İstanbul'a Yeni Başlayan İzmirli Arkadaşlara Tavsiyeler

[melispolatqge]

İş için birkaç gündür İstanbul'dayım ve kendi başıma yaşamaya çalışırken birçok zorlukla karşılaşıyorum. Yardım elini uzatan kimse olmadı, ancak ben sonraki gelenlere yardımcı olmayı istiyorum. İstanbul siluetine, Boğaziçi Köprüsü'ne, tramvaya benzer unsurlara ağzınız açık bakmamalısınız, çünkü İstanbullu sıradan bir şekilde yaklaşmıyor. Etrafınızdakilere dirsekle temas edip "Bak, Galata Kulesi" demek pek bir anlam ifade etmiyor. Mal olarak nitelenirsiniz. Eğer tutamazsanız ve dürterseniz, "Sana girsin" gibi bir şeyler deyin. Lise mezunu olarak bilinmek, mal olarak tanınmaktan daha iyidir sanırım. Ferah mekanlar beklemeyin İzmir'deki gibi alkol almak için. Var olabilir ama bir bira 7 milyona açılıyor oralarda. Kalite isterseniz paranız gidiyor, para kalsın isterseniz pis yerlerde takılıyorsunuz. "Off, çok sıcak" diyenlere "Bunlar ne ki, serin hatta" demeyin. Cidden İstanbul daha serin. İzmirli olduğunuz için sizden nefret ediyorlar ama serin denince... Müzeler, saraylar pazartesi ve perşembe günleri kapalı. Top olsa bile sarayın adının kapalı olması, pazartesi garip. Ayasofya Hilton'un yarısı kadar büyük. Gözünüzde büyütmeyin. Ayrıca Eminönü'ne değil oraya inmeyin, yorulursunuz. Tren, metro, vapur kombosuyla istediğiniz yere hızlıca gidebilirsiniz. Ama in bin yapmak gerekiyor. Yani A'dan D'ye gitmek isterseniz, A'dan binip B'de inmek, B'den binip C'de inmek, C'den binip D'de inmek gerekiyor. Aslında A'dan D'ye direkt otobüs veya dolmuş vardır ama bulması zor, saklıyorlar. Karşıya geçmek, vapura binmek zor bir şey değil, mühim olan doğru iskelede binip doğru iskelede inebilmek. Salak bir sistemle her vapur her iskeleye gitmiyor, hele ki o iskeleden kalkan vapur aynı yakadaki diğer iskeleye asla gitmiyor. Alsancak'tan binip Konak'a gitmek, hatta Karşıyaka'ya gitmek mümkün değil. İzmirli kızlar hakikaten daha güzel. Metro iğrenç kokuyor, alışın. Tramvay denen yaratığa dikkat, yolun ortasından gidiyor mal. Pantograf ve kataner kelimelerini gördüğünüzde bir şeyleri açmayın, lütfen. 29 Haziran: Kadıköy'de balon gibi bir şey var, "Aaa, aya bak lan" deyince aşağılanıyorsunuz. Ne var lan, aynen ay gibi kocaman yuvarlak sarı bir şey. Yakın: 20-30 dakika, hemen burası: 5 dakika, uzak: 3-4 saat. Vapurla peki diye sormayın, her yere vapur yok, dediğim gibi. Hele ki Acıbadem'de deniz dahi yok. Tamam, bu benim sahsi salaklığımdı. Taksiciler... Karşının taksisi olmak diye bir kavram var. Kadıköy'den binip Taksim'de spesifik bir mekana inemiyorsunuz. İndi bindi yapmak lazım yine de. Taksiciler nasıl oluyorlarsa şehri bir bakkal kadar biliyorlar. Yani desem ben taksiciye, "Abi bırak gitmeyi, bir yerlere hadi eti puftan bahsedelim" gözleri yaşarır gibi geliyor. TRT binası tarla başında derseniz, "Pardon abi, tarif edersen" diyebiliyorlar. İzmir'de taksiye binmeyiz biz pek ama dönünce binicem, öpücem yanaklarından. Şimdilik bu kadar, önümüzdeki günlerde güncellemeyi planlıyorum.