Kıbrıs Türk yerleşim bölgeleri

[bullvar_katip]

küçükresim|320x320pik|1973'te Kıbrıs'ın etnik haritası Kıbrıs Türk yerleşim bölgelerinde, 1963-64 yıllarındaki toplumlar arası şiddet olayları ile 1974 yılında Türkiye'nin Kıbrıs'a barış harekatı sırasında Kıbrıslı Türkler yaşamıştır. Enklavların oluşturulmasına yol açan olaylar Aralık 1963'te Kıbrıs Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Başpiskopos Makarios, Kıbrıslı Türklerin hükûmetin normal işleyişini engellemeye yönelik taktiklerini gerekçe göstererek 1960 sömürge sonrası anayasasında bazı değişiklikler yapılmasını önerdi. Bu durum Kıbrıslı Rum çoğunluk ile Kıbrıslı Türk azınlık arasında bir krize yol açtı ve Kıbrıslı Türklerin hükûmetteki temsiliyeti sona erdi. Bu olayın niteliği tartışmalıdır. Kıbrıslı Rumlar, Kıbrıslı Türklerin Kıbrıs Cumhuriyeti kurumlarından gönüllü olarak çekildiğini iddia ederken, Kıbrıslı Türklerin anlatısına göre Kıbrıslı Türkler zorla dışlanmıştır. Anayasa değişikliklerinin Kıbrıs Türk toplumu tarafından reddedilmesinin ardından durum ada çapında toplumlar arası şiddete dönüştü. 103 ila 109 Kıbrıslı Türk veya karma köy saldırıya uğradı ve 25,000-30,000 Kıbrıslı Türk mülteci durumuna düştü. Resmi kayıtlara göre 364 Kıbrıslı Türk ve 174 Kıbrıslı Rum öldürüldü. Bunun sonucunda Kıbrıslı Türkler enklavlarda yaşamaya başladı; cumhuriyetin yapısı Makarios tarafından tek taraflı olarak değiştirildi ve UNFICYP birliklerinin konuşlandırılmasıyla Lefkoşa Yeşil Hat ile bölündü. Enklavlardaki durum Enklavlar adanın dört bir yanına dağılmıştı. Enklavlar birçok ihtiyaçtan mahrumdu. Enklavlar üzerindeki kısıtlamalar 1967'den sonra hafifletilmeye başlandı ve birçok Kıbrıslı Türk 1963'te terk ettikleri köylerine geri dönmeye başladı. Ürün yasağı Kıbrıs Rum yönetimindeki Kıbrıs Cumhuriyeti, Kıbrıslı Türklerin belirli eşyaları bulundurmasını ve bu eşyaların enklavlara girişini yasakladı. Kısıtlamalar sadece Kıbrıslı Türklerin askeri faaliyetlerini kısıtlamayı değil, aynı zamanda ekonomik normale dönüşlerini engellemeyi de amaçlıyordu. Yakıtlara gelince, başlangıçta gazyağı dahil her türlü yakıt yasaklanmıştı, ancak gazyağı yasağı Ekim 1964'te kaldırıldı. Benzin ve mazot yasağı o zamana kadar yürürlükte kalmış ve enklavlara gıda tedarikini engellemiştir. İnşaat malzemelerine getirilen yasak, kış yaklaşırken çatışmalardan zarar gören evlerin onarılmasını engellemiş, yünlü giysilere getirilen yasak ise Kıbrıslı Türklere giysi tedarikini etkilemiş, özellikle de yerlerinden edilenleri endişe verici bir duruma sokmuştur. Çadır malzemelerine getirilen kısıtlama, yerinden edilenler için geçici ikamet yerlerinin inşasını da engellemiştir. Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri tarafından hazırlanan bir rapora göre 7 Ekim 1964 tarihi itibarıyla yasaklanan maddelerin listesi aşağıdadır: Akümülatörler Amonyum nitrat Angle demir Otomobil yedek parçaları Çantalar Kablolar Kamuflaj ağı Fişekler, av tüfeği Çimento Ezilmiş metal Kırma taş Elektrikli fünyeler Patlayıcılar ve patlayıcılar Yakıt, büyük miktarlarda Galvanometreler Demir kazıklar Demir direkler ve çubuklar Haki renkli kumaş Mayın dedektörleri Radyo setleri Güvenlik sigortasıları Kum Çizmeler için çiviler Sülfür Telefonlar Çadırlar ve çadır malzemeleri Kalın çelik plakalar Kereste Lastikler Tel, dikenli tel dahil Tel kesiciler Yünlü giysiler (eğer askeri olarak kullanılabilecekse) Seyahat kısıtlamaları Bu dönemde Kıbrıslı Türklerin hareket özgürlüğü kısıtlanmıştır. Kıbrıs Rum polisi, BM Genel Sekreteri tarafından "aşırı kontrol ve aramalar ve görünüşe göre gereksiz engellemeler" olarak adlandırılan ve seyahat etmek zorunda olan Kıbrıslı Türklere korku salan eylemlerde bulundu. Kıbrıslı Türkler kontrol noktalarında, havaalanlarında ve devlet dairelerinde milliyetçi Kıbrıslı Rum memurların tacizine maruz kalmıştır. Genel Sekreter ayrıca keyfi tutuklama ve gözaltılarla ilgili endişelerini de not etmiştir. Kıbrıs Rum polisi, Kıbrıslı Türklerin Kuzey Lefkoşa enklavı dışına seyahatlerine kısıtlamalar getirmiştir. Başlangıçta, Kıbrıslı Türklerin Lefke'ye giriş ve çıkışlarına hiç izin verilmezken, Ekim 1964'te bu kısıtlama gevşetilerek doğuya doğru seyahat etmelerine izin verildi, ancak Limnitis'e doğru batıya seyahat etmelerine izin verilmedi. Kıbrıslı Türk doktorların da mesleklerini icra etmek için serbestçe seyahat etmelerine izin verilmedi, Kıbrıslı Rumlar üzerlerinin aranmasında ısrar ettiler. Ekonomik durum 1963-74 dönemi, iki toplum arasındaki ekonomik eşitsizliklerin arttığı bir dönem oldu. Kıbrıs Rum ekonomisi gelişen turizm ve finans sektörlerinden faydalanırken, Kıbrıslı Türkler giderek fakirleşti ve işsizlik arttı. Enklavlar Kıbrıs Cumhuriyeti'nin Kıbrıs Rum yönetimi tarafından ekonomik ambargo altına alındı, toplumlar arası ticaret engellendi. Seyahat kısıtlamaları nedeniyle çok sayıda Kıbrıslı Türk eski işlerinden ayrılmak zorunda kaldı. Bu arada mülteciler de eski gelir kaynaklarından koparılmışlardır. Bu dönem, Türk hükûmetinin yardımlarının başlangıcına tanıklık etti. 1968 yılına gelindiğinde Türkiye, Kıbrıslı Türklere yılda yaklaşık 8.000.000 Sterlin vermeye başlamıştı. Kıbrıs Türk yerleşim bölgeleri listesi Erenköy (Kokkina) Yeşilırmak (Limnitis) Lefke (Lefka) Lefkoşa-Ağırdağ (Lefkoşa-Agirta) Serdarlı (Tsatos) Kuruova (Galinoporni) Geçitkale (Kophinou) Akıncılar (Lourojina) Gaziveren (Angolemi) Beyarmudu (Bergama) Ana şehirler içinde daha küçük yerleşim bölgeleri: Kasaba (Baf) İskele (Larnaka) Suriçi (Mağusa) Kaynakça Ayrıca bakınız Kıbrıs Tarihi Kıbrıs anlaşmazlığı Kıbrıs'ın modern tarihi Yerleşim bölgesi Kategori:Anklavlar ve eksklavlar Kategori:Kıbrıs Sorunu