Katalonya

[bullvar_katip]

Katalonya (Katalanca: Catalunya, Oksitanca: Catalonha, İspanyolca: Cataluña), İspanya'ya bağlı İber Yarımadası'nın kuzeydoğusunda yer alan özerk bölge. Katalonya 4 ilden oluşmaktadır: Barselona, Girona, Lleida ve Tarragona. Barselona, en büyük şehir ve başkenttir; İspanya'nın 2. en nüfuslu belediyesi ve Avrupa Birliği içerisindeki en yoğun nüfuslu 17. kentsel alandır. Katalonya günümüzde büyük ölçüde eski Katalan Prensliği'nin sahip olduğu topraklardan oluşmaktadır. Kuzey sınırlarında Fransa ve Andorra, doğusunda Akdeniz, batı ve güney sınırlarında İspanyol özerk bölgeleri bulunmaktadır. Resmi diller Katalanca, İspanyolca ve Oksitanca'nın Aranca lehçesidir. Aranca, Aran Vadisi'nde yaklaşık 7 bin kişi tarafından konuşulur ve Oksitanca'nın bir lehçesidir. 2014 tahminlerine göre Katalonya toplam nüfusu 7.512.982'dir. Bölge nüfusu, İspanya nüfusunun %16,1'ini oluşturur. 27 Ekim 2017 tarihinde Katalonya Parlamentosu'nda yapılan oylamayla 70'e karşı 10 hayır ve 2 çekimser oyla İspanya hükûmetinin çağrılarına rağmen tek taraflı bağımsızlık ilan edilmiştir. Tek taraflı bağımsızlık ilanından sonra İspanya Senatosu'nda özerk hükûmetin görevden alınmasını sağlayacak düzenlemeler kabul edildi. Tarihi Keltler ve Yunanlar yerleşimcilerin İber Yarımadası'na gelmesinden sonra yazılı tarihte ilk kez Romalılar'la MÖ. 218'de başladı. Roma İmparatorluğu'nun dağılma döneminde Vizigotlar, başkenti Barselona olan bir krallık yarattılar. Orta Çağ 717 yılında ise günümüzde Katalonya'yı oluşturan topraklar, Araplar tarafından fethedildi: Araplar, 717-718'de Tarragona'yı yıkıp yaktıktan sonra Barselona'yı işgal ettiler.. 9. yüzyıl sonunda (873) Urgel ve Barselona Kontu Guifrö I (Wifredo) (865-898), Frank imparatorluğu'nun çökmesinden yararlanarak Pireneler ötesi frank markisinin yerine geçti. 10. yüzyılda İspanya Markalığı Gothia Markalığı'ndan ayrıldı. 11. yüzyıla değin, Guifrâ'nin torunlarının hüküm sürdüğü dönemde İspanya Markalığı, Frank krallığı'nın bir parçası olarak kaldı. Kurulmakta olan öbür İspanyol devletlerinden Orta Ebro bölgesindeki Müslümanların yerleşim yerleriyle ayrılan (tek bağlantı Aragón vadileriydi) Bununla birlikte, 10. yüzyıldan sonra, İspanya Markalığı Fransa krallığı'ndan uzaklaştı; Fransa'nın Katalonya üzerindeki metbuluğu kısa bir süre sonra kâğıt üzerinde kaldı (13. yüzyıla değin). Markalık tüm olanaklarını Kurtuba (Córdoba) Emevileri'nin 986'da başlayan saldırılarını savuşturmakta yoğunlaştırdı. El-Mansur'un ele geçirdiği Barselona, Barselona Kontu tarafından geri alındı; ama iyice küçülen bölge 11. yüzyılın ortasına değin sürekli olarak kendini savunmak zorunda kaldı. Kont, Yaşlı I. Ramón Berenguer (1035-1076), İspanya'da Müslümanlara karşı yapılan ilk savaştan (1063-1065) yararlanarak bundan üstünlük sağlayan ilk kişi oldu: Ampurdân ve Pallars kontları önünde eğildi, güneydeki birkaç