Çok kuvvetli bir iç sesim vardı. Yıllardır bana iyi ve kötü, doğru ve yanlış şeyler söyledi. Neredeyse hepsi doğru çıktı ya da çıkıyor. Ama ben onu dinlemedim, sözlerine kulak asmadım. Bir şekilde asıl kendimden uzaklaştım ve kıymetsiz şeyler için başka birine dönüşmeyi göze aldım. Bu durum beni çok açıdan köreltti, mutsuz etti, acı çektirdi. Şimdi anlıyorum, böyle bir iç sese sahip olmak ne kadar az kişiye nasip olan değerli bir şey olduğunu. Kıymetini anlıyorum. Artık kendimi onun kollarına bırakmak istiyorum. Bunun için yeterince bedel ödedim. Hala kolay değil ama gerçek beni inşa ediyor. Onu görmek için sabırsızlanıyorum.