Eve getirdiğiniz çiçek, bütün çabanıza rağmen solmaya başlarsa, iyi bakamıyor muyum? Toprağını sevmedi mi? Fazla mı / az mı suladım? Yeterince ışık almadı mı? Güneş mi fazla geldi? Gübre mi koymalıydım? Hiçbiriniz çıkıp da çiçeği suçlamazsınız, değil mi? Çiçeği suçlamak aklınıza bile gelmez. Çünkü onu hayat bulduğu yerden alıp eve getiren sizsiniz. Siz ona bakmaya talip olana kadar, o yerinde iyi ve sağlıklıydı. Her çiçek, her toprakta, her ortamda yetişmez. O yüzden, insanın evi, çiçek açabildiği, yeşerdiği yerdir bana kalırsa. Bu yer bazen bir şehirdir, bazen de sevilenin kalbidir.