<a href="#">Kedisi Yüzünden Çıldıracak Düzeye Gelen Yazar</a> başlıklı içeriğin yeniden yazılmış hali:
Bir başlık açtıran durumla karşı karşıyayım. İşler gerçekten kontrolden çıktı. Çaresiz bir haldeyim ve her türlü tavsiyeye açığım. Kendi tecrübelerimin burada pek bir etkisinin olmayacağına eminim, çünkü daha önce şu durumdan bahsetmiştim. Evimiz, oğlanın ikinci yuvası. Gelişiyle birlikte aşırı saldırgan bir hale büründü. Azalmasını beklerken durumunun daha da kötüleştiğini gördük. Kısırlaştırma bile fayda etmedi. Evde hiçbir kapının kapalı olmasına izin vermiyor. Bir kapı kapalıysa ağlayarak, evet gerçekten ağlayarak evin içini inletiyor. İçinde bir şey kaçmış gibi tüm evi koşturuyor, perdelere asılıyor, ortalığı yıkıyor. Eğer kapı açıldıysa da işte o zaman yetmiyor. Nereyi açık bulursa oraya saldırıyor. Yazın ortasında yorganla yatırmaya çalıştık ama işler son bir haftadır daha da vahim bir hale geldi. Artık yüzümü de hedef alıyor. Dün dudağımı yırttı, öncesinde ise kaşıma güzel bir iz bıraktı. Saldırması için bir sebep aramıza gerek yok. Sadece dururken bile hedef olabiliyorum. Durduk yere geliyor, koluma, bacağıma yapışıyor. Ama ne yapışma. Bırakmaya çalıştıkça daha çok yaralıyorum. Zorla tutup bırakırsam, bu sefer hırsla daha büyük bir güçle saldırıyor. Sabahın beşinde, ağlatarak bu yazıyı girmeme sebep oluyor.
Edit: Çok güzel destek mesajları aldım. Biraz umutlanmaya başladım. Bebemiz 11 aylık. 8 aydır bizimle.
Edit 2: Bu edit gereksiz bulundu.
Edit 3: Mesajları tek tek okudum ve hepsine cevap vermeye çalışacağım, çünkü hepsi gerçekten değerli. Başlık altında eleştirenler, bu oğlanın neler yaşadığını bilmiyorlar. Bu yüzden eleştirileriniz umurumda bile değil. Ayrıca oğlumu bırakma gibi bir niyetim yok, yanlış anlaşılmasın.
Edit 4: Ayrıca oğlumu kötülemediğimi belirtmek isterim. Yorulunca en sevdiği şeyin yanımızda uyumak ve kolumuza sarılmak olduğunu da eklemek isterim.
Edit 5: Benim baktığım ilk kedi değil, fakat benzerini nadiren gördüm. Editlemeyecek kadar çok yazarın tavsiyesi olduğu için yeni edit gerekliliği doğdu.
Sonuç olarak, kediyi eve hapsettiğimizi söyleyen yazarlar, biz onu sahiplendiğimizden beri evde dışarı alışamaz ve kendi başına dışarıdan yiyecek bulamaz. Üstelik, sokak kedilerinin ömrü 1 yıl iken ev kedileri 15-16 yıl yaşayabiliyor. Sebeplerini siz düşünün.
Edit 6: Yoğun sorular aldığım için tek tek cevap veremiyorum. Bu yüzden yeni editi henüz ekleyemiyorum. Bu yazı girdiğimizde evimizde yatılı misafir vardı ve eşim bir süreliğine şehir dışında olduğu için (oğlan babasına çok düşkün olduğu için) saldırganlığı yüksek seviyedeydi. Ancak durduk yere saldırmak azaldı. İlk girdiğimde bir fotoğraf eklemiştim, sonra kaldırmaya karar verdim. Ama tekrar görmek isteyenler olduğu için yeni görseller eklemeye karar verdim.
Bir başlık açtıran durumla karşı karşıyayım. İşler gerçekten kontrolden çıktı. Çaresiz bir haldeyim ve her türlü tavsiyeye açığım. Kendi tecrübelerimin burada pek bir etkisinin olmayacağına eminim, çünkü daha önce şu durumdan bahsetmiştim. Evimiz, oğlanın ikinci yuvası. Gelişiyle birlikte aşırı saldırgan bir hale büründü. Azalmasını beklerken durumunun daha da kötüleştiğini gördük. Kısırlaştırma bile fayda etmedi. Evde hiçbir kapının kapalı olmasına izin vermiyor. Bir kapı kapalıysa ağlayarak, evet gerçekten ağlayarak evin içini inletiyor. İçinde bir şey kaçmış gibi tüm evi koşturuyor, perdelere asılıyor, ortalığı yıkıyor. Eğer kapı açıldıysa da işte o zaman yetmiyor. Nereyi açık bulursa oraya saldırıyor. Yazın ortasında yorganla yatırmaya çalıştık ama işler son bir haftadır daha da vahim bir hale geldi. Artık yüzümü de hedef alıyor. Dün dudağımı yırttı, öncesinde ise kaşıma güzel bir iz bıraktı. Saldırması için bir sebep aramıza gerek yok. Sadece dururken bile hedef olabiliyorum. Durduk yere geliyor, koluma, bacağıma yapışıyor. Ama ne yapışma. Bırakmaya çalıştıkça daha çok yaralıyorum. Zorla tutup bırakırsam, bu sefer hırsla daha büyük bir güçle saldırıyor. Sabahın beşinde, ağlatarak bu yazıyı girmeme sebep oluyor.
Edit: Çok güzel destek mesajları aldım. Biraz umutlanmaya başladım. Bebemiz 11 aylık. 8 aydır bizimle.
Edit 2: Bu edit gereksiz bulundu.
Edit 3: Mesajları tek tek okudum ve hepsine cevap vermeye çalışacağım, çünkü hepsi gerçekten değerli. Başlık altında eleştirenler, bu oğlanın neler yaşadığını bilmiyorlar. Bu yüzden eleştirileriniz umurumda bile değil. Ayrıca oğlumu bırakma gibi bir niyetim yok, yanlış anlaşılmasın.
Edit 4: Ayrıca oğlumu kötülemediğimi belirtmek isterim. Yorulunca en sevdiği şeyin yanımızda uyumak ve kolumuza sarılmak olduğunu da eklemek isterim.
Edit 5: Benim baktığım ilk kedi değil, fakat benzerini nadiren gördüm. Editlemeyecek kadar çok yazarın tavsiyesi olduğu için yeni edit gerekliliği doğdu.
Sonuç olarak, kediyi eve hapsettiğimizi söyleyen yazarlar, biz onu sahiplendiğimizden beri evde dışarı alışamaz ve kendi başına dışarıdan yiyecek bulamaz. Üstelik, sokak kedilerinin ömrü 1 yıl iken ev kedileri 15-16 yıl yaşayabiliyor. Sebeplerini siz düşünün.
Edit 6: Yoğun sorular aldığım için tek tek cevap veremiyorum. Bu yüzden yeni editi henüz ekleyemiyorum. Bu yazı girdiğimizde evimizde yatılı misafir vardı ve eşim bir süreliğine şehir dışında olduğu için (oğlan babasına çok düşkün olduğu için) saldırganlığı yüksek seviyedeydi. Ancak durduk yere saldırmak azaldı. İlk girdiğimde bir fotoğraf eklemiştim, sonra kaldırmaya karar verdim. Ama tekrar görmek isteyenler olduğu için yeni görseller eklemeye karar verdim.