Müslüman senyör vergiye bağlandı, Cortes'i topladı ve Katalan devleti için gerçek bir "Anayasa" niteliği taşıyan hukuksal töreleri ve kuralları bir araya getiren ülke "Usatges"ini ilan etti (1058), böylece Katalonya'nın siyasal yaşamının temellerini attı. Ramón Berenguer'den sonra, ülke çetin bir veraset bunalımıyla karşılaştı; bu arada mağripli Zaragoza kralı adına savaşan ünlü "Cid", Barselona Kontu'nu yendi ve bir süre tutsak etti. Bununla birlikte kontluk Tarragona bölgesine 11. yüzyılın sonunda yayıldı. III. Ramón Berenguer(1096-1131) Murabıtlar'ın istilasını (1108-1114) göğüslemek zorunda kaldı. 1114'te Müslümanlara karşı bir Katalan saldırısı düzenledi. Bu sefere Güney Fransa senyörleri de katıldı: Murabıtlar, Martorell'de yenilgiye uğratıldı. Bunun ardından III. Ramón Berenguerkarşı saldırıya geçti: denizde, bir süre için Mallorca'yı ele geçirdi (1115-16); karada, Müslümanlara karşı yapılan papa Gelasius II'nin salık verdiği İspanya haçlı seferinden (1118) ve Zaragoza'nın Haçlılar tarafından fethinden sonra, tüm Aşağı Ebro bölgesini topraklarına kattı. Ramón Berenguer'in yayılmacılığı, yitirdiği toprakları yeniden ele geçirmeye yönelik basit bir fetih siyasetini aşıyordu: Besalú (1111), Cerdanya (1117) ve Ampurdân (1123) kontluklarını ele geçirdi; ayrıca Douce de Provence ile evlenerek Provence, Gevaudan, Rouergue ve Millau'ya sahip oldu. Oğlu IV. Ramon Berenguer (1131-1162), keşiş kral Ramiro'nun vârisi Aragónlu genç Petronila ile evlenerek Katalonya tarihinin en önemli evresini başlattı. O tarihten sonra iki devletin (Katalonya ve Aragón) hükümdarlarının birleşmesiyle (1137) yazgıları da birleşti. IV. Ramon Berenguer, Tarragona ile Tortosa arasındaki Prades sierrasına boyun eğdirterek Katalonya'nın yeniden fethini tamamladı. Aragón, krallık olduğu için hukuki açıdan üstün görünse de, iki devletin birliğinde Katalonya'nın yeri daha önemliydi. Kuzey Pireneler'in miras yoluyla Katalanlar'a geçmesi, Alfonso II'yi (1162-1196) Roussillon, Bearn ve Bigorre'u ele geçirmeye zorladı; Pedro II ise (1196-1213) Albililer'le birlikte Muret yıkımına sürüklendi. Barselonalı tacirlerin etkisi ve Katalan Cortesi'nin öğüdü üzerine Jaime I, 1229-1235 arasında Balear Adalarını işgal etti. Valencia Krallığı'nın (1238'de fethedildi) ve Mallorca genel valiliğinin (1262'de krallık oldu) idari özerkliğine karşın Katalanlar bu iki bölgeyi kendilerine bağladılar ve iktisadi etkinliklerin yönetimini ele geçirdiler. 13. yüzyılda Katalonya, kıyı tarımı, Barselona, Girona, Besalú'daki yün sanayisi ve özellikle Barselona'nın temsil ettiği deniz ticareti bakımından, tüm Aragón'un en zengin bölgesiydi. O tarihte Akdeniz'in en büyük limanlarından biri olan Barselona'da, ticaret bankacılıkla destekleniyordu ve ticaret burjuvazisi neredeyse tam bir egemenliğe (1274'te Jaime I tarafından onaylandı) sahipti: seçimle oluşan bir konsey para basıyor, yasa çıkarıyordu; "deniz konsülleri" aracılığıyla gerçek bir ticaret mahkemesi vardı. 