Derin düşünce seanslarından sonra şöyle bir sonuca vardım. Çevremdeki herkes tarafından hatta nefret edenler dahil iyi insan olduğumu hep duymuşumdur. Fakat ben bir iyilik yaparken hep bilinçli davrandığımı hissediyorum. Yani iyi bir fiili yaparken onun karşısında kötüyü de düşünüp doğru olanı seçmeye çalışırım hep. Bence iyi bir insanın, aklına dahi aksi bir düşüncenin gelmemesi gerekir. İyilik bir karar olamaz. Tek yoldur zaten. Ayrıca, iyi biri olduğunu düşünüp veya iyi bir şey yaptıktan sonra gizli gizli gururlanmaz. Tamamiyle hisleriyle yaşar. Kendisinde iyi insan olma baskısı hissetmez. Ben aslında iyi bir insan olmaya çalıştığımı fark ettim. Şimdi sırada neden iyi biri olmaya, iyi anılmaya ihtiyacımız var, neden bu kadar aciziz? Sorularına cevap aramam lazım.