Mehmet Erbulan

[bullvar_katip]

Mehmet Erbulan (d. 1934, ö. 15 Haziran 2006, Ankara), Türk şair ve güfte yazarı. 1959’da TRT’de teknisyen olarak işe başladı. 1999’da emekli oldu. 1975 yılında yayınlanan ‘Bak Yeşil Yeşil’ isimli bir şiir kitabı vardır. Şiirleri pek çok besteci tarafından bestelendi ve çeşitli ödüller aldı. ‘Beni bırakıp burada gitme güzeller güzeli’ şiirini hastanede komada yatan oğlu için yazmış ve Ali Şenozan tarafından bestelenmiştir. Bestelenmiş Şiirleri Açık tuttum kapımı çalmadan girsin diye Adım adım ümit verdiğim yollar Al artık ele aşkımı dile Al yanağın alına yanam kimse duymaya Ankara seninle cennet gibiydi Anneciğim gönlümün gözlerimin nurusun Artık bana bu kalbin hiç lüzumu kalmadı Artık senin adını zehir saçan aşkını unutmak istiyorum Aşkımız bir ömür bitmesin diye Aşkımla oynama kumar değildir Aşkın denizinde boş sandal gibi Aşkın gönüllerde adın dillerde Aşkın ile sevgilim yine doldum bu akşam Aşkın kanununu yazsam yeniden Aşkın mevsimi olmaz bunu herkes bilmeli Aşkın yaşı olmazmış yazı kışı olmazmış Aşkınla yana yana kül olsa da ocağım Avcumdan bahtımı okuyan falcı üzülme sevdiğin gelecek dedi Ay batarsa batsın bakışın yeter Ay geçer yıl geçer uzarsa ara Aylar değil yıllarca bekletmiştim ben seni Ayrılık vakti geldi sevgilim güle güle Bağrıma bassam da elimle taşlar Bahar çiçek çiçek gelince güzel Bahar mevsimi bir akşam vakti Bahar olur benim kışım mutluluktan döner başım Balam sen ne güzelsin Bayram geldi bak yine Belki bensiz bu yollardan geçeceksin bir akşam Belki şimdi gidiyorsun Ben artık o eski beni yitirdim Ben aşkına muhtacım eller cennet dilesin Ben bir çılgın âşık gibi Ben böyle çok dertlere katlandım uzun yıllar Ben gönül kapında kula dönmezdim Ben sana desem ki seni çok sevdim Ben seni sevdim aşk nedir bildim Ben senin kapında kula dönmezdim Ben yıllardır hasretim beni seven birine Ben yolun sonuna gelmişim artık Beni bırakıp burada gitme güzeller güzeli Beni böyle sevdalara düşüren Benim şu yollardan üzgün geçtiğim Bırak her şey öyle kalsın Bilmeden üzdümse kırdımsa seni Bilsen öyle güzel ki senin gülen gözlerin Bin dereden sular getirme gayrı Binbir cefa etsen binbir naz etsen Bir bakışla doldurdun kalbimdeki boşluğu Bir ben sevdim gönülden bir de *Mecnun ben kadar Bir değil bin şarkı yapardım sana Bir eski şarkıda hayale daldım Bir garip âşık oldum gözlerine bakınca Bir günün aşkı geçti senin yanında sensiz Bir kere baktın kalbimi yaktın yalnız bıraktın kalpsiz Bir kez yüzün görmeyi değişmem bin sevgiye Bir nedeni yoktu ki bana küsüp gitmenin Böyle çatık kaşlı taşlı söz ile geleceksen bana gelme Böyle kaç yıl geçecek göz yaşlı gönül kırık Bu dünyanın sonu boş kalırsa viran kalır Bu Leyla başka Leyladır Bu vatanı bu bayrağı sevmezsen Bunca insandan ne benim farkım Bütün insanları sevdim gönülden Canım demiştim gönül vermiştim Cevap vermiş olsaydın sen de bir gün aşkıma Çalma sakın kapımı dönme günün birinde Daha kaç yıl gözlerim yollarına bakacak Demek gideceksin gurbet ellere Derdimi bile bile daha dert ekliyorsun Dindir artık ne olur kalbimdeki acıyı Dinmiyor hiç bu akşam ne gözyaşım ne acım Dön artık bana geç olmadan Dur böyle el gibi çekilip gitme Dünya fani ömür çok kısa dostlar Dünya fani ömür kısa doldur güzelim içelim Eski bir şarkıyla hayale daldım Ey sevgilim sana hep bu içli yalvarışlar Geçip bitti yıllarım her arzum kaldı yarım Geçip gitme yanımdan ne olur eller gibi Geçmiyor günler sensiz sana nasıl anlatsam Gel yine ceylan gözlüm Gelirim demiştin giderken hani Gidiyorum Araza ela gözler yaşlıdır Gönül âşık oldu sana Gönül denen bu handan kaç yolcu geldi geçti Gönül sevdiyse seni söyle bundan ne çıkar Gözlerim yollarda geçti kaç bahar Gözlerim yollarda kulağım sesde Gözlerimden senelerce yaş geldi Gözlerime bakma hiç kendini göremezsin Gözlerine meftun oldum Gözyaşım kurumuyor kimse halim sormuyor Gülünce güzel yüzün terkeder beni hüzün Gündüzlerim olur gece Günler aylar derken geçti seneler Günüm kara gecem zindan Hangi kalbe düşmüş de aşk ateşi yakmamış Hani yollar kapansa kalbden kalbe yol vardı Hasretin