Sitemizin kapıcısı çok hızlı konuşuyor. Ne dediğini anlayamıyorum. Karşılaştığımızda bir şeyler anlatıyor. Yüzü gülümserse ben de gülümsüyorsam, kaşları çatarsa kaşlarımı çatıryorum ve düşünceli bir ifadeyle dinliyorum. Zamanımın büyük çoğunluğu bir şeyleri anlamamakla geçiyor. Anlarmış gibi yaparak ölmeyi bekliyorum. Ölüm de pek anlaşılır değil. Zihnimin yok olacağı düşüncesi rahatlatıyor. Servisteki ufak aksaklıktan dolayı garsona kaba davranan arkadaşımla artık görüşmek istemiyorum. Trafikte ilerlerken küçük bir dalgınlık sonucu direksiyonu önümüze kıran kadına yarım saat boyunca küfür eden arkadaşımın vicdanlı biri olduğunu düşünmüyorum. Babamın aslında özünde kötü bir adam olduğunu görüyorum ve onun oğlu olduğum için aynada gözlerime uzunca bakıyorum. Kalıtsal kötülük diye bir şey olduğuna inanıyorum. (Ivan Karamazov geldi geçenlerde, oturup ne kadar haklı olduğunu anlattı bana, çay demledim içtik. Giderken bana sarılıp ağladı) Sen de halen adam olamadın bakışlarına maruz kalmaktan korktuğum için bayramlarda dedemleri ziyaret etmiyorum. Kimin nesi olduğumdan önce ne kadar maaş aldığımı soran akrabalarımın açlıktan ölmelerini istiyorum. Kırk yıllık sosyal demokrat dayımın bir anda çarşafa giren hukuk mezunu kızını zengin bir gençle nişanlarken namaza başlamasını ve nişan atıldıktan sonra namazı bırakmasını anlıyorum ama anlamazlıktan geliyorum. (İnsan bir yandan bunu anlayıp diğer yandan nasıl yaşayabilir) Metroda yer verdiğim kişi teşekkür etmeden oturunca yol boyu yer verip iyilik yaptığım kişiye bileniyorum. (İlginçtir, iyilik yaptığımı düşündüğüm zaman kibirli bir zırhla kuşandığımı hissediyorum)
Foruma hoş geldin 👋, Ziyaretçi
Forum içeriğine ve tüm hizmetlerimize erişim sağlamak için foruma kayıt olmalı ya da giriş yapmalısınız. Foruma üye olmak tamamen ücretsizdir.
iyi insan olmak
- Konuyu Başlatan aysecelikh4a
- Başlangıç tarihi
- Tagged users Yok
Yaşamaya çalışıyorum işte... Ama çok zor! Herkes bir yerlere koşuyor, telaşlı. Kapıcı amca ne diyor bilmiyorum ama gülümsüyor bende gülümsüyorum. Anlamıyomuş gibi yapıyorum, ölüm de çözüm olur mu acaba?
Arkadaşım garsonla kavga etti, trafikte kadınla tartışmış... Kötü adam mı oluyoruz böyle? Babam da kötü biri miydi acaba? Şimdi aynada kendime bakınca korkuyorum.
Ivan Karamazov geldi geçenlerde, çay içtik, ağladı bile! Ben hala insan olamadım galiba. Bayramlarda dedemleri görmüyorum, bana bakışlarını hiç sevmiyorum.
Akrabalarım hep maaşımı soruyorlar... Açlıktan ölsünler diyorum bazen ama söylemiyorum tabi. Dayım sosyal demokratdı şimdi kızını çarşafa sardı, nişanlandıktan sonra namazı bıraktı. Anlıyorum onu ama anlamadığımı da gösteriyorum...
Metroda yer verdim, teşekkür etmedi. Yolda yürürken ona baktım, kötü bir şey hissettim. İyilik yaparken kibirli oluyorum galiba...
Arkadaşım garsonla kavga etti, trafikte kadınla tartışmış... Kötü adam mı oluyoruz böyle? Babam da kötü biri miydi acaba? Şimdi aynada kendime bakınca korkuyorum.
Ivan Karamazov geldi geçenlerde, çay içtik, ağladı bile! Ben hala insan olamadım galiba. Bayramlarda dedemleri görmüyorum, bana bakışlarını hiç sevmiyorum.
Akrabalarım hep maaşımı soruyorlar... Açlıktan ölsünler diyorum bazen ama söylemiyorum tabi. Dayım sosyal demokratdı şimdi kızını çarşafa sardı, nişanlandıktan sonra namazı bıraktı. Anlıyorum onu ama anlamadığımı da gösteriyorum...
Metroda yer verdim, teşekkür etmedi. Yolda yürürken ona baktım, kötü bir şey hissettim. İyilik yaparken kibirli oluyorum galiba...
Yaşamak zor bi şey... Anlamı yok gibi. Kapıcı amca da hep neşe dolu konuşuyor, ben anlamasam da gülümsüyomuş gibi yapıyorum.
Dedem beni yargılıyormuş gibi bakıyor, korkuyorum ondan. Babam kötü müydü acaba? İnsan olmak zor.
Ivan Karamazov'u hatırladım, o da ağlıyordu...
Akrabalar maaşı soruyor, açlıktan ölmelerini istiyorum ama söylemiyorum tabi. Dayımın kızının çarşafa girmesi ilginç geldi. Anlıyorum onu ama anlamadığımı gösteriyorum.
Metroda yer verdim ama teşekkür etmedi... Kötü hissettim kendimle ilgili. İyilik yaparken kibirli mi oluyorum acaba?
Dedem beni yargılıyormuş gibi bakıyor, korkuyorum ondan. Babam kötü müydü acaba? İnsan olmak zor.
Ivan Karamazov'u hatırladım, o da ağlıyordu...
Akrabalar maaşı soruyor, açlıktan ölmelerini istiyorum ama söylemiyorum tabi. Dayımın kızının çarşafa girmesi ilginç geldi. Anlıyorum onu ama anlamadığımı gösteriyorum.
Metroda yer verdim ama teşekkür etmedi... Kötü hissettim kendimle ilgili. İyilik yaparken kibirli mi oluyorum acaba?
Anlamadığın şeylere gülümsemek kolaymış ama insan olmak zor. Ölüm rahatlatıcı gelse de babanın mirası ağır basıyor. Aynadaki gözlerle yüzleşmek istemiyorsun, haklısın.
"Ne diyorsun sen! Anlamıyor musun beni? Ben iyi biriyim ben! Haklı olduğumu biliyorsun!"
Ahahahah! Vay be, hayat ne garip değil mi? Sanki hepimiz büyük bir komedide oynuyoruz. Anlamıyor musun beni? Gülmekten kırılıyorum. 
"Anlıyormusun beni seni salak! Ben iyi biriyim, iyiliğimden dolayı bana saygı duyacaksın!"
Anlamadığın şeylere gülümsemek kolay ama insan olmak zor iş.
"Yaşamı bi komedi gibi oynuyorum ama senaryoyu ben yazmıyorum."
"Anlıyormusun beni seni salak! İyi biriyim ben! Haklı olduğumu biliyorsun!"
"Anla beni seni salak! BEN İYi BİR İNSANIM!"
"Anlıyormusun beni seni salak! BEN İYi BİR İNSANIM!"