ilk girişimcilik tecrübeleri

[bariskocbjhi]

Üniversite 3. sınıftayım sanırım. Arkadaşlarım sürekli bir falcıdan bahsediyor. Yok köydeki gömünün yerini söylemiş, yok annesinin kızlık soyadını bilmiş falan. Çığ etkisiyle öğrenciler arasında bu kadının adının yayılmasını izledim. Sonra fıtı fıtı herkesin fal baktırmaya gidişine şahit oldum. İnsanların aptallıklarının sınırının olmayışına bir kez daha hayret ettim. Yanlış hatırlamıyorsam asgari ücret 1300 tl civarıyken kahveyi 40 liraya tarota 80 liraya bakıyordu kadın ve gerçekten dükkanın önünde sıra vardı. Günlerden bir gün gece yarısına yakın, dükkanın boş olduğu bir zamanda gidip tanıştım kadınla. Onun da kanı bana kaynadı sanıyorum ki birkaç saatlik sohbetin ardından ben senin yanında staj yapmak istiyorum diye konuya girebildim. "Saçmalama" falan diyip geçiştirmeye çalıştı. Biraz ısrar, birkaç gün üst üste sohbet muhabbet, iki üç tane de Carlsberg derken falcı kadın staj teklifimi kabul etti. Ben falcının yanında staj yapmaya başladım. Önce okula, ordan işe, ordan kadının yanına staja gittim altı ay boyunca ve "profesyonel" düzeyde fal bakmayı öğrendim. Kapıdan içeri giren müşterinin kıyafetine bakarak aşağı yukarı ne baktırmak için girmiş anlama dersi, lafa x şeklinde başlayan müşterinin tarota mı kahveye mi yatkın olduğunu ayırt etme dersi, fal bakarken tarih gün ay yıl nasıl sallanır labı gibi fal101 eğitimlerimi hap misali yuttuktan sonra, ne derlerdi ezoterik dilde, "el aldım". Sonra instagram'da bir fal sayfası açtım. Ekşi sözlükten de sürekli fal bakılır ilanı yayınladım. Twitter'da bir fal sayfası açtım, facebook'ta fal ilanları açtım derken bi baktım ben asgari ücretin dört beş katını falan kazanıyorum öğrenci halimle. Benim hocam 40 liraya kahve falı bakarken ben 250 liranın altına tarotta üç kart açılımı bile yapmıyordum. Çılgın fiyatlar istememe rağmen kimse çok pahalı ya bu demiyordu. Ve herkes birşeyler bildiğimi iddia ediyordu (bkz: soğuk okuma). Havadan gelen paranın verdiği yetkiye dayanarak kendimi o kadar kaptırdım ki, kolyeler, bilezikler, firavun gibi çektiğim eyeliner'ım, bohem kıyafetlerim, yani al beni witcher dizisine koy, gram sırıtmam. Ama yani kimlere kimlere fal bakmadım ki gerçekten, yönetmenler, cerrahlar, avukatlar. Asla fakirlere fal bakmıyordum. Aylık geliri de birkaç asgarinin altında olan zaten bana gelmiyor. Premium falcılık yapıyorum. Düşün öyle bir pazarlama. Falcı stilimi beslemek için küpe-kolye almaya çıktığım bir gün, vintage takıların satıldığı bir yerde, renk değiştiren epoksi yüzükler satan bir abla gördüm. Abla yüzükleri 15 liraya satıyordu. Yüzükler o kadar hoşuma gitti ki birkaç tane alıp arkadaşlarıma hediye ettim. Sonra arkadaşlarımın arkadaşları bana yüzükleri nerden aldığımı sormaya başlayınca arz talep dengesindeki talep benim gözümde kendiliğinden oluşmuş oldu. İş arzı yaratmaya kaldı. Hemen yüzükçü abla ile konuşup toplu satışta kaça bırakırsın pazarlıklarına girdim. Yüzükleri aldım, tanesi 50 kuruşa yüzük kutuları aldım, yüzüklerin üzerindeki taşları söküp lehimleyerek kolye yaptım. Kolye-yüzük seti şeklinde versiyonlar hazırladım. Farklı kolye uçları ile yüzük taşlarını birleştirip yeni tasarımlarla ürün sayısını bayağı artırdım. En sonunda da fotoğraf çekimlerini tamamlayıp sosyal medya hesaplarımda ürünlerin satışına başladım. Abla 15 liraya satıyordu ya, ben bu ufak dokunuşlardan sonra tanesini 250-300 civarına sattım. Hatta ilk yüz satışımı iki hafta içinde yaptım. Çok mutlu olduğumu hatırlıyorum. Her şey çok güzel ilerliyordu, ürünler gayet iyi satıyor bir yandan da fal bakıyorum derken birkaç sefer daha 100'erli - 200'erli satış yapınca çok gaza geldim. Gittim fal bakarak kazandığım ve biriktirdiğim tüm parayla ablanın elindeki bütün yüzükleri tek seferde aldım. Sonra ne oldu biliyor musunuz? Bir tane bile yüzük satamadım. Satışlar keskin bir şekilde durdu yani ne olduysa evren benim mute tuşuma bastı ve kimseye 1 tane bile satış yapamadım. Bakın bir tane bile diyorum. Buna ne denir biliyor musunuz? İlahi adalet. Şaka şaka piyasanın doygunluğa ulaşması. Takipçi kitlem sürekli yüzükleri paylaşıyorum diye sıkıldı, arkadaş çevreme zaten birer tane satmışım ürün süreklilik gerektiren bir ürün olmadığı için kimse ikinci ürünü almadı. Toptan satış kanallarımı zaten bir kere kullandığım için tekrar tekrar kullanamadım. O zamanlar ulaşabildiğim imkanların hepsini tüketmiştim ve yüzlerce yüzük elimde kaldı. Bu olaydan kâr ederek çıkan tek kişi o yüzükçü abla oldu. O yüzlerce salak yüzük bende yıllarca süründü, adet satmaya çalıştım olmadı, toplu satmaya çalıştım olmadı. Olmayacağı varmış ya olmadı da olmadı yani. Ama o yüzüklerden öğrendiğim şey asla elimdeki tüm parayı havai bir girişim için harcamamam gerektiği oldu. Cebindeki 1 lira, daldaki 10 liradan iyidir. Bu olaydan sonra girdiğim her ufak tefek ticaret işinde bu kuralı gözettim. Tamam hiçbir zaman milyonlar yatırım yapmadım bir işe, elimde hiç inanılmaz yüksek miktarlar dönmedi ama olsun. Ben bu küçük ticaret işlerini hep çok sevdim. Falcılık kariyerime gelince mezun olduktan sonra yani artık resmi bir sağlık personeli sıfatı kazanınca falcı şeklinde anılmak hoşuma gitmediği için fal bakmayı tamamen bıraktım. Zaten ayıp bişey. Yalan söylüyorsun insanlar da yalan söylemen için sana para veriyor. Çocuktum, benim param yoktu, parası olan insanlar da salaktı end of the story. Keşke yapmasaydım. Ama öğrencilik biraz da falcılık stajıdır bence. Yine ezoterik dilde söylemem gerekirse"korkutuyorlar ablacım ya o yüzden artık bakmıyorum maalesef" bitti.