendilerini toplumun sözcüsü olarak tanımlamışlardır. İkinci Yeni doğrultusunda eserler veren şairlerde "kapalı bir anlatım" görülürken, İkinci Yeni Sonrası Toplumcu şiir hareketini bağlı şairlerde ise "açık bir anlatım" görülür. Bu anlayıştaki şairler biçimden çok içeriğe önem vermişlerdir. Daha etkili bir dil kullanabilmek için ise sloganlardan yararlanmışlardır. Bu anlayışa bağlı şairler: İsmet Özel, Ataol Behramoğlu, Süreyya Berfe, Nihat Behram, Refik Durbaş ve Ahmet Oktay'dır. Kaynakça Kategori:Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı Kategori:1960'larda Türkiye