Karadağ Arnavutları

[bullvar_katip]

Karadağ'daki Arnavutlar (Arnavutça: Shqiptarët e Malit të Zi, Karadağca: Crnogorski Albanci) Karadağ'ın toplam nüfusunun %4.91'ini oluşturan Arnavut kökenli Karadağ'da bir etnik gruptur. Karadağ'daki Slav olmayan en büyük etnik gruptur. Arnavutlar özellikle Güneydoğu ve Doğu Karadağ'da Arnavutluk sınırının yanındaki şehirler olan Ülgün (toplam nüfusun %71'i), Tuz (%68), Gusinye (%40), Plav (%19), Bar (%6), Podgorica (%5) ve Rožaje (%5) gibi belediyelerde yoğunlaşmaktadır. Karadağ'daki en büyük Arnavut kasabası, Arnavutluk Ulusal Konseyi'nin merkezinin bulunduğu Ülgün'dür. Tarihi [[Dosya:Cettinje - Albanians (W Le Queux).jpg|küçükresim|200px|Çetine'de Arnavutlar, Karadağ Prensliği, 1906.]] 1878'de Karadağ'ın Osmanlı topraklarına doğru genişlemesinden sonra Arnavutlar ilk kez o ülkenin vatandaşı oldular. Karadağ vatandaşlığını kazanan Arnavutlar, Müslümanlar ve Katoliklerdi ve çevreleri de dahil olmak üzere Bar ve Ülgün şehirlerinde, Bojana nehri kıyısında ve İşkodra Gölü kıyısında ve Zatrijebač'ta yaşamaktaydılar. 26 Ekim 1851'de, Nikšić'li Arnavut reisi Gjonlek, Osmanlı Arnavut çıkarlarını savunma görevi verilen 200 Arnavut ile seyahat ediyordu. Gacko'da Karadağ güçleri tarafından saldırıya uğradılar. 11 Kasım 1851'de 30 kişilik Karadağ kuvvetleri Moraca nehrini geçerek 27 adamla Selim Ağa komutasındaki Arnavut Osmanlı kalesine saldırdı. Beşi öldü, dördü yaralandı, Selim Ağa evine çekilerek yaralandı ve ertesi sabah Karadağlılara karşı geri döndü. Scutari Paşası derhal asker toplamaya başladı. 1877'de Nikšić, Berlin Antlaşması uyarınca Karadağlılar tarafından ilhak edildi. O sırada bölgeyi gezen Amerikalı yazar William James Stillman, Karadağ güçleri hakkındaki biyografisinde Prens'in emriyle Nikšić'teki Studenica kalesini topçu ile bombalamaya başladığını yazıyor. Kalenin içinde direnen yaklaşık 20 Arnavut nizam vardı ve duvarlar aşıldığında teslim oldular ve Stillman'a başlarının kesilip kesilmeyeceğini sordular. Stillman'a eşlik eden bir Arnavut, Arnavutların kutladığı yerde öldürülmeyeceklerini söyleyerek sözlerini tercüme etti. Anlaşmadan kısa bir süre sonra, Karadağ prensi Arnavutları Nikšić, Žabljak ve Kolašin'den sürmeye başladı ve ardından Türkiye, Kosova (Priştine) ve Makedonya'ya kaçtılar. Karadağ kuvvetleri, sınır dışı edilmeden önce Arnavutları soydu. Nikšić'in düşüşünden sonra Prens Nicholas, zaferin bir şiirini yazdı. 31 Ocak 1879'da Karadağlı öğretmen Shcepan Martinovied, Çetine hükûmetine Nikšić Müslümanlarının bir okul istediklerini bildirdi. Osmanlılar, 17. ve 18. yüzyılda diğer komşu bölgelerin yanı sıra Nikšić'te okullar açmıştı. 1879'da Geghyseni kabilesinden Zenel Ahmet Demushi, Nikšić'te Marko Miljanov liderliğindeki Karadağ güçlerine karşı 40 aile üyesiyle savaştı. Savaşa katılan Shkodër'den iki yerel Arnavut tarafından yazılan mektuplara göre, 1880'de Arnavut düzensizlikleri, Marko Milajnov'un kardeşi Teodor Miljanov'un liderliğindeki Karadağ güçlerine karşı Ali Paşa Gucia komutasında çarpışmasıyla şiddetlendi. 1899'da Karadağ hükûmeti, Malesori'nin bölgedeki Jön Türklere saldırmasından korktuğu için Nikšić ve Danilovgrad'daki Arnavutları tutukladı ve tutsaklar altı aydan fazla hapis cezasına çarptırıldı. Kaynakça Kategori:Arnavut asıllı Karadağlılar Kategori:Karadağ'daki etnik gruplar