15. yüzyılda, Katalonya derebeylik kurumlarına karşı girişilen bir köylü ayaklanmasının yol açtığı ciddi bir bunalımla karşı karşıya kaldı. Katolik Fernando derebeylik haklarının çoğunu ortadan kaldıran ve köylülerin bu hakları satın almasını öngören Guadalupe kararıyla ayaklanmaya son verdi (1486). Ayrıca, Katalonya Katolik Krallarla birlikte gerçekleştirilen İspanya birliğine katıldı, ancak kendi özelliklerini ve kurumlarını korudu. Renaixença [[Dosya:Cataloniae principatus 1608.jpg|küçükresim|left|Katalonya Prensliği (1608)]] Katalan ulusal kimliğinin yeniden doğuşu 17. yüzyılda ortaya çıktı. IV. Felipe'ye (1640-1659) karşı ayaklanan ve Fransızlar'ın desteğini alan Katalanlar, Fransız protektorasında bağımsız bir cumhuriyet ilan ettiler (1640-1652). Çatışma, Katalan anayasası'nın tanınmasıyla sona erdi (1652). Bununla birlikte, Pireneler Antlaşması'yla (1659) Roussillon kontluğu ve Cerdanya'nın bir bölümü Katalonya'dan alınarak Fransa'ya verildi, İspanya Veraset Savaşı'nın galibi V. Felipe, arşidük Carlos de Austria'nın adaylığını desteklemiş olan Katalonya'nın elindeki tüm ayrıcalıkları geri aldı ve burada Castilla kamu hukuk sistemini yerleştirdi. Dokuma sanayisine ve pamuklu yapımına dayalı ilk sanayileşme 18. yüzyılda başladı. Amerika'yla ticaret ayrıcalığını Sevilla ve Cádiz'e veren hakkın kaldırılması deniz ticaretinin gelişmesini kolaylaştırdı. Geç Modern dönem [[Dosya:Cesar Alvarez Dumont - El Gran dia de Girona.jpg|küçükresim|Napolyon'a karşı yürütülen Yarımada Savaşı'nda Üçüncü Girona Kuşatması (1809)]] 19. yüzyıl başındaki ciddi güçlüklerin atlatılmasından sonra sanayileşme sürdü. Katalonya iktisadi bakımdan İspanya'nın en ileri bölgesi durumuna geldi. Buna paralel olarak ortaya çıkan önemli bir kültür hareketi de siyasal Katalancılığın temeli oldu. Katalancılığın amacı, Katalonya'nın haklarını geri alma, Katalan kültürünü korumak ve siyasal özerklik elde etmekti; hareket, liberal hükûmetlerin merkezciliğine de tepki olarak gelişti. Seçkinci bir hareket olan Katalancılık, romantizm çağında ve sonrasında, Katalan dilinin edebiyat dili olarak yeniden doğmasıyla kendini gösterdi. Sonra, başlangıçta ticari korumacılığa bağlı bir siyasal hareket olarak ortaya çıktı. 1870'ten sonra Francesc Pi i Margall, Almirall ve Enric Prat de la Riba i Sarrà'nın kişiliğinde radikal bir nitelik kazandı; en önemlisi Lliga olan birkaç gruba bölündü; 20. yüzyılda Lliga'nın başlıca önderi Cambó'ydu. Muhafazakâr bir parti olan Lliga, 1918'den sonra bir tür bölgesel parlamento niteliğindeki Mancomunidad'ın kuruluşuna katıldı, ama Primo de Rivera'nın diktatörlüğü (1923-1930) ve monarşiye bağlılığı sonucu zayıfladı. Katalan solu hızla milliyetçi bir nitelik kazandı; komünist ve sosyalist partilerin yanı sıra, özellikle anarşizm iyice yerleşti. 