kalbimde sanki bir hançer Her günüm kapkara zindan gibidir Her halinle her şeyinle güzelsin Her mevsim bahçesinden goncalar dermek için Her ne yöne baksam da hep seni görüyorum Her sabah karşıma yolda çıkardın Her yerde bin hatıra her şeyde sevgi izi Hisli bir romandır benim hayatım İçimde bir ateş durmadan yansa İçimde yıllar yılı yaşadın git demedim İçiyorsam her akşam elbet bir sebebi var İnan sevgilim inan aşkıma sevgime inan İnsafın yok mu senin İstanbul’u artık hiç sevmiyorum Kafesin kapısın elimle açtım Kalbin ateş kesilir bir mecnuna dönerdin Kalmadı sabrım Kalmadı ümidim yazda baharda Kapat gözlerini kimse görmesin Kışa dönsün baharım Kime derdim söyleyim halden bilmezse Kirpiklerim ıslak başım dumanlı Mademki gidiyorsun bırakıp burada beni Madem sende vefa yok çık kalbimden çık da git Mahzun kalbim günden güne aşkınla eriyor Ne yeşil ne siyah ne toz penbedir Melek yüzlüm ne güzelsin yeni açmış çiçek gibi Mevlana döne döne sana geldim yine sana Mevsimleri bile geri döndürsem Milyonların içinde yapayalnız kalırsan Mutluluk ne güzel şeymiş doğrusu Nasıl geçti o günler Nasıl kırdım seni ben nasıl üzdüm boş yere Nasıl unutsam seni bilmem nasıl Ne ara ne sor beni ne çağır ne de sen gel Ne aşkıma bir cevap ne başka şey beklerim Ne aşkıma inanır ne çağrıma uyarsın Ne bir sevgilim var ne de bir sevenim Ne çabuk geçiyor günler yanında Ne kadar gizlesen kendini benden... Ne yaptımsa olmadı seni unutmak için Ne yasemen ne ıtır gözlerimde nergis var Neden böyle bakıyor dargın gibi aynalar Nedir senden çektiğim senelerdir sevgilim Nedir yıllar yılı senin yaptığın Neler ettin sen neler senelerce sen bana Nerde benim yazım nerde baharım Nerden gönül verdim sana Nerden gördü gözlerim Ömrümce hep adım adım Öyle bakma güzel gözlüm Öyle güzelsin ki nasıl anlatsam Öyle sev öyle sev ki görenler deli sansın Özlemin çekmekle bitmiyor artık Saçının her teline ben âşıkım Saçların aşkımın örgüsü gibi Sana bir çift sözüm var sakın kimse duymasın Sana gelmek için yol yok mu sanki Sanki rüyada bir gündü Seher vakti esen yeller bana seni hatırlatır Sen benim aşkımı bilinceye dek davetsiz habersiz gelinceye dek Sen böyle istedin dediğin olsun Sen bugün yarın derken aşkın mevsimi Sen gittin bir kere bakmadın geri Sen gittin peşinden daldı gözlerim Sen şimdi gözümde bir pulsun Sen vefasız bir peri sen zalimin birisin Sen yıllardır kalbimi bilmeden kanatırsın Senden gelen her derdi ben çileyi ülfet bilirim Senden uzaklarda seni düşünsem Senelerce gönül çek senelerce yol bekle Senelerce gözlerim karardı yolunda gel Senelerce yalvardım avuç açıp göklere Seni düşünüyorum sevgilim derin derin Seni gönül tahtımdan kimseler indiremez Seni gördükçe kanar içimde eski yaram Seni Mecnun gibi bir Kerem gibi Senin de geçer bu çağın Sensiz geçen günlerde bir hoşluk var içimde Sensiz geçen seneler neler çektim ben neler Sensiz günler geçmiyor sana nasıl anlatsam Sensiz hayat ölümden ayrılıktan zor bana Sevenin kaderi yanmakmış meğer Sevgilim benim yanımda olsan Sevmedim hiç kimseyi seni sevdiğim kadar Sürmeyi kaştan alır ufacık yaştan alır Şarkılardan fal tuttum ikimize kaç kere Şarkım türküm gazelim Şu dünyada gülmeyenler hepsi gülen bir yüz bekler Şu dünyada neler gelir yaratılan kul başına Şu simsiyah gecenin yok mu Tanrım sabahı Tanrım bu nasıl aşk ne biçim sevda bu Tutmaz olsun dizlerim Tutunacak bir tek dal aranırken ellerim Tutunacak bir tek dal aranırken ellerim Unutmam seni geçse de yıllar Ümitlerim hep kırık bir an dinmez hıçkırık Var mı daha güzel şey dünyada sevmek gibi Yağsın yağmur çisil çisil Yaşlı gözlerime bak aşkımı göreceksin Yeryüzünde meleksin nadide bir çiçeksin Yetmez mi bunca çektiğim çile Yetmiyor mu girdiğin senelerdir rüyama Yıllar geçti dönmedin Yıllar var kalbimin dinmez acısı Yine gece yarı her taraf ıssız Yüzüme bakarak gözleri nemli Yüzüme bakma öyle bana bir şeyler söyle Zaman durmuş gibi geçmezken yılar Kategori:1934 doğumlular Kategori:2006 yılında ölenler Kategori:Ankara'da ölenler Kategori:Resim aranan yazarlar Kategori:20. yüzyıl Türk şairleri Kategori:21. yüzyıl Türk şairleri