Bu metin, kanepede kendi halinde oturan ve dünyanın sorunlarından uzaklaşmış bir erkeğin durumunu anlatıyor. Metin, bu durumun, çocukluğun "çevresini kapatıp yerleşme" arzusuyla bir benzerlik taşıdığını savunuyor.
Ayrıca, Roland Barthes'in Jules Verne eserlerinin eleştirisine atıfta bulunarak, Verne'in "kendi üzerine kapalı bir evren" oluşturduğunu ve bu evrenin burjuvazinin "gerici" bir hayali olduğunu belirtiyor.
Metin, bu erkeğin, televizyon ve içecek gibi basit şeylerle kendini mutlu etmeye çalıştığını ve dış dünyaya olan ilgisinin azaldığını vurguluyor. Son olarak, metin, yazarın kendi bu duruma benzetildiğini ve IKEA'dan aldığı bir uzanma koltuğunda kendini "güvenli ve huzurlu" hissettiğini söylüyor.
Ayrıca, Roland Barthes'in Jules Verne eserlerinin eleştirisine atıfta bulunarak, Verne'in "kendi üzerine kapalı bir evren" oluşturduğunu ve bu evrenin burjuvazinin "gerici" bir hayali olduğunu belirtiyor.
Metin, bu erkeğin, televizyon ve içecek gibi basit şeylerle kendini mutlu etmeye çalıştığını ve dış dünyaya olan ilgisinin azaldığını vurguluyor. Son olarak, metin, yazarın kendi bu duruma benzetildiğini ve IKEA'dan aldığı bir uzanma koltuğunda kendini "güvenli ve huzurlu" hissettiğini söylüyor.