1931 'de cumhuriyetçiler Katalonya'da seçimleri kazandılar ve Madrid'e özerklik statüsü ve bölgesel bir hükûmet (Generalitat de Catalunya) konusunu görüştüler. İç Savaş (1936-1939) ve Franco dönemi (1939-1975) Ama 1939 başında Franco'nun birlikleri Katalonya'yı işgal etti; bölge, özerklik yolunda elde ettiği tüm ayrıcalıkları yitirdi. Katalancılık, tüm kamu etkinliklerinden uzak tutuldu; merkezi iktidar Katalan kültürünü ezmeye çalıştı. Francoculuğun devrilmesinden sonra Katalan milliyetçiliği görece yumuşamış göründüyse de Katalan bilinci ve kültürel uyanışı büyük bir önem kazandı. 1979 referandumuyla bölgesel bir özerklik kabul edildi ve Jordi Pujol'un bölgesel partisi 1980'de bölge parlamentosu için yapılan seçimleri kazandı. Pujol, Generalitat de Catalunya'nın başına getirildi. Bağımsızlık hareketi Coğrafya İber Yarımadası'nın kuzeyinde Fransa ve Andorra ile çevrilidir. Katalonya batıda Aragon, güneybatıda Valensiya bölgesi ile sınırdır. Barselona'nın haricinde Tarragona, Lleida, Girona, Manresa, Igualada, Terrassa ve Sabadell şehirleri Katalonya'nın diğer başlıca şehirleridir. Çeşitli sahilleri ve çok sayıda plajları vardır. Sahil hattının uzunluğu 580 kilometredir. Önemli şehirler Kültür Edebiyat Mutfak Müzik 9. yüzyılda Ripoll, Sant Pere de Rodes ve Montserrat gibi manastırlardan gelişen Katalan müziği, 11-16. yüzyıllar arasında sadece Montserrat Manastırı'nda gelişti. Bu dönemde öne çıkar müzikçiler arasında 11. yüzyılda kalem aldığı Breviarium de musica ile tanınan Keşiş Oliva, Yaşlı Mateu Fletx (1481-1553), R Alberto Vila (1517-1582) ve Joan Brudieu (1520-1591) öne çıkar. 16. yüzyılda özellikle dinsel müzik konusunda doruğa çıkan Katalan müziğinin başyapıtlarından biri de 13. yüzyılda kalem alınan dinsel şarkılarını ve dans ezgilerini kapsayan tek Avrupalı koleksiyon olan Llibre Vermell'dir. Rönesans dönemine gelindiğinde ise öne çıkan Katalan besteciler arasında Juan Pablo Pujol, Joan Cererols, Juan Marquos, Francisco Valls (1665-1747), Montserrat Manastırı'nın yetiştirdiği en büyük müzikçilerden biri olarak kabul edilen Antonio Soler (1729-1783), Jacint Boada (1765-1853), Benito Breli (1786-1850), ilk İspanyol operasını bestelemesiyle tanınan Ramon Carnicer (1789-1855), Josep Anselm Clavé (1824-1874) ve Felip Pedrell (1841-1922) öne çıkar. Modern döneme geldiğinde Katalan besteciler arasında Montserrat'ta oluşmuş gelenek doğrultusunda mistik müzik eserleriyle tanınan Enrique Morera (1865-1942), Antoni Nicolau (1858-1933) ve Federic Mompou (1893-1987); Isaac Albéniz (1860-1909), Enrique Granados (1867-1916), özellikle yenilikçi "Orfeó Català" eseriyle tanınan Manuel Blancafort (1897-1987), Xavier Montsalvatge (1912-2002), çellocu Pablo Casals (1876-1973), kemancı Juan Manön (1883-1971) ve orkestra yöneticisi Eduardo Toldrà (1895-1962) öne çıkar. Sanat Sinema Ayrıca bakınız Katalan Bağımsızlık Hareketi Kaynakça >