Bu metin, bir kişinin otizm spektrum bozukluğu yaşayan deneyimlerini ve özellikle bir iş toplantısında yaşadığı zorluklardan bahsediyor.
Metin, yazarın bir iş koordinatörü ile olan toplantıda, kendi tuhaf davranışları nedeniyle rahatsız olduğunu ve otizminin yoğunlaşarak konuşmasına sebep olduğunu anlatıyor.
Yazar, toplantıda kendisini kontrol edemediğini ve yöneticisinin yüzündeki ifadeyi fark ettiğini ancak o kadar rahatsız hissetmediğini belirtiyor.
Ancak, o toplantı sonrası yaşadığı depresyon ve kendini suçluluk ve yalnızlık hissetmesi hakkında da bilgi veriyor.
Yazar, bu deneyimlerin ardından üniversite eğitimine başlamayı ve bu durumun ona bir dönüm noktası olduğunu anlatıyor.
Metnin sonunda, yazar otizm spektrum bozukluğu yaşadığı için bu toplantıda yöneticisinin kendisine şefkat göstermesinden dolayı minnettar olduğunu ve onu her zaman hatırlayacağını belirtiyor.
Metin, yazarın bir iş koordinatörü ile olan toplantıda, kendi tuhaf davranışları nedeniyle rahatsız olduğunu ve otizminin yoğunlaşarak konuşmasına sebep olduğunu anlatıyor.
Yazar, toplantıda kendisini kontrol edemediğini ve yöneticisinin yüzündeki ifadeyi fark ettiğini ancak o kadar rahatsız hissetmediğini belirtiyor.
Ancak, o toplantı sonrası yaşadığı depresyon ve kendini suçluluk ve yalnızlık hissetmesi hakkında da bilgi veriyor.
Yazar, bu deneyimlerin ardından üniversite eğitimine başlamayı ve bu durumun ona bir dönüm noktası olduğunu anlatıyor.
Metnin sonunda, yazar otizm spektrum bozukluğu yaşadığı için bu toplantıda yöneticisinin kendisine şefkat göstermesinden dolayı minnettar olduğunu ve onu her zaman hatırlayacağını belirtiyor.